Talk Talks | Het belang van Yana zijn
Hallo vanuit Texas, beste lezers, zoals we allemaal weten, wil je altijd wat je niet hebt, en het grootste deel van mijn leven wilde ik een naam die ik niet constant hoefde te spellen in plaats van mijn ingewikkelde Russische achternaam. De gevolgen van de Duitse immigratie waren in mijn geval dat de vrouwelijke "A" aan het einde van mijn achternaam verdween, waardoor ik gemasculiniseerd werd, en dat ik de rest van mijn leven in Duitsland zou doorbrengen, starend in verwarde gezichten terwijl ik de "y" in mijn naam dicteerde, die een vertaler had gekozen om de niet-bestaande letter "ы" in het Duits te vervangen. Russische taalgidsen suggereren dat de "ы" ongeveer overeenkomt met de Duitse "i" in "Tisch", maar dat is een understatement.
Duitse feministen kiezen voor dubbele namen als ze trouwen, wat ik grotendeels steun, maar in gevallen zoals Göring-Eckardt liever vermijd. Ik daarentegen rende direct na mijn bruiloft en vóór onze huwelijksreis naar de burgerlijke stand om mijn nieuwe, korte, geslachtsloze, mega-Duitse naam te laten veranderen. Ik kon eindelijk doorgaan voor een autochtone Nederlander, zonder de "ы" en de "y"! Wat de jongere generatie ook moge beweren over immigrantentrots, wat mij betreft heb je het in Duitsland gemaakt als je niet langer aan de telefoon hoeft te spellen met de doktersassistente.
Maar de vreugde van de integratie duurde niet lang. Na slechts één jaar "Kartoffel-Talke" verhuisde ik naar de VS, waar mijn geliefde korte, doorsnee Noord-Duitse achternaam een verrassend "Talk-Tolki" werd. Het wordt nooit één keer uitgesproken, maar altijd twee keer, en altijd in die volgorde. Nu weet ik tenminste hoe het voelt om een feministische dubbelloopsnaam te hebben. Het gaf ook aanleiding tot de titel van deze column.
Een andere verkeerde uitspraak stoorde me veel meer – een die ik al kende van eerdere verblijven in de VS, maar waarvan ik de negatieve impact op mijn psyche had onderschat: vanaf dat moment noemden ze me "Dschäna"! Zelden gevolgd door de vraag "Jay-na?" Dat mijn geliefde korte, alledaagse Oost-Europese voornaam zo slecht werd uitgesproken en nooit correct werd uitgesproken, zelfs niet door vrienden die me al jaren kenden, schokte me. "Zoals een dubbele L in het Spaans," leg ik uit aan mijn Mexicaanse vrienden, die dan niet langer "Dschäna" zeggen, maar langzaam, voorzichtig en op de een of andere manier zachtjes "Dschana". Dat zelfs mijn yogaleraar, die dezelfde naam heeft als ik en ook uit het Oostblok komt, me nog steeds Dschäna noemt, grenst aan migrantenverraad. In mijn dagelijks leven in de VS moet ik beide namen spellen: "Praat met een 'E' aan het eind" en "Yana met een 'J'" en in verwarde gezichten kijken.
Mijn lot zou uiteindelijk een positieve wending nemen: ik ben onlangs Amerikaans staatsburger geworden. Niet zonder problemen (je herinnert je misschien de vertragingen, het reizen en de stroomuitval nog ), maar met de mogelijkheid om mijn naam officieel te veranderen in de correcte en logische spelling van mijn yogalerares, Yana (alleen voor de VS natuurlijk; de "J" staat nog steeds in mijn Duitse paspoort). Ik werd er nog een keer aan herinnerd hoe passé Jana is. De ambtenaar die mijn inburgeringsexamen afnam, was meteen geïrriteerd toen hij me aansprak. "Dschäna, die naam heb ik voor het laatst gehoord toen ik ging scheiden!" begroette hij me. "Daarom verander ik hem in Yana," grapte ik. De man glimlachte niet terug, maar na de tweede testvraag ("Wat is de hoofdstad van de VS?") begon hij opnieuw: "Ik dacht dat ik van haar af was, maar toen belde ze me uit het niets, en ik dacht: 'Hoe kom je aan mijn nummer?'" Volhardend, die Jana's!
Hoewel ik de komende weken bezig zal zijn met het omzetten van mijn bank- en verzekeringspasjes naar een "Y", kijk ik ernaar uit om niet meer zo veel te hoeven spellen. Het gevolg van de Amerikaanse immigratie is echter dat ik gedegermaniseerd ben – alleen Russische vrouwen heten in de VS "Yana". "Ya" is zowel de eerste letter van mijn voornaam als het woord "I" in het Russisch. Het belangrijkste is: geen "ы" meer.
De "nd.Genossenschaft" is van haar lezers en auteurs. Zij zijn het die met hun bijdragen onze journalistiek voor iedereen toegankelijk maken: wij worden niet gesteund door een mediaconglomeraat, een grote adverteerder of een miljardair.
Dankzij de steun van onze gemeenschap kunnen wij:
→ onafhankelijk en kritisch rapporteren → licht werpen op kwesties die anders in de schaduw blijven → ruimte geven aan stemmen die vaak het zwijgen worden opgelegd → desinformatie bestrijden met feiten
→ linkse perspectieven versterken en verdiepen
nd-aktuell