Hoe complex is het om met een elektrische auto over de weg te rijden? Kroniek van een reis tussen Bogotá en Bucaramanga

Elk jaar rijden er meer 100 procent elektrische voertuigen op de Colombiaanse wegen en in de steden. Dit segment heeft de laatste jaren een snelle groei doorgemaakt. Alleen al tussen 2023 en 2024 is de verkoop bijna verdrievoudigd: van 3.708 op batterijen werkende voertuigen naar 9.193 verkochte eenheden vorig jaar in heel Amerika, waarbij Bogotá, Medellín en Cali de koplopers zijn, volgens cijfers van de National Association for Sustainable Mobility (Andemos).

Dit jaar zijn de cijfers nog beter: tot en met maart waren er al 3.447 elektrische auto's in het land geregistreerd, bijna alle in 2023 verkochte voertuigen. Dit toont aan dat de sector niet alleen snel groeit, maar ook dat de belangstelling voor dit type mobiliteit toeneemt. De waarheid is dat de wereldwijde impact van elektrisch vervoer van cruciaal belang is voor de aanpak van een van de grootste milieuproblemen waarmee de planeet vandaag de dag kampt: stijgende temperaturen als gevolg van de uitstoot van broeikasgassen.

In tegenstelling tot voertuigen met een verbrandingsmotor en hybride voertuigen, stoten 100 procent elektrische voertuigen geen broeikasgassen uit. Ze zijn daarom een ​​van de instrumenten die we nodig hebben om klimaatverandering tegen te gaan. De verandering in het wagenpark draagt ​​ook bij aan de aanpak van problemen op het gebied van de volksgezondheid, zoals luchtvervuiling in grote steden. Dat is bijvoorbeeld het geval in Colombia. Volgens het meest recente rapport van IQAir is de lucht in alle grote steden vervuild en voldoet deze niet aan de normen van de Wereldgezondheidsorganisatie.

Hoewel elektrisch vervoer de toekomst is, zijn er vandaag de dag nog steeds veel uitdagingen. Vooral in Colombia. Deze reis, die eenvoudig zou moeten zijn, begint met een luxe Duitser. Een Mercedes Benz EQS 450 4Matic SUV. Het vlaggenschip van het merk is een elektrische gezinsauto met zeven zitplaatsen en een van de grootste actieradiussen op de binnenlandse markt, variërend van 513 tot 616 kilometer. De laadcapaciteit is 108,4 kW/u en de auto is voorzien van een Type 1-laadpoort die ook een snellaadoptie biedt via een CCS1-connector.

Met dat in gedachten zou de afstand van deze tocht geen probleem moeten zijn, aangezien de route Bogotá - Bucaramanga is, heen en terug, tussen de steile bergen van het Cundiboyacense-plateau en de uitdagende bochten van de Chicamocha-kloof in Santander. De afstand tussen deze twee steden bedraagt ​​slechts 426 kilometer, maar de zware beklimmingen en het rijgedrag maken het noodzakelijk om halverwege te stoppen om de accu op te laden.

De redenen zijn simpel: niemand wil met een lege tank op de bestemming aankomen (zelfs niet als je in een benzineauto rijdt) en tijdens een rit die gemiddeld negen uur duurt, is het essentieel om af en toe een pauze te nemen om de benen te strekken en te lunchen. Als we de laadinfrastructuur bekijken, zien we dat er twee mogelijkheden zijn om het voertuig op te laden bij de Terpel Voltex-laadstations voor elektrisch vervoer die verspreid over het land te vinden zijn: één bij de ingang van Tunja en één bij de ingang van Santana (midden op de weg). Op beide locaties zijn opladers met snellaadtechnologie aanwezig, waardoor we de accu in anderhalf uur kunnen opladen. Dat is precies genoeg om onze weg te vervolgen en in alle rust te genieten van een goede lunch.

Maar toen we aan onze reis begonnen, na ruim 100 kilometer door de savanne van Cundiboyacense te hebben gereden, met de rijrespons en het comfort die alleen een luxe voertuig als de EQS 450 kan bieden, stuitten we op ons eerste probleem: er zijn weliswaar drie laadkabels beschikbaar bij de Terpel Voltex-laadstations, maar elke kabel heeft een ander type connector. Tegenwoordig worden er in de elektrische autowereld verschillende aansluitingen gebruikt, net zoals vroeger elke mobiele telefoon zijn eigen type oplader had. Er zijn er drie die het meest voorkomen: type 1, type 2 en CHAdeMO.

