Basisveiligheid | Sociale bezuinigingen? Maakt niet uit!

Als je ziet hoe de sociale protesten in Frankrijk op veel plaatsen in Duitsland worden belicht, zou je liever in schaamte in de Marianentrog wegzakken. Wie de stakingen en demonstraties tegen Macrons bezuinigingsplannen in de veelgelezen media hier in Duitsland volgt, moet de indruk krijgen dat honderdduizenden infantiele rebellen in ons buurland de straat op gaan in plaats van eindelijk aan de slag te gaan met hun robots. Ze leven in een paradijselijke verzorgingsstaat en beseffen nog steeds niet dat de broekriem moet worden aangehaald.

Van wie is die riem? Wat een vraag, schrijven ze in Duitsland – hun eigen riem, natuurlijk. In plaats daarvan rennen deze Fransen als kleine kinderen de straat op en schreeuwen hun ongenoegen uit. Verdorie, wat zijn we blij dat we in Duitsland wonen, waar mensen de afbraak van de verzorgingsstaat zonder morren accepteren en, in iets andere verhoudingen, juist de partijen aan de macht houden die juist voor dit beleid staan. We weten wat verantwoordelijkheidsgevoel betekent.

Onder het bewind van Emmanuel Macron verdubbelden de 500 rijkste Fransen hun vermogen opnieuw; in 2024 waren er 147 miljardairs, wier vermogen was gegroeid tot € 1.228 miljard. Ondertussen zag 90 procent van de Fransen zijn vermogen en koopkracht krimpen. Voedsel- en energieprijzen zijn enorm gestegen, evenals de huurprijzen. In de agglomeratie Parijs wordt 20 procent van de bevolking als arm beschouwd. En sommigen van hen zijn het gewoon zat om door de echt bevoorrechten te horen dat hun "privileges" – bijvoorbeeld een pensioen dat vóór hun dood kan worden opgenomen – de oorzaak zijn van de deplorabele staat van de overheidsfinanciën.

In Frankrijk is het weliswaar zo dat mensen met 62 jaar met pensioen "mogen". Maar als ze hun volledige pensioen willen ontvangen, moeten ze dat op 67 jaar doen. Iedereen die na 1972 geboren is, moet 43 jaar bijdragen kunnen aantonen. Tot zover de onderliggende boodschap in de economisch liberale pers, die, nauwelijks verholen, insinueert dat de mensen aan de overkant van de Rijn gewoon lui zijn dan wij Duitsers. Toch is hun zelfrespect door het kapitalisme nog niet zo aangescherpt als hier. Vooral omdat Macrons begrip van democratie veel rampzaliger is dan de staatsschuld.

We hebben misschien een voormalig Blackrock-man tot bondskanselier gekozen zonder dat zijn kiezers dat vreemd vonden. Maar hij moet nog steeds bewijzen dat hij in staat is om net zo wereldvreemd en elitair te regeren als Macron. De president, die zo graag koning wilde zijn, negeerde na de laatste parlementsverkiezingen simpelweg de wil van de Franse meerderheid. De linkse partij "France Insoumise" werd verkozen als de sterkste fractie, maar Macron benoemde een rechtse politicus tot premier. Ook dit – laten we het democratisch bewustzijn noemen – drijft mensen de straat op.

Wat zou er in Duitsland gebeuren als de regering opnieuw sociale bezuinigingen zou doorvoeren zoals in Parijs? Ik vermoed een online petitie en drie slecht bezochte demonstraties in Berlijn, Hamburg en München.