KCNB1 Mutasyonu: Ailelerin Seferberliği ve Bilim İnsanlarının Duyarlılığı Sayesinde Başlatılan Büyük Ölçekli Bir Araştırma Projesi
Lilas'ı bir yıl önce (9 Haziran 2024 tarihli sayımızda) sizinle tanıştırmıştık. Onun parlak gülümsemesini, sevgi dolu ailesini ve ne yazık ki potasyum kanallarını ve nöronların işleyişini bozan KCNB1 geninin mutasyonuyla bağlantılı olan son derece nadir görülen hastalığını keşfettiniz.
Bu yetim patoloji etrafında ebeveynler, araştırmacılar ve doktorlar, bilimsel seferberlik ve dayanışmayı bir araya getiren benzersiz bir ekosistem kurdular ve bu da büyük ölçekli bir araştırma projesinin başlatılmasına yol açtı.
Biyomedikal araştırmaların ve insani bağlılığın kesiştiği noktada gerçekleşen sıra dışı bir maceraya bir bakış.
Kökeni: Kızları Maïa'nın ciddi semptomlarıyla karşı karşıya kalan Mélissa ve Paul Cassard - gelişimsel gecikme, otistik bozukluklar, ardından epileptik nöbetler (günde 50'ye kadar).
Maia'nın KCNB1 geninin çok nadir bir mutasyonunu taşıdığını öğrendiklerinde şok çok büyüktü. Ancak ebeveynler hiçbir şey yapmayı reddetti.
Tanıyı koyan Necker Hastanesi'nde (Paris) epilepsi konusunda uzmanlaşmış bir çocuk nöroloğu olan Profesör Rima Nabbout'u bu mutasyonu incelemek için yatırım yapmaya ikna ettiler. İlerlemek için araştırmacının vakaları belirlemek için ailelerin desteğine ihtiyacı vardı.
Mélissa, sosyal medya ve özel forumlar sayesinde sadece birkaç ay içinde 15 Fransız ailesiyle bağlantı kurdu. Şu anda başkanlığını yaptığı KCNB1 Fransa derneği doğdu.
Bu ağ, hastalık etrafında kolektif bir dinamiğin başlangıcını işaret ediyor. "Bu başlangıç noktası, patoloji etrafında bir seferberliğin ortaya çıkmasına izin verdi ," diyor Lilas'ın ebeveynleri ve şimdi derneğin yönetim kurulu üyeleri olan Laurent ve Lilya.
Tanıklıklarının yayınlanmasından bu yana, Lilas ile aynı mutasyonu taşıyan Nathan'ın ailesi olan Alpes-Maritimes'ten başka bir aileyle temasa geçtiler.
Birlikte, Haziran ayında KCNB1 çekilişinin ikinci edisyonunu organize etmeye yardımcı oldular. "Büyük ölçüde aile destek fonu için ayrılmış olan 18.435 € topladık. Bu, genellikle onların sorumluluğunda olan temel ekipmanların finansmanına yardımcı oluyor," diye açıklıyorlar.
Bu destek hayati önem taşıyor çünkü engellilikle ilişkili maliyetler çok yüksek. "Lilas'ın göz izleme iletişim tableti için maliyet tahmini 9.000 avronun üzerinde," diye açıklıyor Lilya.
10 milyon avroluk araştırma projesiAraştırma tarafında ise, Imagine Enstitüsü ve Profesör Nabbout tarafından koordine edilen, özellikle Sophia-Antipolis IPMC'sindeki (CNRS) Profesör Massimo Mantegazza ekibiyle işbirliği içinde yürütülen, 10 milyon avro bütçeli RHU (üniversite hastanesi araştırma) programının başlatılmasıyla bir dönüm noktasına ulaşıldı.
"Ailelerin ve derneğin katılımı sayesinde proje önemli ölçüde büyüdü," diye açıklıyor Laurent. Profesör Mantegazza ve veri bilimcilerinden oluşan ekibi, Avrupa süper bilgisayarlarını kullanarak KCNB1 mutasyonlarının iyon kanalları üzerindeki etkilerini modelliyor.
Aynı zamanda, transgenik fareler ve zebra balığı da dahil olmak üzere biyolojik modeller üzerinde çalışmalar yürütülüyor. Amaç: Mutasyonun nörolojik bozuklukları, özellikle de şiddetli epilepsiyi nasıl ürettiğini tam olarak anlamak.
