Bekerexploitatie wordt gevolgd door bloedvergieten: FC Biel kan zichzelf opnieuw uitvinden

Wanneer valt bijna alles uit elkaar?

Wanneer een amateurclub de beste van het land verslaat en sportgeschiedenis schrijft. Vóór hen had nog nooit een club uit de derde hoogste divisie de bekerfinale bereikt. Ze maken furore, vullen hun kleine stadion voor bekerwedstrijden en vieren de finale in de grote Wankdorf Arena als een feest, een zelfbevestiging voor een stad, een regio – samen met duizenden meegereisde fans.

De bekerfinale werd begin juni met 4-1 verloren van landskampioen FC Basel. Maar dat doet niets af aan het sprookjesachtige verhaal, een verhaal van harmonie en eenheid. Onbekende voetballers komen in beeld. Dat is goed nieuws voor de kleine club, die normaal gesproken ver van de publieke belangstelling opereert. Tegelijkertijd is het echter te voorzien dat er veel zal mislukken, omdat de voetballers ineens niet meer zo onbekend zijn.

Zoals FC Biel, de club uit de Promotiedivisie die met een beetje geluk FC Lugano in de kwartfinale van de beker uitschakelde en vervolgens Young Boys in de halve finale, voordat de muur van FC Basel in de finale te zwaar bleek. Het was zeker een goed (beker)seizoen voor de clubgeschiedenis.

Maar wie denkt dat FC Biel zich op deze personele basis verder kan ontwikkelen, begaat een romantische vergissing. De Franse trainer Samir Chaibeddra en zijn staf zijn immers gebleven, net als aanvoerder Anthony De Freitas en spelers Freddy Mveng en Omer Dzonlagic. De drie zijn ouder dan 30 jaar, wat een reden is voor hun loyaliteit.

Maar verder zijn degenen zonder wie de bekerzege niet mogelijk was geweest, verdwenen. De spelers die het team naar een energieniveau tilden dat, gezien de omstandigheden, te hoog was voor Lugano en YB. Dit geldt voor de Franse spelers die van hun partnerclub in Clermont-Ferrand naar Seeland kwamen. Of Damian Kelvin (FC Lugano) en Brian Beyer, een desperado van het Zwitserse clubvoetbal.

Na zijn eerste periode in Biel was de Fransman een van de helden van 2023, toen hij en Yverdon promoveerden naar de Super League. Beyer speelde als een gladiator en de fans droegen hem op hun handen. Begin 2025 keerde hij via Annecy en Osnabrück terug naar Biel om de magie van de beker mede vorm te geven. Na zes maanden zet Beyer zijn transfer voort in Winterthur, vanwege een gebrek aan talent in Biel.

In de schaduw van de bekerfinale moest FC Biel aan kop van de Promotieliga Rapperswil-Jona afstaan in de strijd om promotie naar de Challenge League. De ploeg uit Seeland had als doel de op één na hoogste divisie te bereiken, maar miste die met vier punten. Dit maakt het lastig om een Franse voetballer uit Clermont-Biel te overtuigen om zich bij hen aan te sluiten. Het meer, de rivier de Aare, het sportcentrum op de heuveltop in Magglingen en de tweetaligheid zijn niet voldoende argumenten.

Het tweede niveau van prestatie in Zwitserland, misschien wel. Als opstapje. Maar het derde? Dat betekent nog meer anonimiteit, bijna vergetelheid.

De breuk binnen de club uit Biel is een bekend fenomeen in de sport. Toch is het verrassend dat de Bielers de club niet bij elkaar konden houden. Core Sports Capital (CSC), onder leiding van de Zwitserse voetbalmanager Ahmet Schäfer, heeft een belang van een derde in de club. Het bedrijf is eigenaar van Clermont Foot 63 in de Franse Ligue 2 en heeft een belang van 25 procent in Austria Lustenau (2e Bundesliga).

CSC haalde Frans personeel naar Biel, wat de club hielp de bekerfinale te bereiken. Maar die spelers zijn alweer vertrokken. Dit komt deels door financiële redenen. Clubs in de Promotion League moeten vindingrijk zijn als het gaat om het betalen van spelers. Brian Beyer ontving mogelijk 3.000 Zwitserse frank per maand, plus een appartement, een auto en andere extraatjes die in de competitie legendarisch en geruchtenachtig zijn. Winterthur betaalt Beyer ook niet veel, maar meer dan Biel.

Partner CSC staat bekend om het benutten van nicheconnecties en het uitwisselen van expertise. Niet om het bouwen van luchtkastelen, overigens. Zeker niet in Biel, zelfs niet op kleine schaal. Maar of er nu een partner is of niet, waar iets bloeit, worden in het voetbal de mooiste bloemblaadjes direct geplukt.

En: De Zwitserse organisatie had vorig seizoen een lichtpuntje in Biel, maar tegelijkertijd was er een grote bouwput in Clermont en een andere in Lustenau. Slechts nipt en zenuwslopend voorkwamen de worstelende clubs in Frankrijk en Oostenrijk, na een snelle opmars, een vrije val van de hoogste divisie naar de derde divisie.

Biel maakt een nieuwe start. Met meer dan een dozijn nieuwe spelers, met president Nik Liechti, die Dietmar Faes opvolgt (die de functie meer dan negen jaar bekleedde), en met een nieuwe algemeen directeur, sportief directeur Varujan Symonov, die van Nyon naar Biel kwam. Ook Oliver Zesiger, werkzaam in de sportsector, profiteerde van de promotie in Biel – en vond een baan als scout bij FC Lugano.

Er zijn niet veel van de prachtige bloemblaadjes van de Biel Cup over. Er groeien nieuwe, hoe snel en in welke richting dan ook.