Meloni'nin daha fazla harcama yapmadan Savunma'da GSYİH'nın yüzde 2'sine nasıl ulaşmayı planladığı şöyle:

* Araştırmacı SDA Bocconi ve London School of Economics and Political Science

İtalya, NATO içinde 2014'teki Galler Zirvesi'nden bu yana belirlenen ve tüm üye ülkeler tarafından paylaşılan savunma harcamalarının GSYİH'nın yüzde 2'si sınırına ilk kez ulaşmaya hazırlanıyor.

Ancak, İtalya'daki tartışmalarda sıklıkla olduğu gibi, haber kutuplaşmış tepkilere yol açtı: Bazıları militarizasyon istiyor, bazıları sosyal yardımların kesilmesinden korkuyor, bazıları da dışsal mantığa boyun eğmekten bahsediyor.

Ancak bu kez senaryo farklı. Başbakan Giorgia Meloni ve Ekonomi Bakanı Giancarlo Giorgetti'nin de belirttiği gibi, İtalya, harcamalarda net bir artışla %2'ye ulaşmayı değil, savunma muhasebe çerçevesinin gözden geçirilmesi, devlet bütçesinde halihazırda mevcut olan bir dizi kalemin daha tutarlı ve şeffaf bir şekilde yeniden sınıflandırılması yoluyla hedefliyor.

Bu, bir muhasebe önlemi olmaktan çok uzak, daha modern bir vizyonu yansıtan ve 21. yüzyılın ulusal güvenlik gerçekliğiyle örtüşen bir tercihtir.

Yeni bir Savunma Konsepti

Günümüzde savunma artık sadece geleneksel askeri boyutla sınırlı değil. Siber güvenlik , kritik altyapıların korunması, sınır kontrolü, dezenformasyonla mücadele ve enerji dayanıklılığı gibi alanları içeren karmaşık bir sistemdir.

İtalyan Devleti, tüm bu sektörlere, çoğunlukla savunma amaçlı amaçlarla tamamen örtüşen önemli miktarda kaynak yatırıyor.

Ancak bu harcamaların birçoğu, halihazırda yürürlükte olan daha kısıtlayıcı kriterler nedeniyle resmi savunma harcaması hesaplamalarına dahil edilmiyor . Bu nedenle savunma bütçesinin çevresinin genişletilmesi zorunlu bir hamle değil, gerekli bir güncellemedir . Çağdaş tehditlerin karmaşıklığına göre ölçümü uyarlama girişimidir.

Örneğin, Sahil Güvenlik'in deniz güvenliğine yönelik faaliyetleri veya kamu bilgi sistemlerinin korunmasına ayrılan fonların Savunma harcamaları arasına dahil edilmesi son derece mantıklı bir tercihtir. Bu bir muhasebe hilesi değil , ulusal güvenliğin artık bir zamanlar düşünülenden çok daha fazla yönden geçtiğinin kabulüdür.

%2'nin anlamı

Yüzde 2 GSYH hedefi bir dogma değildir. Bu, her ülkenin kolektif güvenliğe katkıda bulunmak için üstlendiği asgari taahhüdü belirten teknik değil, siyasi bir eşiktir. İtalya uzun yıllardır bu eşiğin altında kaldı: 2023'te harcamalar %1,6 civarındaydı. Şimdi hükümet, bütçenin metodolojik bir incelemesini yaparak ve önemli sosyal başlıklara dokunmadan, boşluğu doldurmayı amaçlıyor.

Bu hamle istatistiksel bir ayarlamadan çok daha fazlasını ifade ediyor. Kesin bir anlamı olan siyasi bir eylemdir: İtalya artık çekingen bir müttefik değil, stratejik sorumluluğunu ciddiye alan güvenilir bir ülkedir.

Belirsizliklerin arttığı ve ABD'nin giderek Hint-Pasifik senaryosuna odaklandığı bir Avrupa'da, kolektif savunmada rol üstlenmek yalnızca arzu edilen bir şey değil, aynı zamanda gereklidir.

Ayrıca bu tercih kamu muhasebesi açısından da son derece meşrudur. Fransa, Almanya ve Hollanda gibi diğer Avrupa ülkeleri, güvenlikle ilgili tüm işlevleri kapsayan daha geniş muhasebe kriterlerini zaten benimsediler .

İtalya hile yapmıyor: Sadece modern devletin yeni işlevleri ışığında ölçüm araçlarını güncelliyor. Bu ayarlama şeffaflık ve titizlikle yapılırsa aslında tüm sistemin meşruiyetini güçlendirebilir.

Dar anlamda “savunma” olarak adlandırılmasa bile, güvenliğe gerçekten katkıda bulunan harcamaların görünür hale getirilmesi, devlet bütçesinin gerçekçiliğini ve tutarlılığını yeniden sağlamaya yardımcı olur.

Ama dahası da var: Bu işlem sadece muhasebe değil, aynı zamanda etiktir. Çünkü kolektif güvenliğin sağlanması, toplumun militarize edilmesi anlamına gelmez ; özgürlüğün, istikrarın ve sivil birlikteliğin asgari gereklerinin savunulması anlamına gelir. Hibrit savaşların, siber saldırıların, göç baskılarının ve jeopolitik rekabetin damga vurduğu bir dünyada savunma bir lüks değildir. Bu bir şart.

Son olarak bu hamle aynı zamanda siyasi bir fırsatı da temsil ediyor. Avrupa'da ortak savunma ve stratejik özerkliğin tartışıldığı bir dönemde İtalya'nın seyirci değil, başrol oyuncusu olarak masada oturma fırsatı var . Yüzde 2'ye akılcı ve ölçüsüz harcama artışları yapmadan ulaşmak, titizlik, verimlilik ve stratejik vizyonun uzlaştırılabileceğini göstermek anlamına geliyor.

Önemli olan daha fazla silaha yatırım yapmak değil, hesapları düzene koymak ve mevcut kabiliyetlerin değerini bilmektir.

Bu, yalnızca NATO içindeki konumumuzu değil, aynı zamanda bugün "ulusal güvenlik" kavramının ne anlama geldiğine ilişkin iç diyaloğu da güçlendirebilecek kurumsal olgunluk ve öngörünün bir tercihidir.

Değişen bir dünyada savunmayı geçmişteki araçlarla ölçmeye devam etmek bir hatadır. İtalya, bugün kolektif güvenliğe katkısını değerlendirme biçimini şeffaflıkla ve akıllıca gözden geçirmekte haklıdır. GSYH'nın %2'si artık korkulacak bir muhasebe eşiği değil. Bu bir ciddiyet eşiği, İtalya'nın saymaya hazır olduğunun bir göstergesi, çünkü saymayı iyi öğrendi.