Eerbetoon aan Guerrero en Raga, Mexicaanse basketballegendes

▲ Arturo Guerrero (links) en Manuel Raga, gisteren tijdens het eerbetoon aan hen bij de Mexicaanse Sportbond. Foto: Germán Canseco

Adriana Díaz Reyes

La Jornada krant, zondag 6 juli 2025, p. 9

Zonder Arturo Guerrero en Manuel Raga zou de geschiedenis van het Mexicaanse basketbal onbegrijpelijk zijn. De triomfen die voormalige spelers van het nationale team iets meer dan een halve eeuw geleden behaalden, gaven de sport in de jaren zestig en zeventig haar glans in ons land, en werden gisteren herdacht tijdens een erkenningsceremonie bij de Mexicaanse Sportbond (Codeme).

Het was altijd een eer om mijn land te vertegenwoordigen; vandaag liep ik langs het Sportpaleis en kreeg ik kippenvel toen ik me herinnerde wat Manuel en ik meemaakten tijdens de Olympische Spelen van 1968. Een van de meest emotionele momenten uit mijn carrière was toen ik mijn moeder beloofde dat ik vóór haar overlijden de prijs voor beste atleet van Mexico zou winnen, en dat deed ik in 1970 , vertelde Guerrero.

Volgend jaar zal het nationale team zich een halve eeuw niet kwalificeren voor de Olympische Spelen en Mano Santa hoopt dat de droogte snel voorbij is.

Hopelijk wordt er snel een groep talentvolle spelers gevormd en is een ticket veiliggesteld , voegde Guerrero toe, die deel uitmaakte van het Mexicaanse nationale team en deelnam aan twee Olympische Spelen (Mexico 1968 en Montreal 1976).

Raga, drievoudig Europees kampioen, deelde zijn visie op de realiteit van het Mexicaanse basketbal.

Helaas hebben we geen goed team opgebouwd. En dat komt niet door een gebrek aan talent, maar doordat het niveau van de sport wereldwijd aanzienlijk is gestegen. "De dag dat we de helft van hun niveau in Europa bereiken, zal de muziek veranderen" , aldus Raga, de Mexicaan Volador en de eerste NBA- draftpick uit dat land door Atlanta (hoewel hij uiteindelijk besloot om in Italië te spelen).

Raga, die zich in 1962 bij het nationale team voegde en als lid van de lichting van 2016 werd opgenomen in de Hall of Fame in Mies, Zwitserland, drong er bij de officials op aan om de nieuwe generatie vanaf hun kindertijd te steunen.

"Geld en steun zijn op alle niveaus nodig. Helaas richt de professionele competitie in Mexico zich vaak op spektakel, en het is moeilijk voor groot talent om daaruit voort te komen. We moeten de kleinere competities goed organiseren en als team samenwerken om meer Raga's, meer Guerreros en meer (Eduardo) Nájeras te kweken ", voegde de inwoner van Tamaulipas, die deelnam aan drie Olympische Spelen en drie FIBA-wereldbekers. Hij hielp Mexico ook aan een zilveren medaille op de Pan-Amerikaanse Spelen van 1967.

▲ El Tricolor had gisteren zijn laatste trainingssessie ter voorbereiding op de grote finale van vandaag in Houston. Foto: @miselecciónmx

Alberto Aceves

La Jornada krant, zondag 6 juli 2025, p. a10

In zijn bijna 50 jaar in het voetbal kent de carrière van de Mexicaanse bondscoach Javier Aguirre periodes die gekenmerkt worden door degradatie, clubfinales en internationale toernooien, maar ook ongewone situaties, zoals de trap die hij een Panamese speler gaf tijdens de Gold Cup van 2009 en de persconferentie waarin hij een witte pet droeg, zijn hoofd gebogen hield en de superioriteit van Argentinië op het WK van 2010 in Zuid-Afrika accepteerde. "Ik kan met niemand meer ruzie maken; ik ben zo moe ", grapte hij uren voordat hij tegen de Verenigde Staten moest spelen om de CONCACAF-titel. "Ik heb duizend wedstrijden en duizenden conferenties gefloten, en dat herinneren mensen zich nog. Het zijn kleine vlekjes in mijn carrière, maar de ervaring die ik heb geeft me gemoedsrust ."

