Dudamel Sr. bir salsa tromboncusudur: İşte onun hikayesi

Óscar Dudamel'in, Venezuela'nın müzik başkenti Barquisimeto'dan, Alirio Díaz, Pablo Canela ve elbette oğlu ve çok sevilen orkestra şefi Gustavo Dudamel'in doğum yerinden olduğunu açıkça belirtelim. Óscar çocukken, Maestro Abreu henüz Çocuk ve Gençlik Orkestrası Sistemi'ni kurmamıştı, ancak o dönemde Avrupalı öğretmenlere büyük ölçüde güvenen bir ülkede klasik müzik eğitimi aldığı kesin.

"Venezuela müzikal sıçrama tahtamdı: Raphael ve Julio Iglesias ile tanıştığımda, Venezuela'da kendine bir isim yapmanın, dünyada kendine bir isim yapmak anlamına geldiğini söylediler," diyor, müzikle iç içe bir ailenin bunu meslek edinmeye cesaret eden ilk üyesi olan bu profesyonel müzisyen. Çocukken cuatro ve İspanyol gitarı öğrenmeye başladı; daha sonra perküsyona ilgi duydu ve çocukluğundan gelen sesiyle bir gaita grubunda harika şarkılar söyledi. Ancak trombondan ilk olarak Cumartesi günleri yayınlanan "Feria de la alegría" programını izlerken etkilendi. Ailesi ona Yamaha'dan krediyle bir trombon aldı. Ve klasik müzik eğitimi almaya başladı.

Gustavo babası gibi tromboncu olmayı hayal ediyordu ama çocuklara trombon yapmamışlardı ve kolu da yeterince uzun değildi.

"Ama yaşlı bir adam bana trompet dersleri veriyordu. 'Kapıyı kapat' derdi ve ben de salsa çalmaya başlardım. İşte tutkum o zaman başladı."

Óscar Dudamel 1977'de Sistema'ya katıldığında, tohumlar çoktan filizlenmeye başlamıştı. Abreu'dan ayrılıncaya kadar hem salsa hem de klasik müzik kariyeri paralel ilerledi. Salsa orkestralarını kuracak kişi o olacaktı.

Şimdi, 64 yaşında, adından da anlaşılacağı gibi Gustavo için yazdığı ilk albümü Sueño Attained'i yayınladı. Ve şarkıda çalması gereken o olmalıydı. "Katılımının kolay olduğunu düşünmeyin. Benimle kayıt yapması yıllar aldı. Bana, 'Baba, spot ışığını ondan almak istemiyorum' dedi, çünkü elbette önce onun adını vereceklerdi ve ambulansın arkasında kalacaktım ve yarıştaki son bisikletçi o zaman düştü. Ama bir gün onu ikna ettik, çünkü birkaç besteci tarafından onun için bestelenmişti ve iki senfonik tema içeriyordu. Estando junto a ti , kemanlar, viyolalar, çellolar içeren bir bolero... ve dizelerden birinde Gustavo'nun muhteşem bir keman solosu var. Orada Héctor Lavoe'nin Comedia (1978) albümünün sesini aradım. Ve El fuego de tu amor'da daha tropikal bir ses ekledim."

İlk albümünüzü kaydetmek neden bir ömür sürdü?

"Bana birçok proje sunuldu," diyor, "ama hepsi birbirine benziyordu ve ben klasik ve eski moda olana sadık kalan bir şey arıyordum. Salsanın en iyi yılları altmışların sonu ve yetmişlerde Fania Yıldızları ile geçti: Willie Colón, Héctor Lavoe, Palmieri... Bunun doğru olmadığını söyleyen herkes tamamen yanılıyor. Ve tabii ki salsa Küba müziğidir, sadece Venezuela'da "La hora de la salsa" adlı bir programı olan bir gazeteci-sunucu olduğu için salsa denmesinin sebebi buydu, ama program ketçap içindi: propaganda zamanıydı! Önceleri buna tropikal müzik derlerdi. Ve tanımlamak için, 'Şimdi Óscar Dudamel son montuno ile,' 'Şimdi Óscar Dudamel guaguancó ile' derlerdi... Tüm Latin ritimleri salsa olarak tanımlandı ve işte o zaman bir patlama yaşandı."

