10 artikelen die deze week ons ​​hart verwarmden: een geëngageerde wandeling op de hoogten van Marseille, jonge liefhebbers van oude auto's, wilde paarden in de Cevennen...

Op de Causse Méjean, in de Lozère, zet de vereniging Takh zich al dertig jaar in voor het behoud van het Przewalskipaard, een inheemse soort uit Centraal-Azië die met uitsterven wordt bedreigd. Maar sinds de belangrijkste beschermheer zich heeft teruggetrokken, moet de organisatie vechten voor haar voortbestaan.

In tegenstelling tot de rage rondom volledig elektrisch rijden, restaureren steeds meer jongeren, vooral in plattelandsgebieden, auto's uit de jaren 80 en 90. Met de handen in het vet en de wielen in de modder kwamen enkele liefhebbers bijeen in de Yonne voor een nostalgisch weekend.

Leden van het gidsenkantoor verkennen de stad al meer dan tien jaar. Die dag hadden de eco-wandelaars advocate Sarah Vanuxem uitgenodigd, voor wie het van essentieel belang is om van het recht om te wandelen een "eis voor politieke ecologie" te maken.

In La Roche-sur-Yon is sinds 2010 een plek ontstaan ​​die gewijd is aan de lokale biodiversiteit en tuinbouw. ​​Deze plek is omgeven door heggen en wetlands en vormt een integraal onderdeel van het Vendée-landschap.

De renovatie van het terrein is een volgende stap in de stedelijke vernieuwing van het zuiden van de stad. Achter de deuren: groen houten dak, timmerwerkconstructie en verplaatsbaar meubilair.

De komiek is alomtegenwoordig op het podium en verdedigt onverzettelijk een heldere, rauwe en ongegeneerde visie op vrouwelijkheid.

De absurde stijl en milde anarchie van de cartoonist, de spil van "Hara-Kiri" en "Charlie Hebdo", vormen de kern van een Parijse retrospectief, geïnspireerd door de archieven van de Bibliothèque nationale de France.

De eerste speelfilm van Giulio Callegari is vindingrijk en gekweld. Hij schetst een nabije toekomst vol androïden en een rebelse moeder die het moeilijk heeft.

Een sexy provocateur, apostel van kitsch en overdaad, de stylist-artiest, die op 33-jarige leeftijd aan aids stierf, drukte met zijn niet te categoriseren stijl zijn stempel op het Londense nachtleven en de mode. Tate Modern brengt hem een ​​flamboyant eerbetoon.

In deze culttekst, gepubliceerd in 2000, verbeeldt filosoof Paul B. Preciado een andere seksualiteit die het eeuwige heteroseksuele theater van overheersing, verleiding en penetratie ondermijnt. Jarenlang was het niet meer verkrijgbaar, maar Diable Vauvert bracht het in een nieuwe vertaling opnieuw uit.