Scenariusze gospodarcze i polityczne dla Kolumbii w obliczu możliwej eskalacji napięć ze Stanami Zjednoczonymi

Rząd prezydenta Gustavo Petro od sześciu miesięcy zmaga się z pilną potrzebą ugaszenia napięcia w stosunkach z najważniejszym partnerem w handlu, pomocy międzynarodowej i bezpieczeństwie: Stanami Zjednoczonymi.

I jest to ogień, podobny do tego w styczniu ubiegłego roku, podsycany tonem oświadczeń i tweetów kolumbijskiej głowy państwa, który ma swój odpowiednik w Waszyngtonie, w osobie prezydenta Donalda Trumpa, który jest niezwykle nieprzewidywalny w swoim podejściu do stosunków międzynarodowych.

Za kulisami tego nowego kryzysu powtarza się narracja prezydenta Gustavo Petro, że doszło do zamachu stanu przeciwko niemu, teraz wzmocniona nagraniami człowieka, który był jego pierwszym ministrem spraw zagranicznych: Álvara Leyvy. Publiczne oświadczenia Petro w ciągu ostatniego miesiąca skłoniły Waszyngton do odwołania jego ambasadora odpowiedzialnego za Kolumbię, Johna McNamarę, na konsultacje. Petro odpowiedział, strzelając do ambasadora Daniela García-Peña.

Co więcej, wszystko to nastąpiło tuż po tym, jak minister spraw zagranicznych Laura Sarabia podała się do dymisji po zaledwie pięciu miesiącach urzędowania, na kilka tygodni przed tym, jak Biały Dom podjął decyzję o potwierdzeniu walki Kolumbii z handlem narkotykami.

Certyfikat antynarkotykowy, który historycznie spotykał się ze sprzeciwem, ponieważ został narzucony przez Waszyngton, jest kluczowy dla kraju, ponieważ nie tylko jest on zależny od pomocy wojskowej i policyjnej (która w ubiegłym roku wyniosła około 400 milionów dolarów) , ale może również utorować drogę do wdrożenia sankcji handlowych i taryfowych, które były wykorzystywane przez Trumpa jako pałka dyplomatyczna.

Rzeczywistość koki w kraju, przed którą ostrzegał cztery miesiące temu były ambasador William Brownfield, bez radykalnych zmian w wysiłkach na rzecz jej wyeliminowania, wskazuje na rychłą utratę certyfikacji.

EL TIEMPO skonsultowało się z ekspertami z różnych sektorów, którzy zgodzili się z apelem o ostrożność. „W tej chwili nie podjęto żadnych działań w celu zaostrzenia wymogów wizowych dla obywateli Kolumbii; jednak jeśli kryzys nie zostanie szybko rozwiązany, jest to środek polityczny, który Stany Zjednoczone, w ramach swojej suwerenności, mogłyby podjąć” – powiedział Walter Arévalo, profesor prawa konstytucyjnego na Universidad del Rosario.

Dla Rafaela Piñerosa, profesora stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie Externado, perspektywy mogą się jeszcze pogorszyć, biorąc pod uwagę charakter obu prezydentów. „Kwestia migrantów była najważniejsza i dopóki w Waszyngtonie i Bogocie będą dwaj retoryczni liderzy, iskra, która podniesie profil, może być jednym z nich” – powiedział.

W tym samym duchu Wilfredo Robayo, profesor prawa międzynarodowego, ostrzega, że ​​obecny kryzys jest na większą skalę niż ten ze stycznia, ponieważ odwołanie ambasadorów jest wyraźnym znakiem, że rząd jest gotowy podjąć nowe kroki w eskalacji dyplomatycznej. W styczniu nowo mianowany minister spraw zagranicznych Sarabia, ustępujący minister Luis Gilberto Murillo i kilka osobistości, w tym te z opozycji, wykorzystało okazję do otwarcia kanałów z Waszyngtonem i skłonienia Petro do złagodzenia swoich słów. Oczywistą rzeczywistością jest to, że w krytycznym scenariuszu Kolumbia ma o wiele więcej do stracenia, niż Stany Zjednoczone ostatecznie wygrały w tamtym przypadku.

