Brezilya'ya gaz ihracatı: 3 milyar doları kim yatırıyor?

Arjantin'in yerel tesislere gaz arzını garanti altına almak ve Brezilya'ya günde 10 milyon metreküp gaz satmak için ulaşım altyapısına yaklaşık 3 milyar dolar yatırım yapması gerekiyor .

Gerekli yatırım miktarı, bu amaçlar için özetlenen birleşik girişimlerden elde edilmektedir. Bu ödemelerin gerçekleşmesi zaman almakta ve şu anda Arjantin girişimlerine yönelik kredilerdeki yüksek faiz oranları nedeniyle engellenmektedir.

Dünyaya sıvılaştırılmış gaz satmak için büyük projeler mevcut . Ancak Mercosur komşumuza fiziksel bir boru hattı bağlantısıyla gaz satmak gibi daha az gösterişli ve görünüşte daha basit hedefler de mevcut. Ancak bu, hem makul bir maliyetle fon sağlamaya hem de her iki taraf için de sürdürülebilir bir fiyat anlaşması oluşturmaya bağlı olan büyük bir zorluk.

Brezilya, Arjantin için doğal bir pazar olarak görülüyor çünkü iç gaz arzının %35'i ithal ediliyor. Üretimi son on yılda yıllık %6 oranında artmış olsa da, elde ettiği gazın büyük bir kısmı, birincil hedefi olan petrol üretimini artırmak için geri enjekte ediliyor. Ayrıca, kıyı şeridindeki Pre-Salt sahalarından elde edilen ürünü tüketicilerine ulaştırmak için yerleşik bağlantılardan da yoksun.

İşte tam bu noktada, Vaca Muerta yeraltında bol miktarda bulunan Arjantin ürünü, uzun vadeli ikili bir operasyon için gerekli bir varlık olarak ortaya çıkıyor.

Total Energies ve Tecpetrol, Bolivya'nın altyapısını kullanarak Brezilya'ya Patagonya gazı ihraç etti. Bolivya'nın altyapısı, ülkenin üretimi neredeyse tükendiği için atıl durumda.

Ancak bunlar süreklilik arz etmeyen ve büyük, özverili bir yatırımı gerektirmeyen "kesintiye uğrayabilen" satışlardı.

Yeni boru hatları döşeyebilmek için Arjantin'in Brezilyalı alıcılarla uzun vadeli ve kesin sözleşmeler imzalaması gerekiyor. Bu sayede, ürünü teslim alacaklarından emin olabilirler ve yerel ihracatçılar da en az on beş yıl boyunca ürüne sahip olacaklarından emin olabilirler.

Brezilya, son alımlar için kalori birimi (MBTU) başına 11,50 dolar ödemeyi kabul etti. Ancak ön görüşmelere aşina özel ve resmi kaynaklara göre, Brezilya endüstrisi uzun vadeli bir anlaşma için %40'lık bir düşüşle 7 dolardan fazlasını kabul etmek istemiyor.

Patagonya gazının sınıra taşınmasını sağlayacak yeni boru hatları için gereken yatırımlar da hesaba katıldığında denklem çok daha karmaşık bir hal alıyor.

Yerel sanayinin şimdiye kadar belirlediği ihracat planı, Porto Alegre yakınlarındaki güney termik santrallerine ve São Paulo sanayisine boru hattı aracılığıyla tedarik sağlamaktan oluşuyor. Piyasa, bu dış operasyonun yıllık 800 ila 900 milyon dolar arasında döviz kazandırabileceğini tahmin ediyor.

Transportadora de Gas del Norte , bu cazibeyle Neuquén'den günde 20 milyon metreküp doğalgaz taşıma projesini ilerletmeye çalışıyor. Bunun yarısı Arjantin termik santrallerini beslemek için kullanılacak, 10 milyon metreküpü ise incelenen üç güzergahtan biri olan Uruguay, Bolivya veya Paraguay üzerinden Brezilya'ya ihraç edilecek.

Neuquén'deki Tratayén'den, Güney Córdoba'daki La Carlota'ya kadar uzanan bir boru hattının döşenmesi yaklaşık 2 milyar dolarlık bir harcama gerektiriyor.

36 inçlik bir boru hattıyla taşınan her bir milyon metreküp doğalgazın maliyeti 100 milyon ABD dolarıdır. Techint liderliğindeki konsorsiyumun kullandığı maliyet formülüne göre, bu doğalgazın sınıra taşınması için ek 600 milyon ABD doları gerekebilir.

"1990'larda özelleştirmeden sonra, çok sayıda altyapı özel kaynaklarla geliştirildi . Aynı şeyin şimdi neden yapılamayacağını anlamıyorum," diye tahmin yürüten üst düzey bir yetkili kaynak, devletin kamu hizmetlerinden çekilmesinin bir engel teşkil etmediğine inanıyor.

Ancak girişimde çok sayıda ilgili taraf olmasına rağmen (gaz üreticileri, termik santral işletmecileri, büyük sanayi kuruluşları, Cordoba gibi eyaletler ve hatta Brezilyalı sanayicilerin kendileri) bugüne kadar özel bir teklif ortaya çıkmadı .

