Barselona Uluslararası Şiir Festivali: 40 yıllık fırsat!

Galiçyalı Lupe Gómez, tüm kariyerinden bir avuç şiir okur; "Benim kasabamda / tek bir gelenek vardı, / Saçların açık dolaşmak / ve göğüslerin sarkık" dediği zamandan veya yoğun şiirlerden: "Siste kaybolana kadar küçülmeye alıştın."

Gómez ayrıca şöyle diyor: "Çiseleyen yağmurun elleri hip-hop söyledi" ve Macar Márton Simon'un yaptığı bu değil, ama en azından şiirin çok küstahça gelebileceği için spoken word dedikleri dizelerden oluşan bir albüm kaydetti. "Şimdi, bir süreliğine, / her şey yolunda." Doğrudur.

Berta García Faet, Valensiya'dan geliyor ve şu soruyu sorarak başlıyor: Falansterde mi yaşayacağız? / Çok zaman mı harcadın? / Kitap yazmak uyumlu mudur?...” ve Hayatım Büyülüdür’de bize veda ederek son bulur: “Bir çilek sürüsü / ve Tanrı yolunda gitsin.”

Ana Blandiana, daha dört gün önce 1999'da festivalde zafer kazanmıştı. Dün daha da köklü bir şekilde geri döndü, örneğin geçen yıl Asturias Prensesi Edebiyat Ödülü'nü kazandı. “Daha masum, ama masum değil” diye başlıyor ve “çocukluğumda yalnız kalırken” etkileyici, metafizik şiirleri bir araya getiriyor.

Kahramanımız Tarragona yerlisi Adrià Targa, erotizmle cüret ediyor - "Mel blanca'nın anahtarlarını kullanmayı çok isterim" - ya da bunun "koşulların birleşimiyle / que haurien pogut fer-me gran şairi" olduğunu açıklıyor. Öyle olacak değil mi?

Uzun zamandır beklenen Kanadalı Anne Carson, Homo sapiens, Ovid ve "kalkan bir uçağın hissi" gibi çeşitli konularda bir dizi "kısa konuşma" yapıyor: "Şey, biliyor musun, acaba aşk olabilir miyim diye merak ediyorum, kollarımı kaldırıp hayatıma atılıp 'Hadi satın alalım, ne güzel fırsat!' diye bağırabilir miyim?" Ve biz de onunla birlikte aynı şeyi haykırdık.

Maria Callís ve Manuel Forcano'nun yönetiminde, bu elbette bir armağandı. Ve İataşvili'nin dediği gibi, "İster büyük ister küçük / bütün edebiyatların burada yeri vardır."