Europees kampioen Duitsland: “Dat was een helse rit”

In het hockey liggen triomf en verdriet vaak slechts enkele millimeters en fracties van een seconde van elkaar verwijderd. Zo ook zaterdagavond in de EK-finale in het Hockey Park van Mönchengladbach: Justus Weigand scoorde met een knipoog vanaf de doellijn van de driepuntslijn en bezorgde Duitsland met nog een kwartier te spelen de 1-1 gelijkmaker. Had hij de bal net buiten de driepuntslijn geraakt, dan had het doelpunt niet geteld. Dan hadden de Duitse hockeyers de strafschoppenserie tegen het superieure Nederland niet hoeven nemen, waarin het doelpunt van de Nederlander Jorrit Croon slechts werd afgekeurd omdat de tijdslimiet van acht seconden voor het schot met een fractie van een seconde was verstreken. Beide gevallen moesten door de videoscheidsrechter in slow motion worden beoordeeld.

Duitse precisie en de Nederlandse secondenvertraging droegen er uiteindelijk aan bij dat Duitsland de EK-finale met 4-1 won in een penalty shootout, na een 1-1 gelijkspel in de reguliere speeltijd. Na twaalf jaar en voor de negende keer in totaal is het Duitse hockeyteam opnieuw Europees kampioen. Als de Nederlanders hadden gewonnen, hadden ze het Duitse record geëvenaard met hun achtste EK-titel. Het team van bondscoach André Henning breidde zijn record van EK-titels uit. Henning was overdonderd, maar na de dramatische finale met al die nipte overwinningen had hij zijn eigen omschrijving voor deze titelwinst: "Dat was een helse rit."

Twee jaar geleden greep het Duitse hockeyteam voor heren naast een medaille op het EK in Mönchengladbach en eindigde als vierde. Een jaar geleden verloren ze de finale van de Olympische Spelen in Parijs van Nederland na strafschoppen. Dat het volgende EK weer in Mönchengladbach werd gehouden vanwege een gebrek aan andere kanshebbers, gaf het Duitse team de kans om zich te revalideren dankzij het thuisvoordeel. En die kans grepen ze. Met hun eindzege namen ze revanche op hun nederlaag in de Olympische finale tegen het Nederlands elftal vlak bij de Nederlandse grens. En ze gaven hun aanvoerder Mats Grambusch het perfecte afscheid na een carrière van 14 jaar bij het nationale team.

Mats Grambusch is een van de belangrijkste spelers in het Duitse hockey. In Mönchengladbach, waar het allemaal begon, wil de aanvoerder zijn interlandcarrière afsluiten met een Europese titel.

De 32-jarige speler van Mönchengladbach werd uitgeroepen tot beste speler van het toernooi. De Duitse strafcornerspecialist Gonzalo Peillat ontving de trofee voor beste scorer met zes doelpunten. Alleen de Duitse doelman Jean-Paul Danneberg werd de prijs voor beste keeper ontzegd. Die prijs ging naar de Fransman Corentin Saunier.

Ook Danneberg had de prijs verdiend. Hij had zijn team gedurende de EK-week herhaaldelijk in de wedstrijd gehouden en in de finale zelfs de penalty van de tweede Nederlandse doelpuntenmaker, Thijs van Dam, gered. Danneberg werd uitgeroepen tot "Man van de Wedstrijd" voor de finale. Over het hele toernooi was hij echter blij dat hij overdonderd werd door de sfeer in het altijd volle hockeypark en dat hij dit nationale team "het beste team waar ik ooit voor gespeeld heb" kon noemen. De Darmstadter is echter pas 22 jaar oud.

Duitsland is nu zowel wereld- als Europees kampioen

Aanvoerder Grambusch is tien jaar ouder wanneer hij de nationale ploeg verlaat, en het is niet vanwege zijn pensioen dat hij na de gevierde overwinning in de finale een paar druppels water in de wijn heeft laten vallen. Grambusch zegt altijd wat hij ervan vindt. "Eerlijk gezegd vond ik het een zwakke wedstrijd van ons", zei hij. "Ik vond Nederland zowel verdedigend als aanvallend veel sterker." Hij was blij dat de Duitse ploeg ondanks alles consequent naar oplossingen zocht. "We hadden een beetje geluk met de gelijkmaker, maar de strafschoppenserie was uitstekend, zowel van de schutters als van de keeper." Grambusch vond zijn prijs als beste speler van het EK ook vleiend: "Ik zie het niet als mijn beste speler hier."

De jubelstemming, de aangename melancholie en een lange nacht feesten deden geen afbreuk aan de eerlijke beoordeling van de machtsverhoudingen in de finale. De uitslag van de finale herdefinieerde de rollen onder de hockeyelite werkelijk, want deze EK-finale van 2025 was het ultieme duel tussen de wereldkampioen van 2023 (Duitsland) en de olympisch kampioen van 2024 (Nederland). Het EK, in feite de kleinste van de drie titels, werd daarmee een XXL-top, en de Duitse spelers overwonnen hem opnieuw via hun geliefde "berg van frustratie": voor de derde keer op dit EK kwamen ze in de finale achter en moesten ze twintig minuten terugvechten. "Voor mij is deze EK-titel het toppunt", zei bondscoach Henning trots. "Tegelijk wereld- én Europees kampioen zijn, dat is een zeldzaamheid."

Henning vond het belangrijk om de betekenis van de avond duidelijk te omschrijven: "Dit is een van de mooiste momenten in ons sportleven, een spectaculaire finale met zo'n historie winnen voor zo'n enthousiast thuispubliek, met een overwinning in een penaltyserie na twee zeer zware nederlagen in de EK-halve finale tegen Engeland twee jaar geleden en in de Olympische finale tegen Nederland vorig jaar." In tegenstelling tot voetbalteams vliegen de hockeyers niet zomaar naar een zonnig eiland in de Middellandse Zee om te feesten. Ze kijken uit naar de uitnodiging van Sporthilfe voor de traditionele "Club der Besten" van 5 tot en met 10 oktober in de "Aldiana Club Ampflwang" in Oostenrijk.

Ook daar zullen ze plannen maken. Het WK van 2026 wordt gehouden in België en Nederland. Het EK van 2027 vindt plaats in Engeland, met voor het eerst twaalf deelnemende landen. Maar de bondscoach denkt nog verder vooruit. De Olympische Spelen van 2028 zijn in Los Angeles. "Olympisch goud", zegt Henning, "is de laatste titel die we missen."