Vaticaan, wat gebeurde er binnen?

Toen hij de 89 stemmen behaalde die nodig waren om paus te worden, gaven alle 133 kardinalen hem een ​​staande ovatie voor Robert Prevost . Toen het applaus afgelopen was, moesten ze doorgaan met het tellen van de stemmen, omdat er nog steeds een aantal stemmen ontbraken. Wat er gebeurt, is dat veel geestelijken in de Sixtijnse Kapel aantekeningen maken over de telling van de stemmen, terwijl de stembiljetten worden geopend en de namen worden voorgelezen. Toen de vergadering die donderdagmiddag begon, wisten ze al dat Prevost de nieuwe paus zou worden. Tijdens de twee stemrondes die ochtend was alles in zijn voordeel gestemd. Het was slechts een kwestie van tijd. En het duurde niet lang.

Nu weten we dat er weliswaar meer kardinalen waren, maar dat dit niet noodzakelijkerwijs resulteerde in meer pauskandidaten. Franciscus democratiseerde en breidde het conclaaf uit, maar verlaagde daarmee ook de kwalificaties die traditioneel vereist waren om het conclaaf te bereiken. Veel kardinalen, die uit afgelegen gebieden komen of waar het katholicisme slechts een symbolische rol speelt, hebben prachtige verhalen over evangelisatie, zelfs tijdens vervolging, maar ze hebben geen contact met de Curie , spreken misschien geen Italiaans, zijn niet bekend in Rome en kennen bijna niemand (ze meldden zich zelfs halverwege het preconclaaf). Dat zijn factoren die meewegen. Milaan en Parijs, twee van de grootste reservaten van katholieken, hebben geen kardinaal. Maar Mongolië heeft het wel, daar zijn 2.000 gelovigen.

U KUNT INTERESSANT VINDEN IN: We zullen zien, president: zo daagde Andrea Chávez Sheinbaum uit

We weten nu dat de hardere vleugel van de kardinalen hierdoor nooit een kans heeft gehad om een ​​pausdom onder druk te zetten dat de door paus Franciscus voorgestane openheid zou loslaten. Ze hadden de cijfers niet. Ze moesten 45 jaar oud zijn om een ​​soort oppositieblok met een supermeerderheid te vormen. Helemaal niet. Hun beste strategie was om de meest acceptabele kandidaat uit de ‘liberale’ pauskandidaten te weren.

We weten nu dat de kiesmannen in de congregaties van kardinalen in de dagen voorafgaand aan het conclaaf bezig waren met het vormgeven van het profiel van de nieuwe paus : dicht bij het volk en toegewijd aan maatschappelijke kwesties, een goede bestuurder en leider, en academisch sterk . Benedictus, met zijn overweldigende theologische soliditeit en de dringend noodzakelijke bestuurlijke orde in de Kerk, miste het ingrediënt empathie. Francisco, die minder bedreven was in academische zaken, compenseerde dit met een fascinerende charisma.

We weten nu dat de als favoriet beschouwde kardinaal Pietro Parolin geen enkele ervaring heeft als herder , aangezien hij altijd binnen de kerkelijke bureaucratische elite heeft gewerkt. Nu weten we dat een andere van de meest genoemde personen, de Filipijnse Tagle, die erg dicht bij het volk stond, bij de directie van Caritas terechtkwam toen Franciscus hem rekruteerde om bij het Vaticaan te werken. In plaats daarvan zeggen ze dat Prevost op alle fronten een vinkje heeft. Sterker nog, zelfs degenen die niemand kenden, kenden hem: in het kabinet van Franciscus was hij de machtigste persoon die verantwoordelijk was voor de beoordeling van bisschopskandidaten, dus alle kardinalen moesten bij zijn bureau langskomen om te lobbyen. En hij kreeg de reputatie een goede linkerhand te hebben en die enorme kracht niet te misbruiken. Bovendien had hij ervaring met verkiezingen: hij had via verkiezingen (en zelfs herverkiezing) de wereldleiderschap onder de Augustijnen verworven.

De nieuwe paus heeft de rol van brug van eenheid begrepen die hem door zijn kiezers is toevertrouwd. Hij gaf al de eerste signalen af: bij zijn eerste publieke optreden droeg hij de rode pauselijke mozetta die over zijn schouders valt, maar hij droeg geen schoenen van dezelfde kleur (dus halverwege Benedictus en Franciscus); en hij heeft al opdracht gegeven om het Apostolisch Paleis te laten opknappen, zodat hij daar weer, naar verluidt zonder enige luxe, kan wonen (opnieuw halfweg). Zijn eerste zin was voor vrede. Zijn eerste zondagse zegen was tegen de oorlog. Maar lees het wel goed door, zodat u niet per ongeluk een ongewenste uitspraak tegenkomt die u later weer moet intrekken.

SACIAMORBOS

Het is intense politiek, ja, het is ideologie, geografie en sympathie, ja, maar iedereen die denkt dat er geen ongrijpbaar ingrediënt is dat aan de rede ontsnapt, heeft het mis.

@CarlosLoret