Belgrano, iflasın kaldırılmasının ve ortakların geri dönmesinin 14. yılını kutluyor.

1 Temmuz, Belgrano'nun zengin tarihindeki en önemli anlardan birinin 14. yıl dönümünü kutluyor; aynı zamanda kulübün üyelerine geri dönüşünü simgeliyor.

Bu olay, River Plate'in aynı sezonda Ulusal B Ligi'ne düşmesinin ardından Birinci Lig'e dönmesinden birkaç gün sonra yaşandı.

Kulüp bir kez daha "sahiplerinin", yani üyelerin eline geçti; üyeler o tarihten itibaren oylamayla seçilen ve seçilmeye devam edecek liderler aracılığıyla Alberdi kurumunu yönetmeye ve idare etmeye başlayabildiler.

Kulüp, tarihinin en kötü dönemlerinden birini geride bıraktı ve yıllar içinde taraftarlarının hayalini kurduğu şekilde yeniden doğma fırsatı yakaladı.

Bu başarılar övülmüyor ama en dipten kalkıp yeniden ayağa kalkmayı başaran kurumsal yaşamda olağanüstü bir değer taşıyor.

On dört yıl önce, iflası yaklaşık dokuz yıl boyunca ele alan mahkemeden gelen bir dizi notu AFA'ya, Cordoba Ligi'ne ve Tüzel Kişilikler Teftiş Müdürlüğü'ne (2011'deki adıyla) gönderdikten sonra, yönetici Armando Pérez, 18 Eylül 2001'de verilen iflasın kaldırılması kararının onaylanmasından sonra 2014'e kadar Pirata'nın yeni başkanı ilan edildi.

Bu, ulusal futbol için tarihi bir olaydı, çünkü Pirata o zamanlar iflas ettikten sonra finansal ve kurumsal olarak toparlanan ilk kulüptü. Kaderin bir paradoksu gibi, 2001'de, "B" bir sivil kurum olarak yok olma eşiğindeyken, Birinci Lig'deydi ve üyelerine dönüşü bir terfi ile geldi.

O yıldan bu yana üç başkan geçti. Kulüp Armando Pérez döneminde altı yıl, Jorge Franceschi döneminde dört yıl (pandemi nedeniyle bir yıl daha uzatıldı) ve ikinci döneminde bir buçuk yılı daha kalan Luis Artime döneminde dört yıl başkanlık yaptı.

Demokrasi kulübe geri döndü ve bir daha asla terk etmedi. Mali ve sportif açıdan harap olmuş bir kurumla birlikte, Pirata'nın en karanlık anının yaşandığı 2001'den çok önce başlayan iflasın üzücü anları, uzak bir hatıraya dönüşüyordu.

Stadyumların harap olduğu, oyuncuların Suquía Nehri kıyısında koşturduğu, çalışanların aylarca maaş alamadığı ve oyuncuların kira ödemedikleri için evlerinden atıldığı o yıllar artık tarihin bir parçası ve bugün 65.000'den fazla üyesi ve 38.000 seyirci kapasiteli stadyumu bulunan Pirata'nın kurumsal bugününden çok uzak.

İlgili Konular