Obaj naukowcy zgadzają się, że odejście kanclerz – pomimo jej ograniczonego doświadczenia w sprawach dyplomatycznych – komplikuje sytuację, ponieważ instytucjonalnie nie ma nikogo, kto mógłby reprezentować kraj na arenie międzynarodowej.

W styczniu prezydent Trump jasno dał do zrozumienia, że ​​jego różnice z Petro wpłyną również na tysiące Kolumbijczyków ubiegających się o wizy do jego kraju, a analitycy twierdzą, że takiego scenariusza nie można wykluczyć w nowych okolicznościach. Kolumbia jest jednym z krajów o największej liczbie wniosków o wizy turystyczne do USA, a odsetek tych, którym odmówiono, jest również jednym z najwyższych na świecie.

Taka sytuacja może również wpłynąć na inwestycje, zarówno ze Stanów Zjednoczonych, jak i innych krajów, ze względu na utratę zaufania i zwiększoną niepewność co do Kolumbii. Może również wpłynąć na cenę dolara, zmniejszyć turystykę międzynarodową, zmniejszyć przekazy pieniężne z Kolumbii, wpłynąć na handel dwustronny, zmniejszyć prawdopodobieństwo, że amerykańskie firmy będą dążyć do bezpośredniej obecności w kraju, zaszkodzić międzynarodowemu wizerunkowi kraju i utrudnić zwalczanie przestępstw transnarodowych, takich jak handel narkotykami, między innymi.

„Nasz handel zagraniczny jest fundamentalną częścią naszych rachunków narodowych. Jeśli zakłócimy tę ważną część naszych relacji ze Stanami Zjednoczonymi, mogą wystąpić krótkoterminowe i długoterminowe reperkusje. Mamy nadzieję, że rozwiązania pojawią się wkrótce, abyśmy nie musieli smucić się z powodu przyszłych problemów” — powiedział Javier Díaz, prezes Narodowego Stowarzyszenia Handlu Zagranicznego, Analdex.

Badanie opublikowane w kwietniu przez Anif i Kolumbijsko-Amerykańską Izbę Handlową ujawniło, że kraj może stracić około 15 000 miejsc pracy w ciągu dwóch lat, a eksport może spaść o 8 procent z powodu wpływu 10-procentowego cła bazowego na cały krajowy eksport nałożonego przez Stany Zjednoczone. Ryzyko to gwałtownie wzrosłoby w scenariuszu większej konfrontacji i, w konsekwencji, „dużego kija” ceł.

Luis Fernando Mejía, dyrektor ośrodka badań ekonomicznych Fedesarrollo, zauważa, że ​​konsekwencje „będą zależeć od tego, czy Stany Zjednoczone przyjmą dodatkowe środki taryfowe. To ryzyko istnieje, ale na razie trudno jest oszacować jego potencjalny wpływ”.

Eksperci zgadzają się, że rozwiązanie sytuacji takiej jak ta, która pojawiła się w ostatni czwartek, jest możliwe, jeśli zostaną wykorzystane ustalone kanały dyplomatyczne. „Przez całą naszą historię kanały dyplomatyczne były odpowiednim środkiem do rozwiązywania różnic między oboma krajami, zawsze opartym na zasadzie wzajemnego szacunku” — powiedziała María Claudia Lacouture, prezes AmCham Colombia.

Ze swojej strony Bruce Mac Master z Andi (Narodowego Instytutu Statystyki i Spisu Ludności) nalegał na utrzymanie interesów kraju ponad osobistymi i ideologicznymi względami. „My w unii powtórzyliśmy, jak ważne jest przyjęcie odpowiedzialnego i kompleksowego podejścia do stosunków dyplomatycznych między dwoma krajami, unikając splatania krajowych kwestii politycznych i ideologicznych z głęboką relacją, która została zbudowana na przestrzeni lat” – skomentował.

MARIA ALEJANDRA GONZALEZ DUARTE - Artykuł polityczny z informacjami z Justice and Economy