Conte artık küçük bir Mourinho'ya dönüştü

Bu lig turuna tutunalım sarhoş dostlar, çünkü sonrasında uluslararası aranın kabusu geri dönüyor, korkunç ve neredeyse tamamen anlamsız maçlar ve tek alternatif Kadınlar Şampiyonlar Ligi (iki gün su içmeyi tercih ederim). Gazetecilerin ilgisini çekecek tek not kadro isimleri ve İngiltere'de Tuchel'in övdüğü Bellingham ve Foden'ın dönüşü var. Tuchel onları Sırbistan ve Arnavutluk'a karşı oynanacak iki maçta da istiyordu ve bu da Real Madrid ve Manchester City taraftarları arasında paniğe yol açtı: Bu maçlarda kesin olan bir şey varsa, o da neredeyse her zaman bir oyuncunun sakatlanıp kulübünde forma giyemeyecek olması ve aşırı uluslararası sözleşmeler konusunda yaşanan tartışmalardır .

Ancak, UEFA'nın nihayet New York seçimlerinden daha dengesiz maçlar içeren eski ve sıkıcı grup formatını yeniden değerlendirmeye karar verdiğini ve Şampiyonlar Ligi tarzı bir mega grup önermek istediğini okudum. Bu mantıklı ve aslında bu, Gianni Infantino'yu Donald Trump'ı alenen övdüğü için tüzüğü ihlal etmekle suçlayıp durmakla meşgul oldukları FIFA'dan gelmiyor.

Hiçbir standardı ihlal etmiyor, ancak Antonio Conte'nin tahmin edilebilir bir şekilde küçük bir Mourinho'ya dönüşümü tam bir baş belası, bir takımın teknik direktörlüğünün ikinci yılında bir klasik . İnternetteki komplo teorisyenlerinin Napoli'nin "birini sinirlendirdiği ve bu yüzden cezalandırıldığı" yönündeki utanç verici açıklamalarını ve Almanların catenaccio (ve pizza yiyip mandolin çaldığı, değil mi?) yaptıkları suçlamalarını okudum. Elbette, en azından Conte hâlâ bir şeyler kazanıyor, Mourinho ise ölümünün yavaş acısını çekiyor - ama Türk hakemler konusunda haklıydı: bittiler, evet, ama aptal değiller.

Premier Lig hafta sonuna bol bol bira içerek hazırlanıyorum ve sarı birayı yudumlarken, Juventus-Torino veya Inter-Lazio maçlarını değil, Tottenham-Manchester United ve Manchester City-Liverpool maçlarını izleyeceğim için şükrediyorum (kendime kemerimi şaplatmayı tercih ederim). Ve işte Telegraph, tam iki yıl gecikmeyle, bu hafta İngiliz Ragbi Birliği'nin getirdiği kapsayıcı yönergeleri kabul etti: Maçın adamı yok, cinsiyetçilik yok ve takım arkadaşları için cinsiyet ayrımı gözetmeyen zamirler yok (ve "erkekler" de yok), böylece erkeksi hissetmeyenleri (veya kadın ragbisinde olduğu gibi kadınsı hissetmeyenleri) gücendirmemek için. Hepsinin kovulması gerek, ama yine de birileri güceniyor.

Bu konular hakkında daha fazlası: