İnternet dünyası ve işçilerin emek hakları.

İşverenler tarafından hangi işçi hakları ihlal ediliyor? Kaç işçi, işverenlerinin uygulamaları nedeniyle sömürüldüğünün farkında değil? Kaç işçi bu davranışın sınırlarının ve gerçek işçi haklarının farkında değil?

Dijital iletişimin günlük profesyonel yaşamın ayrılmaz bir parçası haline geldiği bir çağda yaşıyoruz. WhatsApp, Zoom veya Teams gibi araçlar artık süreçleri kolaylaştırmak, ekipleri birbirine yakınlaştırmak ve uzaktan çalışmayı en üst düzeye çıkarmak için kullanılıyor. Ancak bu modernleşme, güçlü kalması gereken işçi hakları ve yasal uyumlulukla çelişmemeli. Maksimum modernleşme arayışındaki iş dünyası, bir yandan işçi haklarını, diğer yandan da özellikle işten çıkarmalar konusunda yasaları çiğnememeli!

Portekiz'de yüzlerce çalışanın video konferans mesajıyla işten çıkarıldığı Teleperformance vakası, bu eğilimin endişe verici ve kaygı verici bir örneğidir. Her şey kabul edilebilir değildir ve Portekiz yasaları açıktır: Toplu işten çıkarmaların gerçekleştirilme niyeti yazılı olarak resmileştirilmelidir. Bu prosedürün yerine sanal iletişimin kullanılması, ne kadar etkili görünürse görünsün, yasal gereklilikleri karşılamaz ve yasal bir uygulama oluşturmaz.

Toplantıdan hemen sonra şirketin bilgisayar sistemlerine erişimin kesilmesi ve çalışanların iş sözleşmelerinin yasal olarak feshedilmesine kadar görevlerini yerine getirmelerinin engellenmesi de aynı derecede ciddi bir durumdur. Bu davranış, yalnızca etkin çalışma hakkını ihlal etmekle kalmaz, aynı zamanda çalışanların onuruna saygısızlık ve saygısızlığın da bir göstergesidir.

Fesih bildiriminin açıkça hukuka aykırı olması bir yana, toplantının hemen ardından şirketin bilgisayar sistemlerine erişimin kesilmesi de işçinin işini etkin bir şekilde yapma hakkının ihlalini teşkil etmekte olup, işverenin özellikle de yaşanan koşullar altında bunu engellemesi mümkün değildir.

Sürecin içsel hukuka aykırılığının ötesinde, toplantıların sadece 15 dakikalık bir bildirimle planlanması gibi, sürecin yürütülme biçimi yalnızca kişisel olmayan bir yaklaşımı değil, aynı zamanda insanlık dışı bir yaklaşımı da ortaya koymaktadır.

Geleneksel olarak iş yerinde bir rakam olarak görülen ve kolayca gözden çıkarılan işçinin yarası, kendisine yapılan muameleyle daha da derinleşir ve kaçınılmaz olarak işveren karşısında daha boyun eğmiş ve güçsüz bir konuma düşer; bu ve bunun gibi pek çok durumda, bu durum yalnızca hukuka aykırılıkla el ele gitmekle kalmaz, aynı zamanda işten çıkarmanın beraberinde getirdiği ailevi, duygusal, maddi ve sosyal alanlar gibi iş dışı alanlara sürekli olarak aldırış edilmeden iş ilişkisinin sürdürülmesine de yol açar.

Teknoloji, özellikle bu bağlamda, ilerlemenin bir aracı olarak kendini göstermesi gerekirken, kendisini yasadışılığın, yabancılaşmanın ve kurumsal soğukluğun bir başka aracına dönüştürüyor.

(Görünüşte) bağlantıyı kesme hakkına rağmen, kısır bir ağın içine düşmemiz kaçınılmaz görünüyor.

Çalışanların giderek daha savunmasız, daha az korunaklı ve daha kolay elden çıkarılabilir hale geldiği dijital güvencesizliğin normalleşmesine mi tanık oluyoruz? İş dünyasının modernizasyonu yalnızca yasal çerçeveyle değil, aynı zamanda onurlu insan kaynakları yönetimiyle de el ele gitmelidir. Teknolojik evrim, adalet, empati ve yasallığın temel yapısına saygısızlık eden uygulamalar için bir sis perdesi olarak kullanılamaz.

Teknoloji güçlü bir müttefiktir, ancak insanlara hizmet etmeli ve asla kanunun üstünde olmamalıdır. İş dünyasının geleceği inovasyon gerektirir, evet, ancak aynı zamanda etik, saygı, insanlık ve işçi haklarının güvence altına alınmasını da gerektirir.

Bu nedenle, Teleperformance gibi şirketler ile çalışanları arasındaki istihdam ilişkisinde başka hangi hakların göz ardı edildiğini veya ihlal edildiğini düşünmek daha da acil hale geliyor. Bu özel durumda şu soru ortaya çıkıyor: *Teleperformance ile çalışanları arasındaki istihdam ilişkisinde başka hangi haklar ihlal edildi?