De nieuwe generatie Europese voertuigen is veelal voorzien van een Type 1-aansluiting. Hoewel veel mensen adapters in hun auto hebben om andere connectoren te gebruiken, was dat in ons geval niet het geval. Bij aankomst bij het laadstation ontmoetten we een Zweed en een Duitser: een Volvo-busje en een Audi-busje die al klaar stonden om te worden opgeladen. Het zou met z'n tweeën iets meer dan anderhalf uur duren om verbinding te maken. Omdat we nog voldoende bereik en genoeg accu hadden om naar de volgende lader te gaan, besloten we door te rijden naar Santana en daar te stoppen voor de lunch.

In Santana was het veel eenvoudiger. Er was niemand die de auto kwam opladen, dus we kwamen aan, plugden de auto in het stopcontact en begonnen met opladen. Terwijl we aan het opladen waren, lunchten we bij een van de restaurants vlak bij het elektriciteitsstation, gelegen bij de ingang van de stad. De kosten per kilowatt bedroegen $ 1.700 en de laadsnelheid was 40 kW/u. Gezien het feit dat we met meer dan 50% lading aankwamen, hebben we ongeveer 50 kWh opgeladen. Dat kostte ons $ 85.150. Dat is een zeer lage prijs voor het type vrachtwagen waarin we zaten, een vaartuig van meer dan vijf meter lang en bijna twee meter breed dat alle ogen trekt.

Vanaf daar kwam het uitdagende gedeelte. De bochten, afdalingen en beklimmingen van Pescadero, in het hart van de Chicamocha Canyon, waar het bijna onmiddellijke koppel van een elektrisch voertuig het verschil maakte. Voor mensen die gewend zijn om in een voertuig met verbrandingsmotor te rijden en (in sommige gevallen) gedwongen zijn om het motortoerental te verhogen om door het lastige terrein van Colombia te navigeren, wordt een elektrische auto een droom.

Zonder dat we ons zorgen hoefden te maken over oververhitting van de motor, brandstofverbruik bij een toerental boven de 4.000 toeren of een afslaande auto, reden we gemakkelijk door het kortere maar veeleisendere stuk. De EQS 450, een gezins-SUV, maakte van de gelegenheid gebruik om zichzelf op te laden tijdens de afdalingen en droeg ons soepel door de beklimmingen.

Bij aankomst in Bucaramanga, waar meer dan 70% van onze vracht al beschikbaar was, begonnen we te genieten. Ontdek de brede hoofdstraten, zoals de Carrera 33 en de Bucaramanga-Floridablanca snelweg, met perfect onderhouden wegen en drie- en vierbaans snelwegen. We bezochten familie, brachten tijd door met vrienden en maakten optimaal gebruik van de capaciteit van de EQS 450 voor zeven passagiers om iedereen mee te nemen voor een ritje en lunch. Omdat het weekend naderde, besloten we op vrijdag om de auto vol te laden en op zondag terug te keren.

We hadden geen brandstoftekort, want we waren al op woensdag aangekomen en hadden de 110V-lader van het voertuig al gebruikt om de auto 's nachts even op te laden. We hadden er alle vertrouwen in dat we bij het enige Terpel Voltex-laadstation in de stad konden komen. Vrijdagmorgen deed zich echter een fout voor bij het laadstation. De technische dienst van Terpel liet ons weten dat ze een technicus moesten sturen om het station te inspecteren en dat dit vijf werkdagen zou kunnen duren.

Op dat moment maakten we ons geen zorgen. Elektrische voertuigen zijn in opkomst in het land en een stad als Bucaramanga, een van de grootste en belangrijkste in Colombia, zou ongetwijfeld meer laadinfrastructuur nodig hebben. Dat dacht ik al. Tijdens mijn onderzoek ontdekte ik dat de Electrificadora de Santander (ESSA), onderdeel van de EPM Group, in de "stad van parken" verschillende snellaadstations in de stad had geplaatst als reactie op de toename van het aantal elektrische voertuigen.

