Fysiotherapeut wint rechtszaak van werkgever: hond Pep blijft welkom in praktijk

De fysiotherapeut in kwestie is sinds 2019 in dienst bij zorgorganisatie Careyn. Bij zijn aanstelling heeft hij mondeling afgesproken met zijn leidinggevende dat hij zijn hond mee mag nemen naar werk. Anders had hij de baan ook niet aangenomen: hij woont buitenaf en kan dus geen hondenuitlaatservice inschakelen.

Nooit klachten over de hond

Dat gaat vijf jaar goed. De fysiotherapeut vraagt zijn cliënten netjes of zij bezwaar hebben tegen de aanwezigheid van zijn huisdier. Zo ja, dan blijft het dier in de hondenbench. Er komen nooit klachten over. Op de locatie waar hij werkt, zijn daarnaast zes andere collega’s die ook hun hond meenemen.

In juni 2024 wordt een nieuwe locatiemanager aangesteld. Die stuurt twee dagen na zijn aanstelling een mail rond, waarin hij aankondigt dat er per 1 juli van dat jaar geen honden meer mee mogen naar werk. Na protest van de hondenbezitters wordt de datum verschoven naar 1 mei 2025.

De fysiotherapeut laat zijn hond na 1 mei netjes thuis, maar spant wel een kort geding aan. Hij vindt namelijk dat het meenemen van zijn hond inmiddels een arbeidsvoorwaarde is geworden. Het beestje komt immers al zes jaar mee, waarvan vijf jaar zonder gedoe. En een arbeidsvoorwaarde, die mag niet zomaar eenzijdig worden aangepast.

Tot in een bodemprocedure duidelijk is geworden of zijn werkgever deze arbeidsvoorwaarde toch mocht aanpassen, wil hij zijn hond gewoon mee kunnen blijven nemen.

'Uit de hand gelopen gedoogbeleid'

Het meenemen van de hond is helemaal geen arbeidsvoorwaarde of verworven recht, betoogt werkgever Careyn tijdens het kort geding, maar het gevolg van 'uit de hand gelopen gedoogbeleid van een manager die niet ingreep'.

Nou ja, zegt de rechter, voor eind mei vorig jaar heeft de werkgever nooit bezwaar gemaakt tegen de aanwezigheid van de hond. De fysiotherapeut mocht er daarom op vertrouwen dat hij het recht had om zijn huisdier mee te nemen naar zijn werk. De kantonrechter vindt het aannemelijk dat ook een bodemrechter zal oordelen dat het een arbeidsvoorwaarde is geworden.

In dat geval, vindt de zorgorganisatie, moet de fysiotherapeut met de wijziging van de - kennelijke - arbeidsvoorwaarde instemmen, omdat zij een zwaarwegender belang heeft. Over honden van andere werknemers zijn namelijk wel klachten binnengekomen en zij wil graag één lijn trekken.

Daar gaat de kantonrechter niet in mee. Want: er moet dan sprake zijn van gewijzigde omstandigheden, die ervoor zorgen dat de werknemer het veranderen van de arbeidsvoorwaarde wel móet aanvaarden.

De enige onderbouwing die Careyn echter inbrengt, is een e-mail van een teammanager waarin zij onder andere aangaf dat er honden losliepen in het gebouw en dat een van die dieren, Bo, tegen bewoners opsprong. Het baasje van Bo is hier alleen nooit op aangesproken. En het is kennelijk de enige klacht die op papier staat.

Hond mag weer mee

Een bodemrechter zal vermoedelijk oordelen dat dit te weinig is om redelijkerwijs van de fysiotherapeut te verwachten dat hij zijn hond voortaan thuislaat, stelt de kortgedingrechter. Het verbod op het meenemen van een hond naar je werk, moet Careyn daarom opschorten tot de bodemprocedure is gevoerd. En de fysiotherapeut mag zijn hond, onder dezelfde voorwaarden als voorheen, weer meenemen naar zijn werk.

Je hond mee naar het werk nemen, zou goed zijn voor de werksfeer. Maar voor de hond zelf is het niet altijd een feestje: