„Nie weszliśmy w bitwę, ale w wojnę” – powiedział Gaëtan Lecoq ze związku zawodowego CGT ArcelorMittal

W dzielnicy Plaine Saint-Denis kilkuset pracowników z różnych zakładów ArcelorMittal zmobilizowało się we wtorek 13 maja, aby wywrzeć presję na zarząd producenta stali, który rozważa zwolnienie ponad 600 pracowników.
„Nacjonalizacja” to termin, który był na ustach wszystkich: „zrobili to Włosi, zrobili to Anglicy (...) więc dlaczego my, Francuzi, nie jesteśmy w stanie tego zrobić?” „, pytał Gaétan Lecocq z CGT w ArcelorMittal Dunkerque , zakładzie najbardziej zagrożonym redukcją zatrudnienia.
„Ta firma otrzymuje 295 milionów euro publicznych pieniędzy rocznie i miała prowadzić projekt dekarbonizacji grupy, więc musimy zapytać Mittala, czy zainwestuje. W 2006 r. w Europie było 22 wielkie piece, dziś zostało ich tylko jedenaście” – ostrzega Fabien Gay, senator komunistyczny.
Kluczem do utrzymania przemysłu stalowego we Francji jest to, czy projekty dekarbonizacji grupy będą kontynuowane. Pod koniec 2024 r. ArcelorMittal zawiesił ostateczną decyzję inwestycyjną – wartą 1,8 mld euro, w tym ponad 800 mln euro obiecanej pomocy państwa – dotyczącą dekarbonizacji wielkich pieców w Dunkierce, argumentując, że stal produkowana w Europie jest niekonkurencyjna.
Sekretarz generalna CGT Sophie Binet, która przybyła, aby wesprzeć walczących pracowników, obiecała, że sytuacja pracowników ArcelorMittal będzie „w centrum uwagi” podczas „przesłuchania Prezydenta Republiki”, z którym została zaproszona na debatę we wtorek wieczorem w TF1, gdzie spotkają się również inne osobistości. „Przekażę mu propozycje CGT dotyczące nacjonalizacji, listę 400 planów redukcji zatrudnienia, które są obecnie wdrażane w całej Francji w firmach otrzymujących pomoc publiczną i wypłacających dywidendy, i powiem mu, że musi wziąć na siebie odpowiedzialność” – ogłosiła w obecności pracowników z Dunkierki (Nord), Florange (Moselle) i Basse-Indre (Loire-Atlantique), trzech najbardziej dotkniętych zakładów. Następnie, między dwoma petardami, zaśpiewała popularne hasło: „Metal bez Mittala! Metal bez Mittala!”
Kryzys społeczny jest codziennym priorytetem ludzkości.
- Ujawniając przemoc szefów.
- Pokazując, czego doświadczają ci, którzy pracują i ci, którzy do tego aspirują.
- Zapewniając pracownikom klucze do zrozumienia problemu i narzędzia, dzięki którym będą mogli się bronić przed ultraliberalną polityką, która pogarsza jakość ich życia.
Czy znasz jakieś inne media, które robią coś takiego? Wesprzyj nas! Chcę wiedzieć więcej.
L'Humanité