Coronamaatregelen | Spahns maskerade

De toon wordt steeds harder in het schandaal rond de inkoop van mondkapjes door de federale overheid tijdens de coronapandemie. Terwijl de linkse oppositie de CDU ervan beschuldigt het onderzoeksrapport te willen verdoezelen, schiet voormalig minister van Volksgezondheid Jens Spahn terug met vergelijkingen met de AfD . Het staat in ieder geval in grote lijnen vast dat er aan het begin van de pandemie veel misging, miljarden werden verspild aan te dure producten en dat er onnodige besmettingsrisico's ontstonden door inferieure mondkapjes. En dit was het gevolg van het wanbeleid van een minister die, ondanks goed functionerende inkoopstructuren bij andere ministeries en tegen het advies van zijn eigen staf in, vastbesloten was om het heft in eigen handen te nemen. De vraag is, in detail, hoe zoiets destijds heeft kunnen gebeuren en hoe de hele zaak moet worden beoordeeld.

De procedure is op maat gemaakt voor een parlementaire enquêtecommissie. Dit is heel anders dan de herziening van de coronamaatregelen, waarvoor onafhankelijke expertise buiten de politiek nodig is om belangrijke lessen voor de toekomst te trekken. Hiervoor is een onderzoekscommissie de eerste keuze. De mondkapjesaffaire daarentegen gaat over flagrante wanpraktijken van de uitvoerende macht, die enorme schade hebben veroorzaakt. Er spelen zelfs strafzaken en nepotisme. Zonder nauwgezette ondervraging van alle betrokkenen zou veel onnodig onduidelijk blijven, wat de veelgeprezen parlementaire democratie te schande zou maken.

Spahn verdient lof voor het feit dat de positie van minister van Volksgezondheid begin 2020 door de pandemie een heet hangijzer werd, en natuurlijk hoeft hij niet elke beschuldiging te accepteren. Maar zijn maskerade als moreel zuiver politicus en slachtoffer van een venijnige oppositie is schaamteloos: als de leider van de CDU/CSU-fractie zichzelf volledig onschuldig acht, zou hij juist moeten aandringen op een onderzoekscommissie in plaats van te weigeren er een in te stellen. De terughoudendheid van de SPD is ook onbegrijpelijk, zelfs als een sociaaldemocratische minister van Financiën destijds de financiering van mondkapjes heeft versoepeld. Links en Groenen worden door de regeringspartijen gedwongen om samen te werken met de AfD en extreemrechts verder te versterken. De angst dat dit slechts een kwestie is van politieke was wassen en een tribunaal met een vooraf bepaalde uitkomst bijeenroepen, is onzin. De evenredige vertegenwoordiging van de fractie garandeert dat dit niet het geval is. Een onderzoekscommissie zou meer duidelijkheid kunnen scheppen over de gebeurtenissen – is dat niet wat we willen?