Hala mafya ve teröristler için tasarlanmış Cremona hapishanesine yolculuk

Geçtiğimiz 23 Mayıs'ta, Cremona'daki Santa Maria Assunta Katedrali'nin önünde, Nessuno tocchi Caino ve Cezaevi'ni ziyaret ederek Bölge Hapishanesi'ne dönerken zihnimi düzene koyuyordum. O mimari, stilistik katmanlaşmalarıyla, şehirdeki bir toplumun tarihi, kültürel ve sanatsal evrimini, her birinin kendi anının değerlerinin ve ilkelerinin tanığı olduğunu bana harika bir şekilde anlattı.

Yakın zamanda ziyaret ettiğim hapishane bile bana, hikayesini beton sayfalarında anlatan, mimarisi İtalya'da terörist ve mafya acil durumu döneminde sıkışmış bir kitap gibi geldi. Bu acil durum nedeniyle, içeride ve dışarıda maksimum güvenlik ve izolasyon sağlamak üzere tasarlanmıştı ve şu anda İtalya'da kullanılan diğer tüm hapishaneler için durum böyleydi. Şehrin dışında, otoyol kavşağına yakın konumu, onu toplum için yabancı, bölgenin sosyo-ekonomik gerçekliğiyle çok az bağlantısı olan bir gerçek haline getiriyor. İçeride, mahkumlar tarafından işletilen ancak dışarıdan komisyon almayan bir marangoz atölyesi var. Yüksek duvarlarından hücre binaları hayalet gibi göze çarpıyor, buradan üst katlarda, kentsel çekirdekle tek görsel bağlantı olan Torrazzo'yu görebiliyorsunuz.

Yapı, 80'lerde inşa edilen ve 1992'de açılan eski bir pavyon ve 2013'te açılan yeni bir yapı olmak üzere iki bölüme ayrılmıştır. Yeni düzenleyici gereklilikler ve 2013 genişlemesi nedeniyle yapılan asgari yapısal değişikliklere rağmen, bu duvarlarda, hapishaneyi insanlaştırma ve onurlandırma amacıyla diğer ülkelerde hapishane mimarisi alanında kaydedilen ilerlemeyi gösteren hiçbir şey yoktur. Acil durum dönemi sona erdikten sonra, güvenlik gereksinimi, çevre kalitesi ve yeniden sosyalleştirme amaçları pahasına geçerliliğini sürdürdü. Cremona hapishanesi, diğerleri gibi, inşa edilme biçimi nedeniyle, kullanıcılarının fizyolojik, psikolojik ve ilişkisel ihtiyaçlarının ve zorla boşta kalmanın, Anayasa'ya göre bir ceza infazının ve tüm hapishane çalışanları için insanca çalışma koşullarının zararına olduğu bir yerdir . Bunlara, zaman içinde yetersiz bakım ve aşırı kalabalıklaşmanın sonucu olarak gözaltı ortamlarının genel olarak bozulması da ekleniyor; bu durum, diğer şeylerin yanı sıra, tedavi faaliyetlerini sınırlandırıyor ve cezalandırıyor; ayrıca, yıllardır "mesleki kriz" içinde olan bir kategori olan görevli ve eğitimcilerin yetersiz kalması da söz konusu.

Genellikle harap olan hücreler, duş ve sadece en son bölümde sıcak su bulunan bir tuvalet ile donatılmıştır; birçoğunda su sistemi düzgün çalışmıyor ve giysileri ve kişisel eşyaları saklamak için kullanılan dolaplar az ve haraptır. Yıkanmış giysiler hücrede kurumaya asılır. Her gözaltı bölümündeki, gösterişli bir şekilde " sosyal oda" olarak adlandırılan oda, mevcut olduğu yerlerde, sadece çıplak bir odadan ibarettir, yetersiz aydınlatılmış ve havalandırılmıştır ve işlevsel mobilyalara sahip değildir. Mahkumlar tarafından günde en fazla dört saat kullanılan hücre avluları, herhangi bir manzaranın, net bir görünümün ve bitki öğesinin olmadığı dar ve misafirperver olmayan yerlerdir. Mahkumların aileleriyle tamamen mahremiyetten yoksun bir şekilde toplantılar yaptığı odaların çoğunda duvarlarda pencere yoktur, sadece tavanda ağır parmaklıklarla korunan bir tavan penceresi vardır. Genel olarak, bu tesisin kullanıcılarının günlük gözaltı ve çalışma hayatı, herkesin görme kapasitesine ciddi zararlar vererek, labirent gibi ve yapay olarak aydınlatılmış ortamlarda, içeride gerçekleşir.

Kompleksin ömrü boyunca, getirilen asgari iyileştirmeler insanlık dışı ve aşağılayıcı olsa da, anakronik ve çelişkili bir maddi durumu önemli ölçüde etkilememiştir. Cremona'da ve sadece orada değil, hapishane duvarları, yakında elli yıl dönümünü kutlayacak olan reform edilmiş bir cezadan habersiz, acı dolu bir hapishaneden bahsetmeye devam ediyor . Dahası, ufukta somut bir değişiklik veya iyileştirme olasılığı görülmüyor. Aksine, aşırı kalabalıkla başa çıkmak için benimsenen son mimari önlemler, tamamen mevcut hapishane muhafazaları içinde çözülmüş bir ceza infazı fikrine dayalı olarak daha da kritik senaryolar ortaya koyuyor. Yeşillik içermeyen, beton avlulara sahip prefabrik modüllerden ve zemine vidalanmış mobilyalardan oluşan yeni hapishane planıyla planlanan binalar, zaten çökmekte olan hapishanelerde fazla umut bırakmıyor. 25 Temmuz'da, hem uygulanmasında hem de gözaltı tesislerinin güncellenmesinde duraklamada kalan Cezaevi Sistemi Reformunun başlatılmasının üzerinden elli yıl geçmiş olacak.

*Mimar

İTİBAREN

Sezar Burdese