Wij waren ervan overtuigd dat Bucaramanga, net zoals Enel in Bogotá het geval is en ook over elektrische oplaadpunten in de stad beschikt, gebruik zou kunnen maken van de oplaadpunten van ESSA. Hiervoor zouden zij de door hen vastgestelde prijs per kilowatt moeten betalen, die normaal gesproken gemiddeld $ 1.800 pesos bedraagt.

Bij aankomst bij de laadstations van ESSA stuitten we echter op twee problemen: het eerste is dat je een kaart nodig hebt, en dat deze alleen wordt verstrekt aan mensen die over een creditcard van ESSA beschikken (dat wil zeggen dat reizigers of mensen die, net als wij, de laadstations vrij willen gebruiken, dit niet kunnen); Maar het allergrootste probleem was iets anders. Volgens andere elektrische autogebruikers die ik in de stad tegenkwam, waren de laadpalen al maanden buiten werking. De reden was vermoedelijk onderhoud.

Wij maken ons er echter geen zorgen over. Wij waren ervan overtuigd dat, aangezien er tussen 2024 en 2025 bijna 2.000 elektrische auto's in Bucaramanga waren verkocht, het onmogelijk was dat er geen betere laadinfrastructuur zou komen. We besloten daarom naar een winkelcentrum in de stad te gaan waar een laadstation was en de auto daar te parkeren, zodat we genoeg stroom zouden hebben voor de terugreis naar Bogotá. Het probleem was echter dat het, vanwege het grote aantal voertuigen en het beperkte aantal beschikbare laadplekken, onmogelijk was om een ​​beschikbare lader te vinden.

Bij het La Quinta Shopping Center stonden een BYD en een Audi op te laden; Bij het winkelcentrum La Florida stonden een Audi en een Kia op te laden; en in het winkelcentrum Cacique waren de opladers van ESSA en werden gerepareerd. Pas toen begon ik te denken: wat nu? Waarom beschikt een van de grootste en belangrijkste steden van het land niet over een laadinfrastructuur die voldoet aan de behoeften van een markt met meer dan 2.000 voertuigen?

De auto had in ieder geval nog voldoende lading om terug te keren naar Santana, gezien de grote actieradius van de EQS 450. Niemand wil echter rijden met de angst dat er niet genoeg "brandstof" is om de bestemming te bereiken. Omdat ik niet gehaast wilde aankomen, besloot ik een andere optie te zoeken: ik kon hem opladen met een oplader die ik van particulieren kon lenen, waardoor ik op zondag met nog 80% batterij kon vertrekken.

Met die lading kwamen we rustig aan in Santana, alweer halverwege Bucaramanga en Bogotá, zonder haast op een weg die ons af en toe volop liet genieten van een luxe Duitse auto die niet bang is voor bochten en elke meter op het rechte stuk benut, maar die ons tegelijkertijd in staat stelt te genieten van de schoonheid en de uitgestrektheid van de bergen die de complexe geografie van het land doorkruisen.

In Santana pakten we de bagage in en met de absoluut noodzakelijke lunchpauze erbij duurde het negen en een half uur voordat we terug waren in de hoofdstad. Een rustige reis die ons als reizigers met een aantal vragen achterliet: Waarom heeft een stad als Bucaramanga zo'n beperkte infrastructuur voor opladen, terwijl er zoveel elektrische voertuigen zijn? Waarom staat ESSA alleen stadsbewoners toe hun opladers te gebruiken en waarom worden ze al zoveel maanden gerepareerd? Waarom heeft Terpel Voltex (de beste intercity-laadoptie in het land) slechts één laadstation in de hoofdstad van Santander?

Als Colombia al is begonnen met het volladen van elektrische auto's, en er waarschijnlijk nog meer van zullen worden verkocht, wat ontbreekt er dan nog voordat het land begint met het opladen van auto's? Want met de huidige modellen had de droomreis met het gezin, waar we een paar dagen geleden van genoten, wel eens in een nachtmerrie kunnen veranderen, als we niet over de lange accuduur beschikten. De toekomst van mobiliteit is elektrisch, maar om die toekomst te verwezenlijken, hebben we opladers nodig, en wel heel veel.

Journalist Milieu en Gezondheid