Aguirre herinnert zich tijdens het gesprek dat hij zestien jaar geleden in hetzelfde NRG Stadium in Houston de Panamese Ricardo Phillips uit zijn technische balk trapte. Die actie leidde tot een vechtpartij, wat leidde tot zijn uitzetting en de CONCACAF-autoriteiten kondigden sancties tegen hem aan. "Ik wist niet dat het in dit stadion was ", blikt El Vasco terug, terwijl hij speciale aandacht besteedt aan het advies dat zijn vrouw Silvia hem heeft gegeven. "Ze maakt zich zorgen of ik kalm blijf en geen ophef maak. Ze vertelde me dat ze in Mexico een heel aardige scheidsrechter had ontmoet die tegen haar zei: 'Laat je man de afwas doen, want hij is een lastpak en dat zuigt zijn energie weg.' En hij heeft gelijk. Ik moet een voorbeeld zijn voor mijn spelers."

De wedstrijd tegen de Verenigde Staten bepaalt niet alleen wie de Gold Cup-kampioen wordt, het is ook Mexico's laatste officiële wedstrijd voor het WK van 2026. " Ik ben niet degene die het belang ervan kan bepalen ", zegt hij, verwijzend naar degenen die de waarde van het winnen van een trofee in deze regio in twijfel trekken in vergelijking met andere regio's. "Die interpretatie laat ik over aan degenen die ervoor gestudeerd hebben. Ik wijd me aan het coachen; niets verbaast me meer. Ik mag fouten maken, maar ik ben erg zelfkritisch, en dat stelt me ​​in staat om wedstrijd na wedstrijd te blijven vechten voor grote doelen ."

De Verenigde Staten, die het zonder hun sterspelers moeten stellen, staan ​​niet minder onder druk. Hun bondscoach, de Argentijn Mauricio Pochettino, heeft de zorgen van het land in de aanloop naar het WK van volgend jaar niet kunnen wegnemen. Hij werd met spoed teruggeroepen na de mislukte Copa América van 2024 en eindigde in maart als vierde in hun eerste officiële toernooi, de CONCACAF Nations League. Christian Pulisic, de leider van het team, vroeg om een ​​rustperiode, en andere vaste spelers zoals Weston McKennie en Tim Weah namen met Juventus deel aan het WK voor clubs.

"Het zal altijd een uitdaging zijn om deze klassieker te winnen ", zegt América-doelman Luis Ángel Malagón, basisspeler sinds de competitie vorig jaar juni van start ging. "We weten wat er buiten het voetbal gebeurt; we willen alles geven en die fans tevreden stellen ."

In tegenstelling tot Pochettino heeft Aguirre Mexico al een trofee overhandigd, de Nations League, sinds hij vorig jaar terugkeerde om voor de derde keer de leiding te nemen – Korea, Japan, 2002, en Zuid-Afrika, 2010, de voorgaande jaren – een proces dat al gaande is. Dit keer, in Houston, jaagt het Mexicaanse nationale team op zijn tiende Gold Cup-titel en de kans om dit opnieuw met zijn fans te vieren op Amerikaanse bodem, waar een deel van de Mexicaanse gemeenschap in angst leeft voor de massale invallencampagne van president Donald Trump.

" Javier is als onze grootvader ," zegt Milan-aanvaller Santiago Giménez. "Hij is een man met veel ervaring en iemand die we vertrouwen. Wat eraan komt is de Noord-Amerikaanse derby. Ik heb (Yunus) Musah en (Christian) Pulisic als teamgenoten in de kleedkamer van Milan, en ik wil ze een beetje uitlachen. Dat is het mooie van voetbal: strijden, het volk vertegenwoordigen. We willen het voor onze landgenoten doen, niet alleen vandaag, maar altijd. Onze tegenstander om te verslaan zijn zij, en die van hen zijn wij ."

