'Ik zag aliens en demonen na een oogoperatie'

Een vrouw die na een operatie problemen met haar gezichtsvermogen kreeg, begon angstaanjagende hallucinaties te ervaren van buitenaardse gezichten, demonen en dieren. Alison Henthorne, 59, kreeg de diagnose Charles Bonnet-syndroom na twee grote oogoperaties om een ​​losgelaten netvlies te repareren, waardoor ze aanzienlijke blinde vlekken overhield.

Kort na haar thuiskomst uit het ziekenhuis begon ze verontrustende beelden van buitenaardse gezichten, demonen en dieren te zien in haar dagelijkse routine. Alison raakte diep bang - ondanks het feit dat ze wist dat de hallucinaties niet echt waren, begon ze zich steeds meer zorgen te maken dat ze "gek" werd - totdat haar eigen onderzoek informatie over het Charles Bonnet-syndroom aan het licht bracht.

Deze zeldzame aandoening duidt niet op een psychische aandoening of dementie, maar ontstaat wanneer de hersenen beelden genereren om het verminderde zicht te compenseren.

"Ik heb een oogoperatie gehad en toen begon ik overal wezens op te merken", zei Alison, die in Bedfordshire woont. "Ik zag vreemde wezens met paarse ogen - en dan zag ik er weer eentje in mijn buurt rondzweven.

"Ik werd wakker en zag in mijn ooghoek iets wat leek op buitenaardse wezens die op me afkwamen, zodra ik wakker werd en mijn ogen opende. Ik zag zelfs iets dat leek op een ruimteschip, dat op een nacht laserstralen in de tuin afvuurde.

"Het was niet alleen bizar - het was eigenlijk heel eng en het maakte me heel angstig. Ik liep rond en dacht dat ik gek werd, want ik zag overal van die dingen."

Hoewel Alison wist dat de beelden niet echt waren, was ze te bang om haar hallucinaties met vrienden en familie te delen. Ze was bang dat ze haar als 'gek' zouden bestempelen.

Haar online zoektochten leidden haar naar artikelen over schizofrenie en dementie, maar haar enige symptomen waren de angstaanjagende hallucinaties. In haar wanhoop vroeg ze zelfs om de zegen van een priester voor zichzelf en haar huis, in de hoop dat dit een einde zou maken aan de hallucinaties.

"Ik was zo bang om het ook maar iemand te vertellen," bekende ze. "Ik dacht dat ik helemaal gek werd. Ik heb zelfs een priester laten komen om het huis en mij te zegenen, omdat ik zo bang was."

Na maandenlang met deze symptomen te hebben geworsteld, ging Alison naar een controleafspraak, na vertragingen door problemen in het ziekenhuis. Terwijl ze probeerde een manier te vinden om haar ervaringen met medische professionals te delen, leidde Alisons onderzoek haar naar een liefdadigheidsinstelling die zich ten doel stelde het Charles Bonnet-syndroom onder de aandacht te brengen, wat haar onmiddellijk verlichting bracht.

"Vlak voordat ik terugging naar het ziekenhuis, zocht ik op Google naar oogaandoeningen en kwam ik het Charles Bonnet-syndroom tegen", onthulde ze. "Ik wist het nog steeds niet zeker totdat ik naar de specialist ging en ik was nog steeds bang om het hem te vertellen, uit angst dat hij zou denken dat ik gek was.

Ik heb met de specialist gesproken, die bevestigde dat het het syndroom van Charles Bonnet was, maar hij gaf me geen advies of iets dergelijks. Gelukkig ben ik inmiddels weer in het ziekenhuis en gaan ze me doorverwijzen naar iemand die gespecialiseerd is in dit soort oogaandoeningen.

Ondanks het uitblijven van een medicijn zijn Alisons hallucinaties de afgelopen maanden minder ernstig geworden. Ze is nu bezig met het vergroten van de bekendheid met de aandoening en het ontkrachten van enkele misvattingen over het syndroom.

"De hele ervaring was absoluut angstaanjagend en extreem slecht voor mijn geestelijke gezondheid", bekende ze. "Het is geen probleem met de geestelijke gezondheid - het heeft te maken met de hersenen; die denken nog steeds dat het oog kan zien."

Al die jaren kon ik zien en nu ineens niet meer. De hersenen proberen beelden naar het oog te sturen, maar om de een of andere reden sturen ze bizarre beelden die je niet kunt beheersen. Het is een lichamelijke ziekte met een fysiek symptoom en het niet weten hiervan kan de geestelijke gezondheid van mensen ernstig aantasten.

"Voor mij had het misschien eerder herkend kunnen worden, maar het was misschien niet eens tot me doorgedrongen dat het iets met mijn ogen te maken had. Ik wil andere mensen bewust maken - ik wil niet dat iemand hetzelfde hoeft te doorstaan ​​als ik."