Ayrıca okuyun

Óscar Dudamel, sokak havası, geleneksel salsa, çirkin trombonların o sade sesi - "ama çirkin çünkü kendilerini ifade etmelerinin bir yolu" - taşıyan ve aynı zamanda günümüz gençliğinin deneyimlediklerini de göz ardı etmeyen bir albüm istiyordu. Rolling Stone dergisi, günceli ekleyerek eskiye zarar vermeyecek bir zekaya sahip olduğu için albüme "ilerici salsa" adını takmıştı bile. Hatta Willie Colón'un bile dikkatini çeken çağdaş bir salsa. "Düşünün, albümden bahsettiğini duydum!"

"La rumba me llama" (Rumba Beni Çağırıyor) şarkısı Billboard listelerinde 23 numaradan giriş yaptı ve Gustavo hakkındaki şarkı hızla yükseldi. "Albüm manevi bir güç taşıyor." Senfonik kısımlar Simón Bolívar ile Venezuela'da, salsa kısımları ise Madrid'de kaydedildi: Dünya tersine döndü. Baba oğul Dudamel ikilisinin varlığı büyük bir başarıydı ve tüm müziğin aynı yola çıktığını görmenin bir yoluydu. Kendini müziksel iletişimci olarak tanımlayan tromboncu, "Klasik orkestraların yapılarından merengue, salsa, bachata veya tropikal boleroların yapısını elde edersiniz," diyor. "Elbette, plak yapımcısı parayı görüyor, ama Gustavo veya benim için önemli olan insanların dinleyip bir mesaj iletmesi."

Oscar Dudamel yok muydu? O zamanlar oldukça yerel bir faaliyeti olduğu ve oğlunu konserlere götürdüğü için hayır diyor. Bir gün, oğlunun Barquisimeto'daki bir İspanyol kulübünde çalarken yanında durmadığını hatırlıyor. Beş yaşındayken onu bir dans yarışmasında bulmuşlar. "7 numara giyiyordu ve tombul bir kızla merengue dansı yapıyordu. Neredeyse kalp krizi geçiriyordum." Ancak, "Saçım neden döküldü bilmiyorum çünkü Gustavo bana pek bağlılık göstermedi. Çok çalışkan bir çocuktu, aktivitelere düşkündü; annem ve eski sevgilim onu karatede kahverengi kuşak almaya, yüzme yarışmalarında kazanmaya götürdü... Ben sokaklarda oynamaya daha meraklıydım ama Gustavo 11 yaşından beri çalışıyor: Sistem, yoğun kurslarda tatillerde bile sizi alıp götürüyor."

Madrid onlara yeni bir hayat verdi. Óscar, Frank Sinatra'ya saygı duruşu niteliğindeki bir büyük orkestraya katılarak caz ve salsa sahnesine adım attı. Şimdi ayda birkaç kez La Latina'daki Berlin'de çalıyor ve bir keresinde Gustavo'nun enstrümanını gizlice çalarak onu dışarı çıkmaya davet etmişti. Gerçekten hayal kırıklığıydı!

"Bazen beni ziyarete geliyor ve kanepeye uzanıyor, ona bakıp düşüncelere dalmış bir şekilde 'Aman Tanrım, bu adam dünyanın neredeyse yarısını yerinden oynatıyor' diye düşünüyorum."

Trombonla neden onların izinden gitmedi? Çocuklar için trombon yapmamışlardı ve kolu yeterince uzun değildi. Keman çalmayı seçti, ama her zaman hayal kırıklığına uğramış bir salsa hayranı olduğunu söylüyor: "Tromboncu olmayı ve bir salsa grubunda çalmayı hayal ediyordum."