Chelsea FC is clubwereldkampioen – maar deze titel is een verkeerde benaming

Er zijn surrealistische beelden van deze eerste WK-finale tussen twee clubteams in New York. Donald Trump die per helikopter aankomt vanaf een van zijn golfclubs, kort voor de aftrap op zondagmiddag. De Amerikaanse president kijkt later terug naar de wedstrijd Paris Saint-Germain-Chelsea FC tussen zijn vrouw Melania en Gianni Infantino, de voorzitter van de FIFA, de wereldvoetbalbond. En Trump die de trofee na de wedstrijd overhandigt aan de Chelsea-spelers, samen met de andere trofeeën, zoals die voor de beste speler van het toernooi, aan Cole Palmer – en die tijdens de daaropvolgende viering midden voor het Chelsea-team staat te klappen.

En natuurlijk: de gigantische shows voor de wedstrijd, tijdens de rust en erna, met grootheden als Robbie Williams en Coldplay; de spelers die als gladiatoren één voor één het uitverkochte MetLife Stadium met meer dan 80.000 toeschouwers binnenmarcheren; de minuutlange pauze halverwege de tweede helft zodat het veld besproeid kon worden; de chaos en het spektakel op weg naar het stadion, waar het publiek met verbazingwekkende kalmte doorheen sloop; en tot slot een opmerkelijk eenzijdige finale met een verrassende winnaar.

PSG had dit seizoen zijn vijfde titel verwacht. Het is nog maar een paar weken geleden dat de Parijse club Internazionale met 5-0 versloeg in de Champions League-finale. En het is nog maar een paar dagen geleden dat ze met 4-0 wonnen van Real Madrid in de halve finale van het WK voor clubteams.

Maar na een paar minuten wrijf je je ogen al van verbazing in de finale. Chelsea zet druk, combineert en domineert als PSG; PSG jaagt op de bal en hun tegenstanders zoals Internazionale en Real Madrid deden dat recentelijk ook. Palmer scoort al vroeg twee keer, bijna exact hetzelfde, met een weloverwogen schot met de binnenkant van de voet, en zet João Pedro klaar voor de 3-0 voor rust. En Infantino, die op de tribune zit, hoopt vast dat Trump niet begrijpt wat een 3-0 overwinning in het voetbal betekent – in tegenstelling tot American football is dat meestal de beslissende factor.

In de tweede helft behield Chelsea vol vertrouwen de voorsprong. Linksback Marc Cucurella, de langharige Spanjaard die de legendarische hand-tot-handscène uitvoerde in de kwartfinale van het EK van 2024 tegen Duitsland , werkte zo gepassioneerd aan zijn reputatie als controversieel figuur dat de PSG-spelers één voor één de moed verloren – en João Neves kreeg kort voor het laatste fluitsignaal rood omdat hij aan Cucurella's haar had getrokken. Na het laatste fluitsignaal ontstonden er enkele vechtpartijen in dit machtige American footballstadion. PSG-trainer Luis Enrique en andere clubvertegenwoordigers waren hierbij betrokken, maar zij waren de slechte verliezers.

Chelsea is misschien niet per se de beste club ter wereld, maar ze zijn officieel de eerste wereldkampioen in het nieuwe format met 32 deelnemers. Niet PSG, Manchester City, Real Madrid, Bayern München of Internazionale, die allemaal als sterker werden beschouwd. Niet Liverpool en Arsenal, die dit seizoen beter waren dan Chelsea in de Premier League, en zeker niet Barcelona en Napoli, de kampioenen van Spanje en Italië, die afwezig waren op het WK voor clubteams. Chelsea was er echter wel, als winnaar van de Champions League van 2021.

Deze WK-overwinning is misschien een verkeerde benaming, maar er zit wel een zekere logica achter het succes: Chelsea heeft de afgelopen vijftien jaar geen finale verloren in de Champions League (2012 en 2021), de Europa League (2013 en 2019), de Conference League (2025) en het WK voor clubs (2021 en 2025). Bovendien heeft het in die periode meerdere hoog aangeschreven teams verslagen.

En dus is Chelsea een terechte winnaar van dit WK voor clubs, met een prijzengeld van één miljard dollar . De club verdiende zo'n 140 miljoen dollar, inclusief de tekenbonus. Niet slecht voor een overwinning tegen Los Angeles FC, een nederlaag tegen Flamengo, een zege op Tunis in de groepsfase, een overwinning in de achtste finales na verlenging tegen Benfica, en overwinningen tegen Palmeiras en Fluminense op weg naar de finale tegen PSG. "Het voelt goed om het beste team ter wereld te zijn", zei Cole Palmer na afloop.

Samen met spelmaker Enzo Fernandez is Palmer een van de bepalende figuren in een team dat nogal lukraak lijkt samengesteld en slechts vierde werd in de Premier League. "Een club gecreëerd door Frankenstein", kopte de Süddeutsche Zeitung onlangs over Chelsea. Er circuleren hilarische memes over de teambus, die gezien de omvang van de selectie wel vijf verdiepingen hoog moet zijn. Zijn er 43, 46, 55 spelers? Vijf of negen keepers? Hoe dan ook, het is een transferconcept als een spelersbazaar, met een heleboel voetballers die ergens geparkeerd staan. Chelsea heeft de afgelopen vijf jaar alleen al zo'n twee miljard Zwitserse frank uitgegeven aan transfers.

Op 1 juli kwam João Pedro over van Brighton voor zo'n 65 miljoen Zwitserse frank. Hij maakte meteen indruk met twee doelpunten in de halve finale tegen Fluminense en één in de finale tegen PSG. De nieuwste aanwinst, Jamie Gittens van Borussia Dortmund, was nog niet opgenomen in de selectie. Hij tekende eveneens voor meer dan 60 miljoen Zwitserse frank, als ongeveer veertiende aanvaller – van wie naar verwachting meer dan de helft over twee maanden niet meer in de selectie zit.

Het activisme van Chelsea FC schaadt de sector; de Europese voetbalbond UEFA heeft onlangs een boete van 20 miljoen Zwitserse frank opgelegd vanwege de financiële problemen. Maar wat kan Chelsea zich daar nou druk om maken?

Het is zonder twijfel een opmerkelijke prestatie van de Italiaanse coach en tacticus Enzo Maresca om met zo'n ongelooflijk aantal individuele spelers een eenheid te vormen die net zo overtuigend presteert als tegen Parijs. "Ik heb de spelers gezegd dat ze trots mogen zijn", zegt de coach. "Dit WK voor clubs wordt nog belangrijker dan de Champions League. En we zijn nu wereldkampioen." De bijbehorende badge zal de komende vier jaar de shirts van Chelsea sieren.