Noodsituatie blauwe vis: “Alleen lege netten uit zee, laten we een jaar stoppen”

San Benedetto del Tronto (Ascoli), 15 mei 2025 – “Indien nodig, zullen we zelfs een jaar stoppen. Maar de staat moet ons dat financieel toestaan. We kunnen zo niet doorgaan.” Dit is de uitbarsting van woede van de vissers in de haven van San Benedetto del Tronto . Zij zeggen dat ze uitgeput zijn door de crisis die maar niet lijkt te eindigen. De visserij op blauwe vis heeft al jaren te kampen met ernstige problemen. De vangst wordt steeds kleiner: klein, schaars en vaak niet verkoopbaar .

"We gaan de zee op en komen praktisch met lege handen terug. We betalen niet eens de diesel", zegt een van de zeilers van de Abruzzo Pesca-vereniging, die gevestigd is in de haven van San Benedetto. En zelfs als de vis gevonden wordt , is hij vaak niet verkoopbaar. Dit is geen werk, dit is overleven.

Naast de daling van de vangsten, komt de woede ook voort uit een aanpak van de visverboden die als ronduit oneerlijk wordt ervaren. Voor de kleinschalige pelagische visserij, die specifiek gericht is op blauwe vis, zijn er twee verboden per jaar gepland, één voor ansjovis en één voor sardines, zonder enige vorm van compensatie. " Trawlers stoppen maar één keer per jaar en krijgen betaald. Wij daarentegen, gedwongen twee keer te stoppen, hebben al vijf of zes jaar geen euro ontvangen. Waar is de rechtvaardigheid?", vragen velen zich af.

Maar het protest is niet alleen economisch, maar ook milieugericht. Vissers weten dat de zee is veranderd en dat er iets moet gebeuren om het tij te keren . En in die zin vinden ze steun in de woorden van Massimo Rossi, initiatiefnemer van het zeereservaat van Piceno en oud-voorzitter van de provincie Ascoli Piceno.

Rossi benadrukt dat de wetenschap al lang een precieze weg heeft aangegeven: "Beschermde mariene gebieden zijn de enige oplossing waarvan bewezen is dat ze werken. Ze stellen soorten in staat om te rusten en zich zonder stress voort te planten. En wanneer populaties zich consolideren , verspreiden ze zich op natuurlijke wijze buiten de grenzen van beschermde gebieden." Rossi herinnert eraan dat de Kaderwet van 1991 uitdrukkelijk voorzag in de oprichting van een beschermd zeegebied voor de kust van Piceno, samen met dat van Conero. Maar meer dan dertig jaar na de invoering van de wet is er "nog niets bereikt. De Adriatische Zee is nog steeds vrijwel geheel verstoken van beschermde gebieden." Voor hem is dit een gemiste kans, die hij nu zo snel mogelijk moet inhalen.

Volgens Rossi dienen beschermde gebieden niet alleen om het milieu te behouden , maar kunnen ze ook centra worden voor wetenschappelijk onderzoek en natuurlijke observatie, die van fundamenteel belang zijn voor het begrijpen en aanpakken van de veranderingen die in de Adriatische Zee plaatsvinden.