De ‘lastige evenwichtsoefening’ waar Starmer mee te maken krijgt in verband met de Amerikaanse handelsdeal – en de echte uitdaging die nog moet komen

Voor een visuele weergave van de uitdagingen van de transatlantische diplomatie in 2025 hoeft u niet verder te zoeken dan het stadhuis van Oslo.

De met marmer beschilderde muren vormden vrijdag het decor van een Europese militaire top.

In december vindt – zoals elk jaar – de uitreiking van de Nobelprijs voor de Vrede plaats. Een prijs die Donald Trump volgens eigen zeggen verdient.

Maar ook al zeggen de leiders die in de Noorse hoofdstad bijeenkomen het misschien niet openlijk, ze hebben allemaal een heel andere visie dan de Amerikaanse president als het gaat om het bewerkstelligen van vrede – met name als het om Oekraïne gaat.

Tot nu toe is Sir Keir Starmer erin geslaagd de verschillen in het buitenlands beleid tussen de VS en Europa te verdoezelen met vriendelijke woorden en beleefdheden.

Maar het kan lastiger zijn om de twee partijen op handelsgebied met elkaar in overeenstemming te brengen.

De deal tussen de VS en het VK die donderdag werd aangekondigd, bevatte geen duidelijke waarschuwingssignalen die diepere handelsrelaties met de EU in de weg zouden kunnen staan.

Dat komt echter deels doordat het meer een reactie en een oplossing was op het tariefstelsel van Trump dan een proactieve poging om de twee landen samen te voegen.

Er zit inderdaad partijpolitiek gif in de overeenkomst, maar de leider van de Conservatieve Partij, Kemi Badenoch, bedoelt wel iets als ze zegt dat deze overeenkomst "niet eens een handelsovereenkomst is, maar een tariefdeal, en dat we nu in een slechtere positie zitten dan zes weken geleden".

Er kunnen nog meer volgen.

De overheid zal de mogelijke voordelen opnoemen, maar er zijn ook risico's.

Neem de Digital Services Tax, een belasting die door het Witte Huis van Trump zeer wordt gehaat vanwege de oneerlijke heffing op Amerikaanse techbedrijven.

Ondanks de schijnbare tegenreactie van de overheid, bleef dat deze week onbesproken.

Maar toen hem werd gevraagd om toekomstige veranderingen uit te sluiten, wilde de premier geen toezeggingen doen. Hij zei alleen dat de huidige deal "daar niet in voorziet".

Lees meer: ​​Belangrijkste details van de handelsdeal tussen het Verenigd Koninkrijk en de VS Niet de brede handelsdeal waar Brexiteers van dromen - analyse

Handelsexpert David Henig schetst de potentiële knelpunten in het transatlantische Venn-diagram dat Downing Street probeert te schetsen rondom voedselnormen, digitale regelgeving en diensten.

"Het is een lastige evenwichtsoefening. Op dit moment lijkt het erop dat het Verenigd Koninkrijk meer met de EU zal samenwerken op het gebied van goederenregelgeving, maar misschien iets meer met de VS als het gaat om dienstenregelgeving", aldus hij.

Voor veteranen van de Brexit-strijd na 2016 klinkt dit misschien alsof Labour het mantra van "cakeisme" uit het Boris Johnson-tijdperk omarmt – of dat ze allebei willen.

👉 Klik hier om Electoral Dysfunction te beluisteren in je podcast-app 👈

Het is inderdaad ironisch, aangezien Sir Keir een politicus is die de Remain-campagne steunde en vervolgens opriep tot een tweede referendum.

Maar wat nu telt, is wat werkt – niet voor Downing Street, maar voor de grote groepen kiezers die Labour de rug hebben toegekeerd sinds ze aan de macht kwamen.

Daarom probeerde de premier deze week opnieuw de handelsverdragen menselijker te maken.

Deze overeenkomsten, zei hij, zouden resulteren in de "vele duizenden banen" die ze in het hele land zouden beschermen.

Dat is nu de echte uitdaging: het werk dat in de marmeren hallen van de hoofdsteden ter wereld wordt gedaan, omzetten in werk dat mensen thuis ervan kan overtuigen waarom het voor hen belangrijk is.