Het eerste klooster in Lima, 490 jaar geleden gesticht, trekt na de restauratie toeristen.

Het museum van het klooster van Santo Domingo , de eerste religieuze orde die in 1535 in Peru aankwam met de expeditie van de stichter Francisco Pizarro , is een nieuwe toeristische attractie geworden in het historische centrum van Lima , na de restauratie van de voorgevel, de toren en de klokkentoren , en dat nog steeds de Sevillaanse tegels herbergt die het interieur sieren.

" We zijn als het ware een beetje teruggegaan in de tijd en we kunnen de volledige omvang en schoonheid van die tijden aanschouwen", aldus Luis Enrique Ramírez, directeur van het Santo Domingo Convent Museum, terwijl hij de restauratiewerkzaamheden van het monumentale complex in het historische centrum liet zien.

De basiliek van Santo Domingo was al een bedevaartsoord voor katholieken, omdat hier de relikwieën van drie Peruaanse heiligen werden bewaard: Sint Rosa van Lima, Sint Martinus de Porres en Sint Johannes Macias , die nauwe banden met deze religieuze orde hadden.

Vier jaar geleden stelde Prolima, het programma van de gemeenteraad van Lima voor de restauratie van het historische centrum, aan de Dominicaanse religieuze orde voor om de voorgevel, de toren die naar de klokkentoren leidt en andere buitenruimtes te restaureren met een budget van 7 tot 9 miljoen soles (2 miljoen dollar).

"Dat is al gerestaureerd en nu helpt de gemeente ons ook met de restauratie van het altaar van de Maagd van de Rozenkrans , dat voor ons volkomen historisch is omdat zij de beschermheilige van Peru is, uitgeroepen tijdens het tijdperk van de onderkoning en bevestigd tijdens het tijdperk van de republikeinen", aldus de priester.

De restauratie van de buitenkant van het klooster wordt uitgevoerd door de gemeente, aangezien het klooster de status van nationaal erfgoed heeft. De restauratie van de binnenkant valt echter onder de exclusieve verantwoordelijkheid van de religieuze orde, die in 1540 tot onafhankelijke provincie werd uitgeroepen.

De museumdirecteur legde uit dat de tegels die de zuilen en muren van de hoofdkloostergang sieren, dateren uit 1604 en dat ze allemaal uit Sevilla in Spanje zijn geïmporteerd.

De restauratie van elke tegelzuil kostte ongeveer 25.000 soles (US$ 7.000). In een ervan, die nog in aanbouw was, werd een 'betaling aan de aarde' gevonden: het soort offer dat inheemse volken vaak brengen in gebieden die als heilig worden beschouwd.

Ramírez merkte op dat ze de restauratie van de tegels zelf financieren , omdat "we dankzij de bezoeken van toeristen geld hebben verdiend, om het zo maar te zeggen, we hebben gespaard en zijn begonnen met de financiering van onze eigen restauratie."

Voordat een deel van het klooster werd omgebouwd tot museum, diende de Dominicaanse Orde een verzoek in bij het Vaticaan om de sluiting van de ruimtes waar bezoekers rondliepen op te heffen. Ook werd er een draaiboek voor de tentoonstelling ontwikkeld, dat dit jaar bestond uit content voor sociale media en een gedramatiseerde rondleiding waar hele gezinnen op afkwamen.

Elke kamer van het klooster, dat vlak bij het regeringspaleis ligt, herbergt een stukje Peruaanse geschiedenis. Het herbergde namelijk de Algemene Studie , die verantwoordelijk was voor de opleiding van priesters en later de oudste universiteit van Amerika werd.

"Het was onderkoning (Francisco de) Toledo (1569-1581) die verzocht dat de Dominicaanse Algemene Studie uiteindelijk zou uitgroeien tot de (Nationale Hoofd) Universiteit van San Marcos", herinnert hij zich.

"Als je meetelt vanaf het moment dat het San Marcos heette, is het niet het oudste in Zuid-Amerika. Als je meetelt vanaf het moment dat het de Algemene Studie van de Dominicaanse Orde werd, kunnen we het als het oudste beschouwen," merkte Ramírez op.

De kloostergangen van het klooster dienden ook als toevluchtsoord voor de tiener Martín Velázquez die, omdat de zoon van zijn vader niet wettelijk erkend werd, zich aanmeldde als schoonmaakhulp voordat hij de geloften kon afleggen en later Sint Martinus van Porres kon worden.

"Hij werd uiteindelijk een religieuze broeder van onze orde hier in Lima, en we hebben ook de heilige Rosa van Lima, die een tertiaris is", een leek die haar gewijde leven leidde, herinnerde de priester zich, verwijzend naar de eerste heilige die in Amerika in 1671 werd verklaard.

Het museum beschikt ook over een ruimte gewijd aan Sint-Jan Macias , een Spaanse immigrant die zijn hele religieuze leven in Peru doorbracht en in het land overleed. Daarom wordt hij beschouwd als een Peruaanse heilige.

"In de basiliek liggen de belangrijkste relikwieën, namelijk de schedels en een groot deel van het lichaam. In het klooster liggen kapellen waar de kleinere relikwieën worden bewaard ", vertelde de priester over de stoffelijke overschotten van de Peruaanse heiligen in zijn klooster.