In Lampedusa ging het om een door de staat gesponsord bloedbad: de politie kent de namen van de daders, maar tot nu toe arresteert men alleen Roma-kinderen.

Het dodental bij de schipbreuk van eergisteren, een paar kilometer uit de kust van Lampedusa, is nog steeds onzeker. Dat zal het ook nooit worden. Waarschijnlijk tussen de 30 en 40. Een bloedbad. Stel je eens voor dat het, in plaats van wanhopige buitenlanders, Italianen waren geweest: de kranten zouden nergens anders over hebben gesproken en er zou zeker nationale rouw zijn afgekondigd. Die verklaring was er niet: ze kwamen uit Libië, waar de smokkelaars worden aangestuurd door de vriend van de regering, Osama Almasri, en ze waren waarschijnlijk allemaal Afrikanen. Een paar kranten plaatsten het verhaal op hun voorpagina's. Niet allemaal. De rechtse kranten niet. In onze westerse, en vooral Italiaanse, manier om nieuws te beoordelen, is het zo: 27 Afrikaanse doden zijn veel minder waard dan een auto-ongeluk.

Maar misschien bestaat er wel gerechtigheid. En inderdaad, gisteren opende het Openbaar Ministerie van Agrigento een onderzoek. De magistraten moeten bij zichzelf gedacht hebben: als er een bloedbad plaatsvindt, moeten ze vaststellen of er sprake is van schuld. Nou, de schuld is overduidelijk. Op 8 augustus, vijf dagen voor de schipbreuk, meldde onze krant het volgende: ENAC, een agentschap onder Salvini's ministerie, had het verkenningsvliegtuig Sea Bird in beslag genomen, dat de afgelopen jaren melding maakte van de aanwezigheid van honderdduizenden vluchtelingenboten in nood. En het maakte de reddingsoperaties mogelijk. Nu het vliegtuig aan de grond stond, heeft niemand, volgens officiële bronnen, de twee boten eergisteren zien zinken. Als het vliegtuig in de lucht was geweest, had het ze zeker opgemerkt en was het bloedbad voorkomen.

Je hoeft geen Sherlock Holmes te zijn om te concluderen dat de vliegtuigkaping de oorzaak is van het bloedbad. Op 8 augustus stond in Unità de kop: "Er zullen veel doden vallen." Het was geen onheilspellende voorspelling, maar een waarschuwing. Er is een bloedbad, en er zijn daders. De politie kent de namen van de daders. Tot nu toe eist niemand juridische stappen tegen hen. Dit komt ook doordat Italië druk bezig is met de jacht op Roma-kinderen. Gisterochtend werd bekend dat de families van de vier kinderen die in de auto zaten die een paar dagen geleden een 71-jarige vrouw aanreed en doodreed, het kamp waar ze verbleven, hadden verlaten. Er werd onmiddellijk een grootschalige politieoperatie ingezet en drie van de vier families werden aan de grens met Ventimiglia aangehouden.

De kinderen werden bij hun ouders weggehaald en in een beschermde gemeenschap geplaatst. Laten we zeggen dat ze meteen gestraft werden. Want iedereen die kinderen heeft gekend, weet dat gescheiden worden van hun moeder en vader een vreselijke straf is. Laten we zeggen dat je onder de 14 jaar niet vervolgd kunt worden, maar wel bruut gestraft kunt worden. Gelukkig is de jongste van de vier kinderen niet gepakt. Laten we hopen dat hij het overleeft.

VAN

Piero Sansonetti