Ala Al Aswani: 'De droom van de Egyptische revolutie leeft nog steeds'

De Egyptische romanschrijver presenteerde zijn nieuwe roman, "In Alexandria the Trees Walk", tijdens een nationale preview in Pordenonelegge (Feltrinelli).

"Alexandrië, Egypte, was een toonbeeld van tolerantie en vreedzaam samenleven; veel gemeenschappen, waaronder veel Egyptenaren van Europese afkomst, leefden samen in de stad. Vandaag de dag is er veel veranderd, hoewel ik nog steeds een spoor van die cultuur waarneem: het gevoel van een inclusieve plek, ongeacht de afkomst van de inwoners." Dit zei de Egyptische schrijver Ala Al Aswani vandaag in Pordenonelegge, tijdens de presentatie van de nationale preview van zijn nieuwe roman, "In Alexandria, the Trees Walk", onlangs uitgegeven door Feltrinelli.

De roman speelt zich af halverwege de jaren zestig, in Alexandrië dat bewoond werd door Armeniërs, Italianen, Fransen, Grieken en Joden, vóór de militaire staatsgreep van 1952. Aan de hand van het verhaal van individuele levens en menselijke ervaringen reconstrueert de roman de geschiedenis en de omwentelingen die daarmee gepaard gingen. De lezer kan zo een seculier en kosmopolitisch Egypte ontdekken, ten tijde van de monarchie van koning Farouk.

De schrijver, ook bekend van de bestseller "Palazzo Yacoubian" (Feltrinelli), benadrukte hoe zijn nieuwe roman, hoewel gesitueerd in het verleden, diep in het heden spreekt en een duidelijke politieke visie weerspiegelt: "Ik blijf optimistisch: Egypte verdient democratie; het land heeft een paar jaar geleden een magnifieke revolutie doorgemaakt en is vervolgens in de klauwen van de contrarevolutie gevallen. Maar de revolutionairen zijn er nog steeds, met miljoenen: de droom van een revolutie bestaat nog steeds, en de toekomst is aan onze kant, aan de kant van ons, de revolutionairen. Wij zullen winnen."

Gepassioneerd, charismatisch, een verteller met een menselijkheid waarmee lezers pagina na pagina kunnen lijden en liefhebben, legde Ala Al Aswani zijn vak als volgt uit: "Isabel Allende vertelde me ooit dat schrijvers alle verhalen en romans die ze zullen schrijven al in zich dragen. Het is slechts een kwestie van ze diep van binnenuit 'naar boven te halen', ze te laten rijpen. De roman is geen analyse, maar het leven, de verhalen van de personages, vreugde en lijden. Pas als de hoofdpersonen van onze roman bestaan, kunnen we ons wijden aan de analyse en hen via hun mond vertellen."

Na een eerste stop in Noordoost-Italië verschuift de aandacht onvermijdelijk naar de zaak Giulio Regeni, een onopgelost probleem in de betrekkingen tussen de Italiaanse en Egyptische regering. "Het is een heel triest verhaal. Ik heb Giulio Regeni ooit in Caïro ontmoet en hij kwam op mij over als een briljant persoon, een jonge intellectueel, een heer, een eerlijk mens. Ik voel me erg ongemakkelijk vanwege het trauma dat zijn verhaal heeft achtergelaten," aldus de schrijver. "Het is een ernstige schending van de mensenrechten in Egypte, waar marteling van gevangenen aan de orde van de dag is. Zo werkt het regime. Veel westerse regeringen praten over mensenrechten, maar als er industrieën en belangen bij betrokken zijn, neemt de druk af. Deze strijd in naam van Giulio Regeni en de eerbiediging van de mensenrechten is een strijd die iedereen aangaat, Italianen en Egyptenaren. Maar over het algemeen geloof ik dat we ons in een zeer negatieve periode in de geschiedenis bevinden: we hebben een ongekend niveau van ontmenselijking bereikt, dat we zelfs in de uitspraken van politici zien. Wat Egypte betreft, waar ik al lang niet meer woon, kan ik vol vertrouwen zeggen dat het Al Sisi-regime uitstekende betrekkingen met Israël onderhoudt. Daar is genoeg bewijs voor: Egypte importeert enorme hoeveelheden gas en financiert daarmee de Israëlische regering. En wie ook maar de Palestijnse vlag durft te zwaaien in Egypte, belandt in de gevangenis." (door Paolo Martini)