Volgens officiële gegevens van de CONCACAF hebben bijna 60.000 mensen al een plaatsje bemachtigd in het NRG Stadium (met een capaciteit van 72.220) voor de finale. Voor het eerst hebben de organisatoren Houston aangewezen als locatie voor de finale, waar ze een menigte Mexicaanse fans op de tribunes verwachten.

Van de redactie

La Jornada krant, zondag 6 juli 2025, p. a10

Aan de vooravond van het WK voor clubs dit jaar was alles onzeker voor Real Madrid, de grote winnaar van het toernooi. Xabi Alonso was slechts 15 dagen voor het toernooi aangesteld als bondscoach en de selectie had in de openingswedstrijden niet overtuigend gepresteerd; ze verbeterden echter en zijn nu doorgedrongen tot de halve finales met een 3-2 overwinning op Borussia Dortmund.

De volgende uitdaging voor het Spaanse team om de finale te bereiken is woensdag tegen PSG, de huidige Champions League- kampioen. De ploeg wist Bayern München, het toonbeeld van precisie in het Duitse voetbal, ondanks een numeriek nadeel en dramatische resultaten uit te schakelen. In de andere wedstrijd neemt Fluminense, de nummer twee van het WK , het dinsdag op tegen Chelsea.

Gonzalo, de revelatie van het merengue-team, brak de nul in het MetLife Stadium in New Jersey, slechts tien minuten na een gezamenlijke actie, terwijl Fran García (20) de score vergrootte met een schot vanaf de rand van het strafschopgebied.

Maar het hoogtepunt kwam van de schoenen van international Kylian Mbappé (90+4), die de fans verrukte met een schaarschot vlak naast de paal en zo de derde goal van Madrid scoorde toen de wedstrijd nog op het spel stond. Het was de eerste goal van de Franse spits dit toernooi, nadat hij een infectie had overwonnen die hem tot de achtste finales aan de kant hield.

Borussia Dortmund was dicht bij de gelijkmaker dankzij een doelpunt van Maximilian Beier (90+2) en een penalty van Serhou Guirassy (90+8), na een overtreding van Dean Huijsen (90+6), die van het veld werd gestuurd; het enige minpuntje voor de Merengues.

Eerder in het Mercedes-Benz Stadion in Atlanta demonstreerde PSG hun kracht om de Champions League-titel te pakken, nadat ze de uitsluitingen van William Pacho (82) en Lucas (90+2) hadden overwonnen en Bayern München met 2-0 hadden verslagen.

Keeper Gianluigi Donnarumma speelde een sleutelrol, zowel in positieve als in dramatische zin. Terwijl Désiré Doué (78) en Dembélé (90+6) de doelpunten scoorden, speelde de keeper een cruciale rol in het schoonhouden van de Parijse ploeg, terwijl hij ook betrokken was bij een ernstige enkelblessure bij Bayern-middenvelder Jamal Musiala, die in kritieke toestand per brancard van het veld werd afgevoerd.

▲ Foto AFP

La Jornada krant, zondag 6 juli 2025, p. a10

Jasper Philipsen won maandag de openingsrit van de Tour de France in een sprint , terwijl de Sloveense titelverdediger Tadej Pogacar, die op jacht is naar een vierde zege, als achttiende eindigde. In de openingsrit in Lille hielp de Belg zijn ploeggenoot, de Nederlander Mathieu van der Poel, hem in een uitstekende positie om in de laatste 100 meter een voorsprong te nemen en met ruime voorsprong een overtuigende overwinning te behalen, zijn tiende etappezege in de Franse competitie. De Eritrean Biniam Girmay werd tweede en de Noor Soren Waerenskjöld derde.