Schillaci, Abodi ve Calderone: Meloni'nin teknik direktörlerle yaşadığı sorunlar. Ukrayna, teknik direktör değişikliğini durdurdu.

Uluslararası krizler, iç çekişmelerden neredeyse daha iyi, bu yüzden yorucu. İtalya'da -Bari'deki çok gizli sığınağında- Giorgia Meloni'nin aklı Ukrayna'da. Trump'ın övgü dolu sözlerini, Macron'un hamlelerini, Zelenskiy'e verilen sözleri ve Putin'le hâlâ çok karmaşık olan müzakerelerdeki gelişmeleri düşünüyor ("Moskova anlaşmalara uymayabilir," diye yazıyor Washington'daki görevde bulunan Müsteşar Giovanbattista Fazzolari'nin rehberliğindeki FdI dosyasında). Gerisi yok; daha sonra geliyor. Hatta ay sonuna planlanan Hint-Pasifik seyahatini daha ileri bir tarihe ertelemeyi düşünüyor. Başbakan'ın -kendisinin de itiraf ettiği gibi- İtalyan basınıyla asla konuşmak istemediği doğru olsa da, iç siyasi meselelerin henüz yeterli olmadığı da bir gerçek. Bu meseleler onu sıkıyor. Ve mesele sadece bölgesel seçimler değil; Veneto, Campania ve Puglia ile müzakereler, valilik adayları olmadan hâlâ çıkmazda. Başbakan, ekibinin bazı üyelerinin (elbette hepsi değil) hayatını zorlaştırmak için ellerinden geleni yapmasını anlamıyor. Sağlık Bakanı Orazio Schillaci vakası kendi ışığında parlıyor. Meloni'nin tahammül edemediği her şeyi özetliyor: Aşı komisyonunun kendisine ve İtalya Kardeşleri partisine danışmadan feshedilmesi kararı, bakanın solun idolü haline gelmesi, Schillaci'nin "düşman" gazetelere bilgi sızdırdığı yönündeki (henüz doğrulanmamış) şüpheler. Ne kadar sıkıcı, ne kadar sıkıcı. Ukrayna için bir barış anlaşması imzalamanın yarattığı adrenalin patlamasını hayal edebiliyor musunuz?

Ve bir de Schillaci vakası var. Francesco Lollobrigida, Il Foglio'da bu vakayı eleştirdi ve "hakim bilimsel görüşün her zaman doğru olmadığı" teorisini savundu. Matteo Salvini de sağlık bakanına tatlı bir söz söylemedi. Schillaci'nin müsteşarı Marcello Gemmato günlerdir dilini ısırmak zorunda kaldı, ancak tatillerini başbakan ve aileleriyle geçirdiği için öfkesini doğrudan başbakana yöneltmesi muhtemel.

Şunu da söylemek gerekir: Başbakan bazen kabine değişikliği fikrini de değerlendiriyor.

Ama sonra duraklıyor. Çünkü her zaman birer hayal gibi görünen açıklamaları arasında, Cumhuriyet tarihinin en uzun süre görev yapan başbakanı olma planı da var. Geçen hafta Matteo Renzi'yi geride bıraktıktan sonra, şimdi son üç engele daha göğüs germek zorunda: Craxi I (1.093 gün), Berlusconi IV (1.287 gün) ve Berlusconi II (1.412 günle genel klasmanda birinci). İstikrar onun takıntısı, ama aynı zamanda ayartmalardan uzak durma sabrı da.

İşte bu nedenle, Fratelli d'Italia'nın merkez sağ seçmenlerin erken seçime ilişkin tutumunu belirlemek için yaptırdığı anket iddiaları, Via della Scrofa'nın ileri gelenleri tarafından şiddetle yalanlanıyor: "Tam tersi, 2027'de tam da şunu söyleyerek seçim kampanyası yürüteceğiz: İstikrarı hedefliyoruz."

Bu Schillaci olayı, Meloni dönemindeki teknik bakanın küçük bir masalıdır. Belirli kararların kilit noktalarını dikkatlice ayarlayacak siyasi öngörü eksik olduğunda, Palazzo Chigi'yi çileden çıkaran hatalar ortaya çıkar. Teknik bakanların bir güvenlik ağıyla korunması ve doğrudan Başbakanlık Ofisi'ne rapor veren yöneticiler ve bürokratlardan oluşan kadroları tarafından kontrol edilmesi tesadüf değildir. Yine de olaylar yaşanmaya devam ediyor. Spor Bakanı Andrea Abodi'nin başına gelenler bunlardı. Abodi, sol görüşlü bir adayı destekleyerek CONI başkanlık seçimlerini kaybetti ve ardından Spor kararnamesi hakkında Quirinale Sarayı'nı "daha iğrenç" açıklamalarla karşı karşıya getirdi. Aynı şey, aşı komisyonu meselesini, İtalya Kardeşleri'nin tutumu göz önüne alındığında, solu yeniden canlandıran ve çoğunluğu bölen bir anlaşmazlık olarak gören Schillaci'nin başına da geldi. Meloni'nin bu iki teknik bakandan ne kadar memnun olduğu belirsiz, tıpkı Çalışma Bakanı Elvira Calderone'nin onay oranlarını ölçmenin zor olması gibi. Gerçek şu ki, bazıları onu eski CISL sekreteri ve şimdi Güney'den sorumlu müsteşar olan Luigi Sbarra ile değiştirmeyi çoktan düşündü. Dağınık düşünceler, bir değişiklik arzusu. Neyse ki -tabiri caizse- uluslararası krizler: Onlar olmadan Meloni hükümetine ne olurdu?