Olimpiyat Oyunlarından bir yıl sonra: Geçmişi canlandırmak için büyük bir hile

Tam tersi, değil mi? Öyleyse, bir, iki, üç, hadi... Libération'da , birçok Fransız gibi biz de Olimpiyat Oyunları'nı çok sevdik. Açılış töreninin neşeli küstahlığı , spor performansları ve adrenalin, kusursuz organizasyon, ülkeyi saran uyum ruhu, günlük büyü, Tuileries'de kazan dairesinin Paris semalarına yükseldiği akşam.

Kazan 21 Haziran'dan beri geri döndü ve şimdi daha az mutluyuz. Geçen yıl bundan yararlanamayanlara bu fırsatı sunmak iyi bir niyet. Ancak bir şey bize aynı duyguların her zaman aynı kaplarda yaratılmadığını söylüyor. Peki, biraz yapay bir şekilde, kolektif bir zarafet anını yeniden canlandırma arzusu bizim hakkımızda ne söylüyor? Geçen yıl kullanılan ifadeye göre, bu "büyülü ara"yı yeniden açmak mı? Aranın doğası gereği kapanması gerekir... Aynı şey, Cumartesi günü Olimpiyat Oyunları'nın birinci yıl dönümünü kutlamak için her yerde yapılan törenler ve diğer girişimler için de geçerli. Başkentin kuzeyinde, feminist mücadelelerin tarihine damga vuran on kadının altın heykellerinin geçen yıl Seine Nehri'nin sularından kaldırılması gibi bazıları iyi bir fikir. Ancak genel olarak, bu isteğe bağlı yeniden kutlamada biraz sahte bir ruh var.

Anlatı

Geçmişi canlandırmaya ayrılan bu enerji, Fransa'da sporun geleceğini korumak için geçen yıl karşılaşılan zorluklarla ancak eşdeğerdir. Bu açıdan Olimpiyat Oyunları'nın mirası yetersiz kalmaya devam ediyor. Bütçe kısıtlamalarının herkese uygulanacağını açıkça anladık ( gerçi? ). Ancak bu alanda yapılacak kısıtlamalar, Fransız önyargısını teşvik edecek: sporu önemsiz bir nicelik olarak görmek. Spor pratiğini geliştirmek burada hâlâ faydalı bir yatırım olarak görülmüyor. Sağlıktan, fiziksel veya zihinsel sağlıktan, birlikte yaşamaya kadar her şey ortada. Ancak birkaç aylığına bir kazanı yeniden şişirmek, uzun vadede akademik sonuçlar, gençlerimizin morali, sağlık tasarrufları veya güvenlik harcamaları üzerindeki olumlu etkilere bahse girmekten daha kolaydır. Çocukların zamanına ilişkin mevcut vatandaşlar sözleşmesi, bu sonbaharda sporun rolü hakkında tekrar konuşmak için bir fırsat olabilir. Ama buna madalya takmayız.