De toekomst van de schiettenten in Parijs en Straatsburg hangt af van het budget van de sociale zekerheid.

Het is een understatement om te zeggen dat Dr. Elisabeth Avril deze eindeloze discussie beu is: "Wat is er nog meer nodig om de levensvatbaarheid van de faciliteit op lange termijn te garanderen?" Nu het "verslavingsbehandelcentrum" in Parijs (algemeen bekend als een "schietbaan") donderdagochtend 6 november opengaat, steekt Dr. Avril, die het project al lang vóór de oprichting in 2016 steunt, haar teleurstelling niet onder stoelen of banken. In de hoofdstad, net als in Straatsburg, de enige twee Franse steden met ruimtes voor drugsgebruik onder toezicht, zouden deze faciliteiten, die al negen jaar als experimenteel programma bestaan, op 31 december kunnen sluiten als er vóór die tijd geen wettelijke regeling is getroffen.

Hun toekomst hangt af van een amendement van de regering op het wetsvoorstel over de financiering van de sociale zekerheid, dat momenteel in de Nationale Assemblee wordt besproken. Dit amendement voorziet niet in een permanente verlenging, maar in een verdere 'verlenging' van het experiment tot 31 december 2027. Dit amendement zelf hangt af van de toekomst van het wetsvoorstel, dat voorbestemd is voor een parlementair traject dat net zo chaotisch is als dat van de begroting.

Toch is dit precies de bron van mevrouw Avrils vermoeidheid: alle bewijs is geleverd om de effectiviteit en het nut van deze "verslavingsbehandelcentra" (HSA) aan te tonen. In een opiniestuk dat donderdag in Le Monde werd gepubliceerd , stelt een groep zorgprofessionals: "Deze centra vormen de meest effectieve en humane oplossing voor drugsgebruik op straat. Alle evaluaties bevestigen het: wetenschappelijk, sociaal en praktisch gezien werkt het."

Je hebt nog 71,07% van dit artikel te lezen. De rest is alleen voor abonnees.