Reuzenspiegels in de ruimte om 's nachts zonlicht te reflecteren? Nee, dank u wel, zeggen astronomen.

Stel je voor: je hebt een lange dienst gedraaid, hebt het licht uitgedaan en bent in bed gaan liggen. Opeens licht de lucht buiten je raam op alsof het daglicht is.

Dit is wat er zou kunnen gebeuren als het aan een Amerikaans bedrijf ligt.

Reflect Orbital wil gigantische spiegels de ruimte in sturen om ‘ zonlicht na zonsondergang te verkopen ’.

Het plan zorgt voor onrust bij astronomen die zich toch al zorgen maken over het verlies van de nachtelijke hemel door satellietconstellaties (honderden tot duizenden satellieten van één bedrijf, die meestal internetdiensten leveren) en over de algehele lichtvervuiling.

Maar de startup uit Californië zegt dat hun plan kan helpen bij het oplossen van energieproblemen en ook verlichting kan bieden in situaties zoals reddingsplannen bij rampen en meer.

Astronomen geloven het niet.

Volgens Aaron Boley, astronoom en universitair hoofddocent aan de University of British Columbia, staan ​​er op de website van het bedrijf "fundamentele misverstanden en opzettelijke verkeerde voorstellingen".

"Ze hadden het over het verminderen van lichtvervuiling door deze gigantische lichtbron uit de ruimte te laten schijnen. En het lijkt erop dat ze proberen te suggereren dat het, omdat het natuurlijk zonlicht is, geen vervuiling is ."

Het bedrijf, dat bij de Amerikaanse Federal Communication Commission een verzoek indiende om zijn eerste satelliet, EARENDIL-1, te lanceren, stelt voor om de satellieten te gebruiken om na zonsondergang gereflecteerd zonlicht op specifieke locaties te projecteren, zoals zonneparken.

Reflect Orbital heeft satellieten van verschillende groottes voorgesteld, variërend van 10 x 10 meter, 18 x 18 meter en zelfs 54 x 54 meter.

Maar zelfs op de allergrootste schaal zijn er volgens sommige deskundigen duizenden satellieten nodig om een ​​zonnepark van voldoende zonlicht te voorzien.

"Als je bijvoorbeeld de middagzon zou willen fotograferen, heb je een spiegel nodig die – vanaf de grond – even groot lijkt als de zon zelf aan de hemel", aldus Michael Brown, universitair hoofddocent astronomie aan de Monash University in Melbourne, Australië.

Dat is vele kilometers in doorsnee als het in een baan om de aarde is. Niemand gaat een spiegel lanceren die vele kilometers in doorsnee is, dus wat ze doen is meerdere kleinere spiegels lanceren. En Reflect Orbital heeft het over spiegels van 54 vierkante meter. En om slechts 20 procent van de middagzon te produceren, heb je ongeveer 3000, mogelijk meer, van deze spiegels nodig.

Reflect Orbital heeft niet gereageerd op verzoeken om commentaar voor dit verhaal.

Geen nieuw concept

Het idee van een ruimtespiegel is niet nieuw; het werd voor het eerst geopperd in de jaren twintig. Op 4 februari 1993 lanceerde Rusland Znamya 2 , een ruimtespiegel met een diameter van 25 meter die uiteindelijk een heldere vlek van vijf kilometer produceerde. Een paar dagen later verbrandde hij boven Canada.

De VS en de Europese Ruimtevaartorganisatie ESA hebben ook dergelijke voorstellen gedaan, maar tot nu toe is geen van deze voorstellen gerealiseerd. Sommigen zeggen dat dit komt omdat het niet haalbaar is.

Waarom is het dan nog steeds zo aantrekkelijk?

"Met de toename van objecten in de ruimte, is er een mentaliteit dat als je iets vanuit de ruimte kunt doen, je dat ook vanuit de ruimte moet doen," zei Boley. "En ik denk dat dat een deel van dit idee aanstuurt."

Hij legde uit dat de satellieten zich in een polaire baan zouden moeten bevinden om de spiegels te laten werken – een soort ring die van de zuidpool naar de noordpool beweegt. Daarmee zouden de satellieten recht over Canada heen vliegen.

"Er is nog een ander probleem, zoals licht dat schijnt wanneer je het daar gewoon niet wilt hebben... Omdat we dit ontwerp hebben dat synchroon is met de zon, zullen deze satellieten over Canada heen flitsen terwijl de schemering over Canada flitst," zei hij. "En Canada zou zich daar luid en duidelijk over moeten uitspreken."

Gevolgen

Reflect Orbital schat dat het licht dat zijn spiegels produceren een bereik van meerdere kilometers heeft.

Er is bezorgdheid over de impact die dit niet alleen heeft op mensen die geen licht willen, maar ook op wilde dieren.

John Barentine, oprichter van Dark Sky Consulting, zei dat er veel onbekend is over de technische details van Reflect Orbital. Hij voegde eraan toe dat informatie die het bedrijf heeft vrijgegeven, suggereert dat het onbedoelde gevolgen zal hebben.

"Deze objecten lijken op heel heldere sterren aan de hemel die langzaam bewegen, gezien vanaf een afstand van mogelijk honderden kilometers of kilometers vanaf de plek op de grond waar het licht verschijnt," zei hij.

"Het gebeurt op een moment dat de wereld donker is. De verwachting van de [dierlijke] biologie is dat de omstandigheden om hen heen donker zullen zijn. Ik maak me een beetje zorgen dat als je bijvoorbeeld een trekvogel bent – ​​waarvan we nu weten dat ze op een bepaald niveau op de sterren navigeren – dit erg desoriënterend kan zijn."

Daarnaast zijn er ook implicaties voor observatoria, zowel professioneel als amateur.

"Reflect Orbital zegt dat we zeker niet jullie observatoria gaan verlichten, maar als ik heldere objecten heb die lijken op sterren die door de hemel bewegen, ver van de plek waar de straal de grond bereikt, en als het ergens in de buurt van een observatorium is, dan is dat nog steeds een probleem", aldus Barentine.

Brown van Monash University maakt zich ook zorgen over onbedoelde radiostoring van de satellieten. Onlangs werd ontdekt dat de Starlink-satellieten van SpaceX ruis veroorzaken bij radioobservatoria .

Maar er is meer dat hem dwarszit.

"Ik maak me ook meer zorgen, vreemd genoeg, vanuit een bijna esthetisch oogpunt. Ik vind het prettig dat de lucht een soort gedeelde wildernis is," zei hij.

"Als je naar een plek gaat waar het lekker donker is en je kijkt naar de nachtelijke hemel en je wordt voortdurend herinnerd aan de technologie, dan vind ik dat een beetje een verlies."