Trent Alexander-Arnold, Anfield'a dönüşünde başına gelenler karşısında şaşırmamış olmalı - Liverpool'un yuhalamaları sönük ve tahmin edilebilirdi ancak IAN LADYMAN'ın yazdığına göre, onun eşsiz yeteneklerinin gözden kaçtığını gösteriyor

Anfield'ın bir ucunda, Real Madrid tribünlerinin ön sıralarında, maç başlamadan önce bir evlilik teklifi vardı. Neyse ki, teklif kabul edilmiş gibiydi.

Başka yerlerde, yakın zamanda yaşanan boşanmanın yarattığı acılık ve öfke duyulabilir ve görülebilir olmaya devam etti. Trent Alexander Arnold ve Liverpool içinse, samimiyet ve saygının bir daha asla geri gelmeyeceği anlaşılıyor.

Eskiden burada ona "Trent" derlerdi. Şimdi ise "fare". Bu ünlü stadyumun yakınındaki yerel bir çocuğun yıldızlığa yükselişini tasvir eden duvar resminde, bu duygusal ve aşağılayıcı kelime, yeni kulübüyle buraya ilk ziyareti için bile uyarlanmıştı. Beyaz grafiti boyasıyla "El Rato" yazıyordu. Mesajınız, hangi dili kullanmayı seçerseniz seçin, alınır ve anlaşılır.

Alexander-Arnold bu maçta forma bile giymedi. Yeni iyileştiği sakatlığı, onu 10 dakikaya kadar yedek kulübesinde oturmakla sınırladı ve inanılmaz derecede verimsizdi. Yine de başına gelenler onu şaşırtmayacaktır.

Isınma antrenmanları için sahaya yuhalanarak girdi, o belli belirsiz gülümsemesiyle yetindi. Ardından eski takım arkadaşları Cody Gakpo ve Curtis Jones ile sohbet edip kucaklaştık. Her şey biraz tahmin edilebilirdi ve dürüst olmak gerekirse biraz da sıkıcıydı.

Maç başlarken Kop'ta 'Sadece bir Conor Bradley var' diye şarkı söylüyorlardı ve bu, tüm meselenin asıl noktasına, yani Liverpool'un sezon başındaki sıkıntılarında Alexander-Arnold'ı bir futbolcu olarak gerçekten özlediğine işaret ediyordu.

Trent Alexander-Arnold, beklendiği gibi Anfield'a dönüşünde düşmanca bir karşılamayla karşılaştı

Alexander-Arnold, 10 dakikalık kamera hücresi boyunca ve ayrıca hazırlıklar sırasında yuhalandı

Conor Bradley, Liverpool'un sağ bekinde etkileyici bir performans sergiledi; taraftarlar onun performansını çok beğendi

Geçen sezonki tüm gürültü, ihanetle mi yoksa genç bir adamın seçme hakkıyla mı ilgiliydi, bakış açınız ne olursa olsun. Nadiren dile getirilen şey ise, Liverpool menajeri Arne Slot'un onun yerine nasıl bir başkasını getireceğiydi.

Gerçek şu ki bu imkansız ve belki de bu yüzden bu kadar acı çekti. Alexander-Arnold, bek rolünü oynama biçimi açısından oldukça benzersiz. İrlandalı genç Bradley, menzilli bir pasörden ziyade geleneksel bir hücum koşucusu. Ancak bu, Bradley'nin Liverpool'daki en iyi maçlarından birini oynaması için çok iyi bir gece oldu.

Real Madrid'in yetenekli Brezilyalı kanat oyuncusu Vinicius Jr.'a karşı oynayan Bradley, sahanın her iki yarısında da muhteşem bir performans sergiledi ve ikili arasındaki düellonun ardından gelen sarı kart, Real Madrid oyuncusunun lehine sonuçlandı. Bradley'nin ortadan yaptığı hamleyi bacağının beceriksizce dışarı çıkmasıyla durdurduğu için sarı kart gördü.

Bradley'nin, sağda kendisinden önde oynayan Mo Salah ile olan dinamiği de farklı. Alexander-Arnold'ın Mısırlı oyuncuya sağladığı katkı zaman zaman büyüleyiciydi. Hatta takımlar gelmeden önce, Liverpool'un dev mağazasının önündeki dev ekranda bunun bazı örneklerini gösteriyorlardı. Bu, biraz yaraya tuz basmış gibiydi.

Ancak bu, biraz farklı oynamayı öğrenmesi gereken bir Liverpool takımı ve Salah ve bekiyle olan ilişkisi -ister Bradley ister Jeremie Frimpong olsun- bunun büyük bir parçası. Bu arada değişmeyen şey ise, Salah'ın tehlike anında kendi yarı sahasında iki oyuncu birden kullanmak istememesi. Bradley bunu zaten biliyor olmalı.

Ancak bu gece, Liverpool'un form kazanmak için önemli bir adım attığı bir geceydi. Mükemmeldiler. Alexis MacAllister, saat başında takımının golünü attığında, Alexander-Arnold yedek kulübesinde oldukça şaşkın görünüyordu. Sahada ise Real, kaleci Thibaut Courtois'nın onları oyunda tutmasıyla bir süredir biraz sersemlemiş görünüyordu.

Alexander-Arnold, Liverpool'un enerji, tempo, özgüven ve hassasiyetle oynadığı maçlarda gördüklerinin çoğunu biliyordu. Hatta biraz etkilenmiş bile olabilir.

Belki de oldukça mantıklı bir şekilde, Real Madrid teknik direktörü Xabi Alonso, ona gerçekten ihtiyaç duyduğunu hissedene kadar onu koltuğunda tuttu. 10 dakika kala Alexander-Arnold, herkesin alay konusu olmasına rağmen oyuna girdi ve topa her dokunduğunda bu alay konusu oldu.

Alexander-Arnold, maçın son dakikalarında paslarını kaçıran Mohamed Salah'a (sağda) sarılıyor

Mucizevi bir müdahale olmadı. Aslında en dikkat çekici ve son katkısı, Bradley'nin uzak taraftaki kenar çizgisinden topla buluşturduğu, çok sert bir orta açmasıydı.

Bradley'nin adı, Steven Gerrard'ınki gibi, sonlarda yine yüksek sesle haykırıldı. Bu, tek bir kulübe bağlı bir adamın sadakatini onaylamak anlamına geliyordu. Ancak nihayetinde, bir çocukla kulübü arasındaki bu aile içi anlaşmazlık devam ederken, Liverpool'un zaferi bir şarkının sözlerinden veya bir sprey kutusunun içeriğinden daha etkili oldu.