Stosunki niemiecko-izraelskie | Izchak Herzog: Prezydent bez cech

Gdyby przeciętnego Izraelczyka poprosić o opisanie Izchaka Herzoga – prezydenta kraju od 2021 r. – prawdopodobnie początkowo milczałbyś. A jeśli jakieś słowo w ogóle zostanie użyte, to prawdopodobnie będzie to „słaby”. W tak silnie zmilitaryzowanym kraju jak Izrael może się to na pierwszy rzut oka wydawać pozytywne. Ale nie o to chodzi. Słabość pochodzącego z Partii Pracy prezydenta jest widoczna przede wszystkim w jego niepewnym stosunku do stylu przywództwa prawicowego premiera Benjamina Netanjahu, który charakteryzuje się podziałami rasowymi i korupcją .

Pod tym względem Herzog znacząco różni się od swojego poprzednika Reuvena Rivlina, który – pomimo swojego ultrakonserwatywnego stanowiska – konsekwentnie bronił praworządności, a nawet stawał w obronie palestyńskiej mniejszości w Izraelu. Herzog z kolei unika otwartej konfrontacji z Netanjahu – ku irytacji wielu Izraelczyków, którzy masowo protestowali przeciwko kontrowersyjnej reformie sądownictwa . Nowe rewelacje gazety „Haaretz” wskazują, że jeszcze przed objęciem urzędu prezydenta, jako lider opozycji, Herzog próbował wpłynąć na świadka w śledztwach korupcyjnych przeciwko Netanjahu i biznesmenowi Arnonowi Milchenowi. Mówi się, że miał bliskie powiązania z miliarderem podejrzanym o korupcję.

Jednak jego otwarte poparcie dla zbrodni wojennych jest sprawą o wiele poważniejszą – nawet na arenie międzynarodowej. Zaraz na początku swojej kadencji odwiedził Hebron na Zachodnim Brzegu i wyraził solidarność z ekstremistycznymi osadnikami w mieście, które zostało zajęte z naruszeniem prawa międzynarodowego – w samym miejscu masakry kilkudziesięciu muzułmańskich wiernych w 1994 roku. W tym samym roku Herzog opisał decyzję żydowsko-amerykańskiego producenta lodów Ben & Jerry's o zaprzestaniu sprzedaży lodów na terenach okupowanych przez osadników na Zachodnim Brzegu jako „nową formę terroru”.

Zwłaszcza po brutalnym ataku Hamasu 7 października były przywódca izraelskiego obozu pokojowego zwrócił na siebie uwagę prowokacyjnymi oświadczeniami. Jego twierdzenie, że za działaniami Hamasu stał „cały naród” i że „retoryka niewinnych cywilów (...) była całkowicie nieprawdziwa”, zostało nawet przytoczone w decyzji Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości w procesie o ludobójstwo w Strefie Gazy. Hertzog później wyraził oburzenie „antysemickim kłamstwem o krwi” MTS.

Podczas gdy rząd Izraela wykorzystuje głód ludności cywilnej jako broń wojenną i otwarcie planuje czystki etniczne w całym Pasie Gazy, polityczny Berlin może uznać wizytę niegdyś liberalnego szefa państwa za najlepszy sposób na uczczenie 60 lat stosunków dyplomatycznych między dwoma państwami, bez konieczności zapraszania premiera Netanjahu lub prawicowych członków jego gabinetu. Z uwagi na nakaz aresztowania Netanjahu wydany przez Międzynarodowy Trybunał Karny pod zarzutem zbrodni wojennych, Republika Federalna będzie zobowiązana do jego ekstradycji.

Przyjmując Herzoga, Niemcy wcale nie wzmacniają rosnącej opozycji wobec wojny ani ruchu na rzecz porozumienia w sprawie uwolnienia izraelskich zakładników przetrzymywanych przez Hamas, lecz zabiegają o względy polityka, który przyczynił się do ich osłabienia w każdym kluczowym momencie.