'Jübile Yılında Roma', Vittoriano'da üç büyük fotoğrafçının kareleri

Jübile sırasında Roma'nın görüntüleri aracılığıyla anlatılan ilgi çekici ve kışkırtıcı bir hikaye, maneviyat ve trafiğin, ciddiyetin ve günlük karmaşanın bir arada var olduğu yer . Bizi çevreleyen gerçekliği görmeye, farkına varmaya ve üç fotoğrafçının gözünden Roma şehrinin görünen ve görünmeyenlerini, neyin göründüğünü ve neyin kaçtığını yakalamaya bir davet. 'Açık Şehir 2025 - Jübile Yılında Roma', 26 Haziran'dan 28 Eylül'e kadar Roma'da, Vittoriano'nun Sala Zanardelli'sinde başlayacak olan VIVE-Vittoriano ve Palazzo Venezia sergisi . Sergi projesinin merkezinde, beklenmedik ve çığır açıcı olaylarla karakterize edilen 2025 Jübile Yılı yer alıyor. Üç farklı yazarın, Diana Bagnoli, Alex Majoli ve Paolo Pellegrin'in anlatımıyla gerçekleşen bu etkinlik, hassas bakış açılarıyla Roma'yı ve onun kalp atışlarını dinleme, onun misafirperver ruhunu, dünya tarihinin bu önemli anındaki yenilik ve açıklık ihtiyacını yakalama olanağını sunuyor.

VIVE yönetmeni Edith Gabrielli tarafından tasarlanan ve Roberto Koch ile Alessandra Mauro tarafından küratörlüğü üstlenilen 'Açık Şehir 2025', bizi çevreleyen gerçekliği görmeye, farkına varmaya ve üç fotoğrafçının gözünden Roma şehrinin görünen ve görünmeyenlerini, görünen ve kaçan şeyleri yakalamaya bir davettir. VIVE'ın çağdaş olana olan duyarlılığını ve bağlılığını güçlendiren, Enstitü'yü kültürel ve toplumsal değişimleri yorumlayarak yaşadığımız zamanlara daha da fazla yansıtan bir girişimdir. Roma daha önce hiç dünyanın merkezi olmamıştı ; Jübile'nin benzersiz yıldönümü, Paskalya kutlamaları sırasında Papa Francis'in ölümü ve kısa bir toplantıdan sonra yeni papa Leo XIV'ün duyurulmasıyla. Bu hassas tarihi anın her aşaması, eski ve büyüleyici bir ritüelin gücünü ve aynı zamanda olağanüstü, ilgi çekici güncelliğini göstermiştir.

Diana Bagnoli, Alex Majoli ve Paolo Pellegrin, duyarlılıkları doğrultusunda bu dönemin atmosferini ve tarihsel istisnalığını yoğun ve derin bir bakışla belgelediler. Sergilenen 200'den fazla ve siyah beyaz ile renkli arasında farklı formatlardaki görüntüler, bu nedenle olağanüstü bir ana bağlı kolektif belgeler ve aynı zamanda günlük yaşamın, akan yaşamın, sessizliklerin ve Ebedi Şehrin tartışmasız cazibesinin tanıklıklarıdır. "'Açık Şehir 2025' güçlü bir çağdaş değere sahip özgün bir sergi projesidir. Arkasındaki fikir - diyor Edith Gabrielli - basit: Olağanüstü duyarlılığa sahip üç fotoğrafçıdan Jübile sırasında Roma'yı muhabir olarak değil, sanatçı olarak gözlemlemelerini istemek. Sanatın güçlü bir rolü vardır: apaçık olanı aydınlatır ve etrafımızdakilere derinlik kazandırır. Üç yazarın çalışmaları bu dürtüye güçlü bir şekilde yanıt verir. Bu projenin değerinin kanıtı olarak - diye açıklıyor - VIVE, her fotoğrafçının iki eserini kalıcı koleksiyonuna dahil etti. Bu bakışların Roma şehrinin görsel hafızasında kalıcı bir yeri olduğunu kabul eden bir girişim".

