Sztuczna inteligencja: Obowiązki jej twórców i użytkowników

W zeszłym tygodniu w tym felietonie omówiłem kilka głównych wyzwań, jakie niesie ze sobą regulacja sztucznej inteligencji w Meksyku. Problem wynika z prawnej definicji samego pojęcia i jego implikacji dla regulacji kwestii pokrewnych, ale nie ogranicza się do tych aspektów. Kolejnym wyzwaniem, jakie stawiają regulacje w tym obszarze, jest rozgraniczenie odpowiedzialności między tymi, którzy projektują systemy AI, a tymi, którzy ich używają.

Sztuczna inteligencja wkroczyła w nasze życie tak nagle, że społeczeństwo czasami postrzega ją jako autonomiczną, anonimową istotę, która buduje i rozwija się sama, jakby działała z własnej, wolnej woli, bez pępowiny łączącej ją ze swoimi twórcami i bez ingerencji użytkownika, który wydaje jej polecenia i formułuje prośby. Problem z tą koncepcją polega na tym, że gdyby zastosować ją w sferze prawnej, nie dałoby się określić osób odpowiedzialnych za jakiekolwiek naruszenia praw popełnione przy użyciu sztucznej inteligencji, ponieważ algorytmy nie są identyfikowalnymi podmiotami prawnymi, które mogą przyjąć odpowiedzialność.

Dlatego też przy regulowaniu tej kwestii należy dokładnie przeanalizować zakres odpowiedzialności zarówno twórców, jak i użytkowników, aby zachować pewność prawną oraz prawa i wolności obu stron. Podobnie jak prawo rozwinęło teorię fikcji prawnej, która pozwala na tworzenie podmiotów prawnych z ich odpowiednimi obszarami prawnymi, tak teraz konieczne jest dostosowanie ustawodawstwa w taki sposób, aby umożliwić i wspierać rozwój i ekspansję systemów sztucznej inteligencji, nie pozostawiając przy tym bez ochrony praw wszystkich zaangażowanych.

Jeśli chodzi o twórców sztucznej inteligencji, oczywiste jest, że ich obowiązkiem jest identyfikacja i wybór baz danych oraz informacji, które będą wprowadzane do ich systemów lub platform. Dobrym przykładem są spory, jakie pojawiły się w wielu krajach na temat potencjalnego naruszenia praw własności intelektualnej, gdy twórcy systemów sztucznej inteligencji włączają do swoich systemów bazy danych lub treści będące własnością osób trzecich, nie uzyskując ich zgody lub nie płacąc za ich komercyjne wykorzystanie. Jeśli chodzi o wdrażanie stronniczych algorytmów, wszelkie ograniczenia musiałyby zostać poddane starannej ocenie w celu zapewnienia poszanowania wolności słowa.

Jeśli chodzi o użytkowników, wielu z nich nabrało niemal ślepego zaufania do informacji uzyskiwanych z systemów sztucznej inteligencji. Niektórzy postrzegają ich jako współczesnych wyroczni, odpowiedzialnych za rozwiązywanie problemów, do tego stopnia, że ​​podejmują decyzje mające głęboki wpływ na ich życie w oparciu o rekomendacje generowane przez platformę AI.

Niektórzy ludzie zwracają się do AI o wsparcie psychologiczne lub spersonalizowaną poradę, aby rozwiązać konkretną sytuację, a wyniki konsultacji uznają nawet za ważniejsze od własnego osądu. Zdaniem dr Mary Dierssen, prezes Hiszpańskiej Rady Mózgu, delegowanie sztucznej inteligencji zbyt wielu zadań powoduje zmniejszenie wysiłku neurologicznego, co również osłabia zdolność do krytycznego myślenia i samodzielnego rozwiązywania problemów (Vademecum, Królewska Narodowa Akademia Medyczna w Hiszpanii). Zdarzają się również przypadki, że użytkownicy wykorzystują narzędzia sztucznej inteligencji do generowania lub rozpowszechniania nielegalnych treści.

W takich przypadkach twórcy sztucznej inteligencji nie musieliby brać odpowiedzialności za to, w jaki sposób poszczególne osoby korzystają z ich platform, ani za decyzje podejmowane na ich podstawie. Być może należałoby po prostu wymagać od nich umieszczania etykiet ostrzegawczych, zamiast radykalnie ograniczać lub weryfikować generowaną przez siebie treść, gdyż drastycznie zmniejszyłoby to korzyści płynące ze sztucznej inteligencji.