Wanneer het theater de band, de liefde en de zin van de adolescentie ter discussie stelt: mis "Il faut que l'on s'aime" niet op woensdagavond in de Espace Tisot in La Seyne
Ze vertelt over de gestolen, gewonde, gebroken adolescentie in een wereld die haar draai aan het vinden is. Sinds 2023 en You'll Have to Love Me the Day I Love for the First Time Without You - gecreëerd in samenwerking met de Scène nationale Châteauvallon Liberté - voedt Alexandra Cismondi uit Seynois het collectieve geheugen door de bril van een jeugd met zware kwalen. Symptomen van een waarheid die we soms niet horen. Dat willen we niet horen. Een krachtige tekst over een gezin dat getroffen wordt door verdriet, na de tragische dood van hun tienermeisje onder dramatische omstandigheden. Dan komt de afwezigheid waarmee men moet leren leven. De boodschap wordt overgebracht door een enscenering die ergens tussen verhaal en poëzie van het absurde ligt, zoals Alexandra Cismondi haar woorden graag laat resoneren.
Tegenwoordig zet de kunstenaar met zijn bedrijf Vertiges zijn adolescentiecrisis voort met twee korte formats, ontstaan uit dit rouwende gezin. "De voorstelling werd drie weken lang opgevoerd in het theater Paris-Villette, wat mij ook de kans gaf om de tekst en de enscenering aan te passen, zodat ik de voorstelling op middelbare scholen kon opvoeren", legt ze uit.
Ze leent zich voor het spel van recompositie door middel van een masterclass – wederom aangeboden door het theater Paris-Villette – met jonge studenten die net van de theaterschool komen.
Thema's uit de show, fragmenten uit de tekst, verwijderde scènes, ze dragen allemaal bij aan het materiaal: "Het is enorm interessant voor een kunstenaar, want plotseling stap je een jaar of twee later weer in het creatieproces. Je duikt er weer in en realiseert je de punten die je ervoor had gekozen niet te onderzoeken...", vertrouwt Alexandra Cismondi toe. Een nieuwe introspectie in schrijven die resulteert in twee korte formats van ongeveer dertig minuten.
Wat betekent het om ‘samen’ te zijn?Op het toneel spelen vijf van de jonge acteurs, met wie ze in masterclasses heeft gewerkt, in deze twee afleveringen een rol in de levens van een aantal middelbare scholieren die zich ermee bemoeien, zoeken, stotteren en schreeuwen. Deze jongeren (en hun barokke, bezeten en/of totaal depressieve leraren) vinden dat de taal te veel of juist te weinig zegt. Dat ook wij moeten handelen, dat de tijden verwoestend zijn, dat niemand iets doet, dat liefde niet altijd met de lippen begint. En ze ontdekken de kracht van de groep door een gebeurtenis, een actie, een seksuele voorlichting of een empathieles.
En vooral, wat betekent het om samen te zijn? Samen beleven? Besluiten om dingen te veranderen en misschien samen te repareren? Om deze boodschap over te brengen, doet Alexandra Cismondi een beroep op haar barokke en licht onconventionele, kleurrijke podiumuniversum... Om te lachen, ontroerd te worden en vooral om vragen te stellen. "We zullen (echt) heel veel van elkaar moeten houden om de wereld waarin we leven bijeen te houden." Zonder mijn verstand te verliezen.
Volgend jaar op tourneeHoewel I l faut que l'on s'aimer bedoeld is om op te voeren op middelbare scholen, spreekt het toch iedereen aan. Daarom wordt de voorstelling op woensdag 21 mei opgevoerd voor het grote publiek (vanaf 14 jaar) in het Espace Tisot in La Seyne.
Dankzij een partnerschap met de Scène nationale Châteauvallon-Liberté zal de voorstelling volgend oktober op tournee gaan langs scholen.
In december wordt het ook aangeboden door Le Pôle en in het voorjaar van 2026 door Le Carré Sainte-Maxime.
, geschreven en geregisseerd door Alexandra Cismondi, op 21 mei om 20:30 uur. in Espace Tisot in La Seyne. met Lea Casadamont, Ella Grizard, Come Luquet, Marie-Lou Nessi, Elio Massignat. Muziek: Benoît Olive / Cyril Colombo. Lichtontwerp: Yann Gobert. Een coproductie tussen Vertiges Cie en het Théâtre Paris Villette. Prijs: 15 euro. Herz. 04.94.06.94.77.
