Constance, een comédienne met een bipolaire stoornis: "Ik was bijna dood, dus nu doe ik wat ik wil."

Actrice en comédienne Constance heeft ervoor gekozen om haar psychiatrische reis op het podium te vertellen. In Inconstance , een show die constant wisselt tussen lachen en huilen, blikt ze terug op het lange proces van acceptatie van haar bipolaire stoornis en haar kronkelige medische pad. Voor Le Monde legt Constance uit hoe ze erin slaagde terug te keren naar haar beroep en haar handicap en professionele leven te combineren.

Ik werkte me rot. Ik begon aan een grote tournee van 80 optredens. Ik wilde mijn werk niet opgeven. Als komiek is het al moeilijk genoeg om aan een baan te komen. Het verliezen ervan was een ramp. Komieken hebben jaren nodig om een ​​producer te vinden, om een ​​reputatie op te bouwen. Het was hartverscheurend om zo hard te hebben gewerkt en dat het allemaal voorbij was. Ik had alles verpest, alles verpest, het was verschrikkelijk. Het niet kunnen omgaan met het feit dat ik niet meer actief was, droeg in grote mate bij aan de suïcidale gedachten.

Het is net als het leven. Er zijn geweldige mensen die oprecht met je meeleven, anderen die vreselijk zijn en blij zijn als je uit elkaar valt, weer anderen die bereid zijn je te helpen, en tot slot degenen die doodsbang zijn voor de ziekte. Ik kreeg heel weinig steun. Mensen wuiven je weg, wissen je uit. Ik hoorde niets van de tourmanager met wie ik werkte voordat ik in een depressie belandde. Maar ik had het geluk dat ik Charline Vanhoenacker [Constance was commentator in haar programma] had. Ze zei tegen me: "Het duurt zo lang als het duurt, we houden je plek voor je vrij." Ze was buitengewoon.

Je hebt nog 74,14% van dit artikel te lezen. De rest is alleen voor abonnees.