En uygun rotanın belirlenmesinden, ortaklarından katkı alsa bile makul faiz oranlarıyla banka kredisi kullanmadan yapamayacak özel bir konsorsiyumun kurulmasına kadar uzanan teknik ve ekonomik bir zorluktur.

Girişimin uygulanabilir olması için ülke riskinin önlenmesi gerekmektedir: Alternatiflerden biri, ilgili tüm aktörlerden bağımsız, aracı bir rol üstlenen (bu durumda gaz tedarikçisinin operasyonunu dağıtımcınınkiyle bağlayan) üçüncü bir tarafın bulunması olabilir; bu, yerel mevzuat tarafından yetkilendirilmiş bir pozisyondur.

Ve her şeyden önce nihai rota da henüz belli değil.

• Boş Bolivya boru hatlarını kullanmak için kuzeye yönelmek, Arjantin ve Brezilya için teknik ve ekonomik açıdan en kolay seçenek olabilir. Ancak sınırın bu tarafında, Bolivya'nın siyasi istikrarsızlığının ve kendi gaz ihtiyacının, olası güç kullanımı veya yakında yoksun kalacağı kaynağı ele geçirme cazibesi yoluyla ihracatı tehlikeye atabileceği endişesi var.

• Paraguay rotası şu ana kadar en az keşfedilen rotadır.

• Paso de los Libres-Uruguayana güzergahı , a priori en uygulanabilir güzergah olup, Arjantin tarafında ihtiyaç duyulan 2,6 milyar ABD dolarına ek olarak, ürünü tüketicilere ulaştırmak için Brezilya tarafında 500 kilometrelik bir boru hattının inşa edilmesini de gerektiriyor. Bir tür ekonomik başarı dizisi.

Gaz ulaştırma altyapısının genişletilmesi ihtiyacı, aynı zamanda ülkenin ithal ikamesi politikasını sürdürebilmesi veya gazın gemilerle ihraç edilebilmesi için iç ihtiyaçlarının karşılanmasını da hedefliyor.

TGN projesi, özellikle Patagonya gazının ülkede elektrik üretimi için yerel termik santrallere taşınmasını hedefliyor. Benzer bir amaç için daha gelişmiş başka öneriler de mevcut.

Transportadora de Gas del Sur (TGS), Buenos Aires eyaletinde Neuba II, Tratayén ve Salliqueló'yu birbirine bağlayan Perito Moreno Gaz Boru Hattı'nın (aslen Néstor Kirchner) kapasitesini güçlendirmek için özel sektör girişimiyle öncülük etti. Proje ihaleye çıkarılıyor, ancak Pampa Energía liderliğindeki konsorsiyumun ihale sürecinde önceliği var. Yatırımın 700 milyon dolar olduğu tahmin ediliyor ve üç sıkıştırma tesisi ve 20 km'lik döngüler (paralel boru hattı uzantıları) aracılığıyla Neuba II'ye 14 milyon metreküp gaz ekleniyor. Proje daha fazla yerli gaz dağıtımına olanak sağlayacak ve ithal gazın yerini almaya devam edecek, ancak hala erken aşamalarında ve açık uçlu bir yaklaşıma sahip.

Söz konusu tek devlet fonu, Bolivya'dan gaz ithal etmek için kullanılan Kuzey Gaz Boru Hattı'nın tarihsel akış yönünün yavaşça tersine çevrilmesi ve böylece akışkanın artık Neuquén'den kuzey bölgesine akması için ayrılan fonlardır. Devlete ait Enarsa tarafından özel Esuco aracılığıyla yürütülen projede, boru hattının kapasitesini 15 milyon metreküpten 19 milyon metreküpe çıkarmak için dört kompresör tesisinin ters çevrilmesi gerekiyor.

Son olarak, sadece sıvılaştırılmış gazın ihracatına yönelik, çok daha iddialı ama uygulanabilir olan devasa projeler var.

Pan American Energy liderliğindeki ve Norveç'in Golar, YPF, Pampa ve Harbour şirketlerinden oluşan bir konsorsiyum olan Southern Energy , dünya çapındaki alıcılar için Río Negro açıklarında Vaca Muerta gazını sıvılaştıracak gemiler kullanan modüler bir proje geliştirme konusunda ilerleme kaydetti.

Bir bölüm, mevcut taşıma kapasitesinin bir kısmını kullanır, ardından RIGI (Büyük Yatırım Teşvik Rejimi) yetkisi altında inşa edilen ve işletilen, gelecekteki ihracattan elde edilecek dövizin mevcudiyeti de dahil olmak üzere, özel veya münhasır bir boru hattı gelir.

Gayri resmi olarak maliyeti 1,4 milyar doları bulmadığı tahmin edilen bu proje, otuz yıl boyunca kesintisiz ürün ihracatı için resmi onaya sahiptir. Bu, devletin, kıtlık durumunda ürünleri iç pazara yönlendirme yetkisini kullanmayacağı anlamına gelir.

Üstelik bazı uzmanlar, Arjantin gazının Ignacio Lula da Silva yönetimindeki ülkeye ulaşması için iki ülke arasında yeni gaz boru hattı inşa edilmesine gerek kalmadan en uygun güzergahın bu olduğunu düşünüyor.