Crisis in de gehandicaptenzorg: de specialisten die het meest ontbreken in Mendoza en waarom dat zorgwekkend is

In Mendoza is het verkrijgen van adequate, tijdige en uitgebreide zorg voor mensen met een beperking een steeds complexere uitdaging geworden. In een context waarin het aantal diagnoses toeneemt – met name binnen het neurodiversiteitsspectrum – zijn er onvoldoende professionals beschikbaar, wat leidt tot wachtlijsten, onderbroken behandelingen en een toenemende belasting voor families.

Achter het probleem schuilen meerdere factoren: een tekort aan specialisten , onzekere arbeidsomstandigheden, lage tarieven en betalingsachterstanden bij de sociale zekerheid en particuliere zorgverzekeraars . Dit alles dwingt veel professionals om het systeem te verlaten of alleen in de particuliere sector te gaan werken, waardoor de toegang wordt beperkt voor degenen die de kosten niet kunnen betalen.

Specialisten zijn het unaniem eens over de diagnose: het zorgsysteem voor mensen met een beperking in Mendoza staat onder druk. Het tekort aan professionals en de onzekere werkomstandigheden hebben gevolgen voor de kwaliteit en continuïteit van de zorg, en gezinnen moeten steeds vaker gaten in de dienstverlening opvullen.

"Alle teams zijn overbelast en daarom hebben we wachtlijsten om patiënten aan te kunnen nemen", erkende Sebastián Quiroz, medisch directeur van Vinculat, een instelling die zich toelegt op therapeutische ondersteuning.

"Er is een groot tekort aan gespecialiseerde professionals, vooral op het gebied van neurodiversiteit. En bovenal zijn er door de afspraken minder mensen beschikbaar en werken de meesten in de privésector. De realiteit is dat er te weinig professionals zijn in verhouding tot de vraag en behoeften in de psychologie, psychiatrie, ergotherapie en logopedie", legde ze uit.

Mendoza heeft een pleitbezorger voor mensen met een beperking

Volgens de arts is de situatie vooral kritiek in de volwassenenzorg .

Het probleem beperkt zich niet alleen tot een gebrek aan personeel, maar omvat ook de buitensporige werkdruk van degenen die in het systeem blijven. De combinatie van lage tarieven en betalingsachterstanden verergert de situatie. Veel therapeuten ontvangen hun betaling pas na 90 dagen of langer, waardoor sommigen de gehandicaptenzorg verlaten of naar andere sectoren of zelfs naar het buitenland verhuizen.

Lorena Pozzoli van de Directie Personen met een Handicap bevestigde dat het tekort aan professionals reëel is en zelfs toeneemt.

“Ja, in de provincie Mendoza is er een duidelijk tekort aan gespecialiseerde professionals die de behoeften van mensen met een beperking of neurodivergentie kunnen aanpakken . Dat probleem is de afgelopen jaren alleen maar erger geworden”, aldus de minister.

Volgens zijn uitleg zijn de moeilijkst te vinden specialisten , in deze volgorde:

• Logopedisten
• Ergotherapeuten
• Gespecialiseerde psychologen
• Kinesiologen

"Er is nauwelijks training en aanbod van gespecialiseerde vroeginterventiediensten", stelde ze, en benadrukte ook het gebrek aan gespecialiseerde zorg voor mensen met neurodivergente ontwikkeling. Ze stelde dat er geen gespecialiseerde aanpak voor hun zorg is. Ze voegde eraan toe dat de meeste instellingen een tekort hebben aan visietherapeuten.

Therapeutisch begeleider Laura Privitera beschreef het probleem vanuit haar dagelijkse ervaring: "Ik werk met minderjarigen, kinderneurologen, kinderpsychiaters, psychomotorische therapeuten... Zij zijn degenen die het vaakst ontbreken. Het is erg moeilijk om een ​​afspraak te krijgen, vooral bij neurologen en psychiaters. Afspraken zijn erg zeldzaam en erg duur omdat ze geen enkele zorgverzekering accepteren."

2 april is Wereld Autisme Dag. Foto: Met dank aan Sanatorio Allende.

Een extra belasting voor gezinnen is de financiële last: "Naast de handicap moeten ze ook nog eens betalen voor privétherapie. Als de kinderen dringend medicijnen nodig hebben, moeten ze wachten", klaagde ze.

Privitera wees ook op een ander groeiend fenomeen: de emigratie van zorgprofessionals . "Velen gingen naar Chili omdat ze in dollars betaald werden: psychologen, artsen, verpleegkundigen. Veel mensen in de zorgsector zijn naar andere landen vertrokken. Zorgverzekeraars betalen weinig en te laat , na negentig dagen. Het is een ramp," zei hij.

De precaire situatie in het beroep treft ook hun eigen sector hard: " Wij, de therapeutische begeleiders, hebben in Mendoza geen wet die ons beschermt . Er is geen vast uurtarief, en dat creëert oneerlijke concurrentie. Ze zeggen: 'Ik heb een andere begeleider die minder rekent', en dan verlies je je baan. We worden enorm uitgebuit, in instellingen of privé, en we krijgen bijna niets betaald."

Ondanks de moeilijkheden maakte de professional duidelijk dat therapeutische ondersteuning een zeer gevraagde taak blijft, zowel op het gebied van handicap als op juridisch gebied, gendergerelateerd geweld of palliatieve zorg.

Deze complexe situatie heeft uiteraard gevolgen, vooral voor de mensen die deze hulp nodig hebben en die deze uiteindelijk niet of te laat krijgen. Maar het heeft ook gevolgen voor families en professionals.

Pozzoli vermeldde het volgende:

Onderbroken behandelingen: Het tekort aan professionals en betalingsproblemen leiden tot opschorting van essentiële therapieën, met ernstige gevolgen voor de ontwikkeling en de kwaliteit van leven van patiënten.

Zorgcrisis: lange wachttijden voor een behandeling van 20 minuten

Ontwikkelingsregressie: Gebrek aan stimulatie en passende therapieën kan leiden tot een terugval in de vooruitgang, vooral bij kinderen.

Toenemende last voor families: “Gezien het gebrek aan institutionele respons moeten families een grotere verantwoordelijkheid op zich nemen voor de zorg en het beheer van behandelingen, in een context van onzekerheid en angst”, merkte ze op.