2025 Jübile Yılı üç fotoğrafçı için bir meydan okuma ve bir sınav anlamına geliyor: Roma'nın, onu dünyada farklı kılan ve eşsiz kılan bir olay vesilesiyle, nasıl kadim ve büyüleyici bir ritüeli ve aynı zamanda olağanüstü, ilgi çekici güncelliğini gösterdiğini kaydetme fırsatı. Küratörler Roberto Koch ve Alessandra Mauro sergiyi şöyle tanıtıyor: "Şehir, zaman ve mekanda hareket eden ve değişen bir bedendir. Ve Roma, Urbs par excellence, mükemmel bir örnektir: onu gözlemlemek, her zaman tasvir edilmiş, fotoğraflanmış, temsil edilmiş ve çağrıştırılmış bir şehirde, sürekli değişen kentsel alanının gerçek ve hayali sınırlarının ne olabileceğini doğrulamak anlamına gelir".

Diana Bagnoli, Jubilee ruhuyla uyumlu, yaygın, hareketli, gezgin bir mistisizmin renkli vizyonlarını sunuyor. Eserinin başkahramanları, dünyanın dört bir yanından gelen ancak seyahat duygusu ve inançlarıyla birleşmiş hacılar. Bagnoli, karşılıklı destek ve sosyal yardımlaşmayla canlanan Roma'nın çok sayıda etnik kökenli Katolik topluluğuna odaklanıyor. Yazarın belirttiği gibi: 'Tek bir şehirde birlikte yaşayan bu kadar çok farklı topluluğun olması beni etkiledi. Roma'da Vatikan'ın ihtişamından canlı, zengin ancak bazen çok fakir bir göçmen bağlamına geçiyorsunuz. Bu karşıtlık gözlerimi ve kalbimi doldurdu.'

Alex Majoli'nin görüntüleri ise, sanki antik ama hala canlı ve gerçek bir temsilin tiyatrosuymuş gibi gözlemlenen ve oluşturulan Jübile'nin 'dramatik sahnesine' özel olarak adanmıştır : gerçekleşen tarihin. "Roma'yı çağdaş toplumun bir portresini oluşturarak fotoğrafladım - diyor Majoli. Sonuçta, benim için fotoğrafçılığın anlamı toplumumuza yeni görüntüler ve yeni görsel uyarıcılar getirmektir".

Paolo Pellegrin, sadıkların yüzlerini yakalar ve onlarla bir diyalog kurmaya çalışır. Çok kişisel bir yolculuk, görünüşte bir hedefi olmayan ama hiçbir şeyi dışlamayan kesin bir periplus boyunca inşa edilmiş bir yol: klasik anıtsallıktan terk edilmişliğe, büyük ana yollardan Umbertine binalarına, metafizik Eur'dan Cinecittà'nın uyumsuzluklarına, bir zamanlar banliyöler olarak adlandırılan ve şimdi her bakımdan büyük bir kentsel yığılmanın hayati parçaları olan yerlerde durmaya, heykellere, sessizliklerine ve Roma'nın inanılmaz çamlarına kadar. "Roma - diyor Pellegrin - uzay-zaman kapılarıyla doludur. Bir eşiği geçip başka bir dünyaya girersiniz. Şehir büyük bir sahne gibidir; büyük bir tiyatro".

Sergi, yıllardır auteur belgesellerinde aktif olan ve fotoğrafçıların çalışmalarını gizli ve "dinleyen" bir varlık olarak takip eden ve yaratıcı süreci canlı olarak anlatan video yapımcısı ve yönetmen Paolo Freschi tarafından yapılmış, her biri her yazara ait üç videoyla tanıtılıyor. Görüntülerin yanında, çağdaş sahnenin en berrak şairlerinden, deneme yazarlarından ve entelektüellerinden biri olan Valerio Magrelli'nin yayınlanmamış bir metni büyük bir LED duvarda yer alıyor. Palazzo Venezia'nın bahçesi de bu vesileyle bir sergi alanı haline geliyor; burada üç yazarın fotoğraflarının bulunduğu bir dizi totem, Vittoriano'daki sergiyi hatırlatıyor ve iki mekanı tek bir anlatı dizisinde birbirine bağlıyor.

Sergiye, VIVE Direktörü Edith Gabrielli'nin önsözü, Valerio Magrelli'nin metinsel katkısı ve sırasıyla Editöryal Direktör Alessandra Mauro ve Contrasto Direktörü Roberto Koch'un metinlerinin yer aldığı, Contrasto tarafından yayımlanan zengin bir katalog eşlik ediyor.