Marchena versus Bolaños

Rechter Marchena was een paar dagen geleden in Barcelona. Sterker nog, hij zette nauwelijks een voet op straat. Hij ging een lezing geven aan de juridische school en keerde meteen terug naar Madrid, maar niet voordat hij op het perron van station Sants een aantal beledigingen naar zijn hoofd geslingerd kreeg. De rechter die het proces tegen de onafhankelijkheidsleiders voorzat, kwam vroeger naar het Liceu toen hij nog anoniem was. Nu kan hij echter zijn eerste boek voor het grote publiek (hij heeft wel vakbladen gepubliceerd), " Justice Threatened ", niet in deze stad presenteren. De titel werd gekozen door de uitgever, Espasa, maar de auteur accepteerde de titel niet alleen, maar de zin staat ook in de inleiding.

Maar de naam van de rechter neemt meer ruimte in beslag op de omslag. Manuel Marchena is, of hij het nu leuk vindt of niet, een mediamagistraat geworden . Hij heeft altijd kritiek geuit op het feit dat rechters controversiële politieke figuren zijn geworden, zoals in het geval van Baltasar Garzón. Zijn naam kwam aan het licht door de onthulling van een WhatsApp-bericht van PP-senator Ignacio Cosidó, waarin hij opschepte dat de PSOE stiekem een ​​rechter aan de macht had geholpen als president van het Hooggerechtshof. Deze rechter zou "via de achterdeur" controle hebben over de Kamer die de politici van het proces zou beoordelen.

"De procureur-generaal kan niet de enthousiaste juridisch adviseur van de regeringspartij zijn", zegt Marchena.

Marchena verwierp de benoeming en Pedro Sánchez tweette: "Marchena's ontslag toont aan dat hij bij uitstek geschikt was om de Algemene Raad van Justitie en het Hooggerechtshof te leiden. Het versterkt zijn prestige en onafhankelijkheid. Ik begrijp zijn beslissing en waardeer zijn inzet." Het was november 2018. Toen kwam het proces en de uitspraak van de procés . Marchena werd de zwarte piet van de onafhankelijkheidsbeweging, maar ook van zeer conservatieve groepen die hem lauw vonden. De straffen voor het onafhankelijkheidsproces zijn in behandeling bij het Europees Hof van Justitie en het Hooggerechtshof vreest dat ze onevenredig zullen worden geacht. De rechtbank in Marchena is van mening dat de amnestiewet deze theorie ondersteunt. Door het conflict tussen de PP en de PSOE is er een onoverkomelijke barrière opgetrokken tussen het hooggerechtshof en de regering.

De spanning tussen de twee blokken neemt dramatische vormen aan. Aznar eiste: "Wie iets kan doen, moet het doen", en Feijóo drong in het Congres aan op "Ga weg, meneer Sánchez", terwijl de president ervan overtuigd is dat ze hem in het nauw proberen te drijven door middel van juridische intimidatie van zijn vrouw en broer, of nu door het lekken van WhatsApp-berichten van José Luis Ábalos met denigrerende opmerkingen over andere partijgenoten. In Moncloa portretteren ze een herboren Sánchez na de vijf dagen van april vorig jaar, vastbesloten om te vechten tegen degenen die hem ten val willen brengen. Het tegenoffensief omvat het rechtssysteem, de macht van grote bedrijven en de media. De rechterlijke macht staat onder leiding van minister Félix Bolaños, die aandringt op hervormingen om de invloed van conservatieven te beperken.

Marchena geeft in zijn boek zijn mening over een aantal controverses, zij het op subtiele wijze. Door simpelweg zijn voorkeuren uit te spreken over de methode voor het kiezen van de procureur-generaal of de leden van de rechterlijke macht, op het moment dat Bolaños veranderingen probeert door te voeren, verklaart hij zijn principes. De rechter geeft meningen die op zichzelf gezond verstand zijn, maar die een andere betekenis krijgen als ze worden toegepast op actuele gebeurtenissen, zoals deze zin: "De procureur-generaal kan niet de enthousiaste juridisch adviseur zijn van de partij die het regeringsteam steunt." De huidige houder van die functie, Álvaro García Ortiz, wordt onderzocht vanwege het vermeende lekken van informatie over de belastingfraudezaak waarbij Ayuso's partner betrokken was. Hij is in een brute confrontatie met het Hooggerechtshof verwikkeld . Deze week diende Bolaños een wetsvoorstel in om procureurs-generaal voor vijf jaar gekozen te laten worden in plaats van vier jaar. Op die manier zouden ze gescheiden worden van hun overheidsmandaten.

Marchena spreekt zich uit tegen de publieke beschuldigingen, die Bolaños wil inperken vanwege het misbruik van deze figuur door extreemrechts. De rechter verdedigt haar om de "remmende verleiding" van een van de overheid afhankelijk Openbaar Ministerie te bestrijden. Hoewel hij in zijn boek kritiek levert op de schijn van partijdigheid van de procureur-generaal, geeft hij toe dat er geen waterdichte formule is om dit te vermijden: "De ervaring leert dat de onpartijdigheid van de procureur-generaal veel te maken heeft met zijn persoonlijke karakter. De Spaanse samenleving blijft geworteld in een magisch vertrouwen in wetgevende hervormingen."

Iets soortgelijks gebeurt bij de verkiezing van de Raad voor de rechtspraak. De PP eist dat zij door de rechters wordt gekozen, maar Marchena geeft toe dat dit ook geen wondermiddel is en geeft de politici de schuld van de impasse, omdat zij de formaliteiten niet respecteren: "Een politieke inzet zou voldoende zijn om het onderhandelingsproces op orde te krijgen en verdenkingen over manipulatie van het bestuur van de rechters te voorkomen."

In dezelfde lijn van het verwijten aan politici over het slechte imago van de rechterlijke macht – "het grootste probleem komt voort uit de moeilijkheden van de politieke klasse bij het bekritiseren en beoordelen van rechterlijke beslissingen", zo stelt hij – klaagt Marchena over "de delegitimering waarmee het Hooggerechtshof politiek is bekritiseerd, tot het punt waarop men probeert zijn beslissingen uit te leggen als een uiting van lawfare ." De verwijzing naar lawfare was opgenomen in het document dat de PSOE en Junts ondertekenden voor de investituur van Sánchez. Carles Puigdemont eiste dat het in de amnestiewet zou worden opgenomen, maar Bolaños beperkte het tot een politieke overeenkomst. Toch sloeg het in bij de rechtbank als een bom.

Lees ook Aznars FAES wijst naar "dolfijn" Illa Lola García

De auteur verdedigt de rechterlijke macht en geeft politici de schuld, terwijl de regering een aantal rechters ervan beschuldigt bij te dragen aan de vervolging van de president om zijn val te bewerkstelligen. Het paradoxale is dat Marchena een boek heeft gepubliceerd waarin hij kritiek levert op politieke partijen omdat zij bijdragen aan de beschadiging van het imago van rechters, terwijl ditzelfde gebaar door sommigen wordt geïnterpreteerd als een stap van de rechter in de politiek. Het zal ongetwijfeld zo blijven…