Mensen zouden in 2030 op de maan kunnen leven, aangezien wetenschappers een maanbasis plannen

Wanneer mensen zich de toekomst van de ruimtevaart voorstellen, denken ze meestal aan raketten, maanlanders en astronauten in glimmende pakken. Maar als mensen ooit duurzaam op de maan willen leven, zal één technologie veel belangrijker zijn dan al die andere: kernenergie.

Overheden en ruimtevaartorganisaties over de hele wereld hebben plannen voor permanente maanbases nieuw leven ingeblazen. NASA's Artemis-programma streeft ernaar om astronauten later dit decennium terug naar de maan te brengen, terwijl de Europese Ruimtevaartorganisatie ESA en China beide ideeën hebben geopperd voor langdurige buitenposten. Deze bases zullen betrouwbare energie nodig hebben voor levensondersteunende systemen, wetenschappelijke laboratoria en woonmodules – iets wat zonnepanelen alleen niet kunnen bieden tijdens de twee weken durende maannacht. Dr. Tim Gregory, kosmochemicus, die in oktober spreekt op New Scientist Live, zei: "Kernenergie is ongeveer zo groen als het maar kan. Het gebruikt de minste hoeveelheid land van alle energiebronnen; het heeft de laagste mijnbouwintensiteit van alle energiebronnen; het heeft een CO2-voetafdruk die gelijk is aan die van windenergie; en het stoot geen luchtvervuiling uit."

Die reputatie is op aarde al een misverstand, zo betoogde hij, maar het pleidooi voor kernenergie wordt nog duidelijker als je naar de ruimte kijkt.

Dr. Gregory zei: "NASA wil tegen 2030 een kernreactor op de maan plaatsen. Dat klinkt wat ambitieus, maar zelfs al zijn ze tien jaar te laat, is het niet zo lang wachten. Ik zou geschokt zijn als er binnen mijn leven geen kernreactoren op de maan staan ​​die de leefomgeving van de mens ondersteunen."

De uitdaging is duidelijk: zonne-energie is onbetrouwbaar in de ruimte, waar zonlicht schaars of onregelmatig is. Op de maan bijvoorbeeld duurt de nacht maar liefst 14 aardse dagen. Dr. Gregory zei: "Als je wilt dat mensen langdurig op de maan blijven wonen, heb je een stabiele en consistente energiebron nodig. Dat is precies wat kernenergie kan doen."

Voor velen kleeft er nog steeds een stigma aan kernenergie, dat gepaard gaat met afval en zorgen over de veiligheid. Dr. Gregory zei: "Per terawattuur elektriciteit is kernenergie net zo veilig als wind- en zonne-energie. Er sterven elke paar uur meer mensen aan luchtvervuiling door fossiele brandstoffen dan er ooit aan kernenergie zijn gestorven. Het splitsen van atomen in kerncentrales is dan ook een van de veiligste dingen die onze soort doet."

Wat het afvalprobleem betreft, zei hij dat de omvang ervan vaak enorm verkeerd wordt voorgesteld. Dr. Gregory zei: "Als je je hele leven op kernenergie zou draaien, zou het afval nauwelijks een wijnglas vullen. Het is ongeveer zo groot als een klein koffiekopje. En dus is er niet zoveel kernafval voor een enorme hoeveelheid energie."

Er bestaan ​​al oplossingen om dat afval te beheren. Dr. Gregory zei: "Finland heeft een werkende geologische opslagoplossing voor kernafval geïmplementeerd. Door het ongeveer een miljoen jaar ondergronds te laten, zal de radioactiviteit ervan vrijwel tot niets vervallen. Een miljoen jaar klinkt als een lange tijd, maar geologisch gezien is het een oogwenk."

Op de vraag welke misvattingen hem het meest irriteren, antwoordde Dr. Gregory: "Er bestaat een beeld dat kernenergie vies is, maar niets is minder waar."

Dit alles, zo betoogt hij, maakt kernenergie bij uitstek geschikt voor de ruimte. Compact, betrouwbaar en met een minimale brandstofmassa vergeleken met chemische alternatieven, vormt het de logische ruggengraat voor langetermijnkolonisatie op de maan. Dr. Gregory zei: "Je kunt je geen betere technologie wensen om mee te nemen als je op een andere planeet wilt leven."

Wat ooit sciencefiction was, is nu definitief aan de horizon verschenen. Met meerdere internationale inspanningen die kleine modulaire reactoren en ruimtebestendige ontwerpen onderzoeken, is de droom om menselijke kolonies op de maan van stroom te voorzien niet langer vergezocht.

Dr. Gregory zei: "Ik zou geschokt zijn als er binnen mijn leven geen kernreactoren op de Maan zijn die de leefomgeving van de mens beschermen."

Technologie draait niet alleen om energie, maar ook om mogelijkheden. Stabiele, overvloedige energie opent de deur naar wetenschappelijke laboratoria, kassen, fabrieken en levensondersteunende systemen op het maanoppervlak. Zonder deze energie blijven dromen van maanbases en Marsmissies op de grond liggen.

Dr. Gregory zei: "Kernenergie wordt op aarde verkeerd begrepen, maar in de ruimte denk ik dat mensen snel de waarde ervan zullen inzien. Het is schoon, het is veilig en het is de sleutel om het buitengewone gewoon te maken – leven en werken buiten onze planeet."