Een roman in 2026Alexandra Cismondi is een multidisciplinair kunstenaar die schrijft in een andere vorm: een roman, die volgend jaar wordt uitgegeven door Anne Carrière. Het verhaal van een jonge vrouw die haar geliefde verliest bij een vreselijk scooterongeluk. Een ervaring die de auteur zelf in Parijs meemaakte. Tussen de herinneringen aan een droomleven en de realiteit gaan we terug in de tijd naar het moment waarop ze elkaar ontmoetten. "En het is het hele verhaal van de ontdekking van een seksuele identiteit, van gender, van leven en van sociale en familiale positionering in de jaren 2000, om precies te zijn van 2000 tot 2007, jaren waarin het homohuwelijk niet was toegestaan...", vertrouwt Alexandra Cismondi toe. Een fictieve roman, feministisch maar doordrenkt van het eigen leven van de auteur. Het boek vraagt zich ook af hoe je vandaag de dag een vrouw kunt worden als je geen idee hebt wie je bent.
Ondertussen is de actrice ook te zien in de cast van het korte programma Interim'air op Teva. Een serie geproduceerd door Dominique Farrugia, geschreven en uitgevoerd door Joséphine Draï. "Ze kon een acteursfamilie, een bende, in de stijl van Splendid tot leven brengen", zegt Alexandra Cismondi, die niet alleen de scènes speelt, maar ook meeschrijft.
Hij is een van de acteurs in Il faut que l'on s'aime: Elio Massignat speelt gerechtsdeurwaarder, klerk, beschuldigde, dader, minnaar en een soort spreekstalmeester in Alexandra Cismondi's volgende theatercreatie. Magistral.es Het verhaal van een rechtszaak wegens de verkrachting van een 11-jarig meisje.
De zaak Sarah, in de media ook wel de zogenaamde zaak Pontoise genoemd, dateert uit 2017. Het ging om een 11-jarig meisje dat werd verkracht door een 28-jarige man. "Het meisje zal tijdens het proces zeggen dat hij niet kon weten dat ze niet instemde, omdat ze nooit nee heeft gezegd. De man zal zeggen dat hij niet wist dat ze pas 11 was, omdat ze eruitziet als een 16-jarige." Hij werd voor het eerst veroordeeld tot acht jaar gevangenisstraf. In hoger beroep wordt zijn zaak opnieuw behandeld en zal zijn straf worden verlaagd. Deze zaak was aanleiding voor een wijziging van de toestemmingsdrempel in de wet.
Tijdens haar werk aan dit project realiseerde Alexandra Cismondi zich dat 86% van de beroepen in de rechtspraak door vrouwen wordt uitgeoefend: " Vrouwen zijn het die de rechterlijke macht laten werken. Ik was geïnteresseerd in deze vrouwelijke figuren en heb een casting gemaakt waarin we een onderzoeksrechter, een officier van justitie, een advocaat en een advocaat voor burgerlijke zaken zullen hebben..." en slechts één man: de beschuldigde.
"Ik vind het een mooi idee om met een toneelstuk het theater weer midden in de stad te brengen."
Bovendien zal Alexandra Cismondi elke avond op het podium het proces naspelen. Sommige toeschouwers en amateuracteurs worden opgeroepen om als getuigen op te treden als onderzoekers, advocaten, vertegenwoordigers van feministische verenigingen, etc. Anderen worden tenslotte op volstrekt willekeurige wijze gekozen om de rol van jurylid op zich te nemen. En om de beschuldigden te berechten. " Ik vind het idee van een toneelstuk dat het theater echt weer midden in de stad plaatst, net als in het oude Griekenland, mooi." Deze nieuwe creatie zou in het najaar van 2026 moeten worden aangeboden.KM
Deze creatie wordt ondersteund door het Châteauvallon-Liberté National Scene, Le Pôle, het Théâtre des Halles in Avignon, het Martigues National Scene, het Passerelle National Scene in Gap en het Paris-Villette Theater in Parijs.
Var-Matin
