Noah Lyles wygrywa walkę kogutów sprinterów – ale czekają go trudne wyzwania

To właśnie chce zobaczyć publiczność: dwóch najlepszych biegaczy na 200 metrów na świecie w bezpośrednim pojedynku: Noah Lyles kontra Letsile Tebogo, ramię w ramię do mety. Takie bezpośrednie starcia stały się niestety rzadkością, zwłaszcza w sprincie.

Amerykanin Lyles wygrywa w Zurychu z czasem 19,74 sekundy, dodając sobie pewności siebie przed Mistrzostwami Świata. Bieg na 200 metrów stanowi godne zwieńczenie nastrojowego i często wysokiego poziomu mityngu.

Lyles postawił sobie za cel zdominowanie sprintu i już to osiągnął, przynajmniej na mistrzostwach: od 2019 roku zdobył wszystkie tytuły mistrza świata w biegu na 200 metrów, a w 2023 roku został mistrzem świata, a w 2024 roku mistrzem olimpijskim w biegu na 100 metrów. Lyles jest showmanem, ale także zaciekłym obrońcą swojego azylu.

Było to widoczne podczas tegorocznych kwalifikacji do US Trials. Mistrz olimpijski pominął bieg na 100 metrów i skoncentrował się na połowie okrążenia bieżni. Tam, w finale, spotkał Kenny'ego Bednarka, mistrza USA na 100 metrów. Lyles prowadził przez długi czas, ale Bednarek dogonił go, odwrócił głowę tuż przed metą i gniewnie spojrzał rywalowi w oczy. Bednarek przegrał wyścig i stracił zimną krew, agresywnie wpychając Lylesa w plecy za linią mety.

Już teraz widać, że Mistrzostwa Świata będą prawdziwą walką kogutów. Lyles, z rekordem życiowym 9,79 na 100 metrów, nie jest ultraszybki, ale jest mistrzem psychologicznych sztuczek. Jeśli naprawdę chce się ugruntować jako zawodnik z czołówki, dominacja na 200 metrów nie wystarczy. Finałowy sprint rozegra się na ostatniej prostej.

Bieg na 100 m był skromny. W biegach mężczyzn i kobiet zabrakło najszybszych biegaczy sezonu, a także aktualnych mistrzów sprinterskich, Stanów Zjednoczonych i Jamajki. W biegu kobiet mistrzyni olimpijska Julien Alfred przynajmniej się pojawiła, wysyłając mocny sygnał swoim nieobecnym przeciwniczkom z mistrzostw świata, uzyskując czas 10,76 po czterotygodniowej przerwie.

Fakt, że czasami trudno wystawić sportowców najwyższej klasy w Diamentowej Lidze, nawet w finale, wynika prawdopodobnie częściowo z harmonogramu sezonu lekkoatletycznego. Tegoroczne Mistrzostwa Świata odbędą się dopiero w połowie września w Tokio. Oznacza to, że sportowcy z obu Ameryk, na przykład, muszą najpierw przenieść się do Europy, a następnie do Azji.

Co więcej, zachęta finansowa nie jest ogromna. Liga zwiększyła łączną kwotę, którą wypłaca sportowcom, do 18 milionów dolarów w 2025 roku, ale pieniądze są rozdzielane na 15 zawodów i 32 dyscypliny. Podczas gdy najlepsi sportowcy otrzymują pięciocyfrowe wpisowe za każde wydarzenie, tytuł zwycięzcy Diamentowej Ligi jest wart zaledwie 30 000 dolarów.

Takie liczby nie budzą euforii wśród lekkoatletów; muszą oni zarabiać na życie głównie dzięki kontraktom na sprzęt i sponsorom. I zwrócili uwagę, gdy były mistrz Michael Johnson obiecał im lukratywny kontrakt tego lata. W ramach Grand Slam Track cztery zawody zapewniłyby zarobki kilkakrotnie wyższe niż Diamentowa Liga.

W nowym formacie kobiety i mężczyźni mieli rywalizować w dwóch wyścigach w jeden weekend. Zwycięzca takiego wielkiego turnieju otrzymał nagrodę w wysokości 100 000 dolarów, a sportowcom, którzy zobowiązali się do udziału we wszystkich czterech zawodach, obiecano wysokie wygrane. Potem jednak nastąpiło wielkie rozczarowanie. Seria została ograniczona do trzech spotkań. Nie wiadomo, czy uda się ją powtórzyć w 2026 roku.

W połowie sierpnia organizator Johnson potwierdził, że jego firma nie była w stanie wywiązać się ze swoich zobowiązań finansowych. Sponsorzy nie przekazali obiecanych środków. W rezultacie czynsze za stadion nie zostały zapłacone, a sportowcy również nie otrzymali żadnych pieniędzy. Według „Front Office Sport”, w połowie sierpnia nadal oczekiwali na płatności w łącznej wysokości 13 milionów dolarów.

Wśród tych, którzy zaufali obietnicy Johnsona, byli Melissa Jefferson-Wooden i Kenny Bednarek, tegoroczni mistrzowie USA na 100 metrów. Byli sportowcami kontraktowymi i wygrali wszystkie trzy turnieje Wielkiego Szlema. Oboje mieli otrzymać 300 000 dolarów za same zwycięstwa, wliczając w to wpisowe, prawdopodobnie około pół miliona dolarów. Johnson nadal obiecuje, że sportowcy będą mieli pierwszeństwo, jeśli wpłyną jakiekolwiek pieniądze.