Lilas ve Nathan'ın da aralarında bulunduğu tespit edilen çocukların büyük bir kısmından biyolojik örnekler alındı ve bu sayede tedavi edici bir molekül keşfetme umuduyla DNA modellemesi üzerine araştırmalar başlatıldı.
"Araştırmacılar ihtiyatlı olmaya devam ediyor, ancak beş yıl içinde epileptik nöbetleri (bu genetik hastalığın en önemli semptomlarından biridir, editörün notu) stabilize edebilecek veya durdurabilecek bir tedavi geliştirme olasılığını değerlendiriyorlar. Yurt dışında diğer mutasyonlar üzerinde yürütülen denemeler şimdiden ümit verici sonuçlar veriyor: Bazı çocuklar yürümeye veya konuşmaya başlıyor. Söz konusu mutasyonlar farklı olsa bile bu umut veriyor."
Güneşli ve dayanıklı bir çocukBilimin ötesinde, Lilas var. Engellerine rağmen neşe saçıyor. Şarkı söylüyor, gülümsüyor ve etkileşim kuruyor. Ebeveynleri, kreş, terapistler ve tıbbi ekiple yakın bir şekilde çalışarak onu hayranlık uyandıran bir enerjiyle destekliyor.
Daha iyi iletişim kurmasına yardımcı olmak için piktogramlar yerleştirildi. Her jest, ne kadar küçük olursa olsun, onun iyiliğine ve ilerlemesine katkıda bulunur.
"Nathan'ın seğirmesini çok erken fark ettim," diyor küçük çocuğun annesi bize gönderdiği dokunaklı bir mektupta . "Çocuk doktoruna her gidişimde bunu bildirdim. Bana bunun arkaik refleksler olduğunu, kendiliğinden geçeceğini söyledi (aslında epileptik nöbetlerdi) .
Ancak zamanla Charlotte diğer semptomları fark edecekti: gelişimsel gecikme, kalıcı plajiyosefali (düz kafa sendromu). Ve sonra 8. ayda, bebek ilk jeneralize epileptik nöbetini geçirdi.
Lenval'da hastaneye kaldırıldı, "birkaç lomber ponksiyon, MRI, EEG..." geçirdi . "Doktorlar aradılar ama ne olduğunu bulamadılar. Başlangıçta West sendromunu (nadir görülen bir bebek epilepsisi türü) önerdiler ama genetik testler bu tanıyı çürüttü." Bir yıllık dolaşmanın ardından karar çıktı: Nathan bir KCNB1 mutasyonu taşıyıcısıydı.
"Genetikçi bize dünya çapında sadece 60 vakanın kaydedildiğini söylüyor. Doktorların pek perspektifi yok. O noktada, bunun çok ciddi olduğunu ve hiçbir şeyin bir daha asla eskisi gibi olmayacağını anlıyoruz."
Az önce yaşadıkları şiddetli şoka rağmen, Nathan'ın anne ve babasının hızlı tepki vermekten başka çaresi yoktu. "Acısını hafifletecek bir tedavi, uygun bir bakım tesisi bulmalı, multidisipliner rehabilitasyon uygulamalı ve Nathan'ı uygun ekipmanlarla donatmalıydık: bir koltuk korsesi, bir ayakta durma yardımcısı, bir Motilo. Her şeyi yeniden düşünmeli ve ona göre uyarlamalıydık. Tekerlekli sandalyesine uyum sağlamak için araç değiştirmek zorundaydık ve şimdi taşınmak zorundayız."
Teşhisinden yıllar sonra Charlotte, Lilas'ın annesi Lilya ile tanıştı ve o da onu KCNB1 Fransa derneğinin yöneticisi Mélissa ile tanıştırdı. "Kurula katıldım çünkü bu hastalığa karşı mücadelede söz sahibi olmam, tıbbi araştırmaları ve aileleri desteklemem için nihayet bir fırsattı."
Nathan şu anda La Timone tarafından izleniyor. Günlük epileptik nöbetlere rağmen durumu stabil. "İki ay önce gastrostomi takılması konforunu artırdı. Günlük rehabilitasyon sayesinde kendi hızında ilerliyor: fizyoterapi, mesleki terapi, balneoterapi, konuşma terapisi... O bizim süper kahramanımız. Onunla ve cesaretiyle gurur duyuyoruz."
Nöronların düzgün çalışması için olmazsa olmaz olan KCNB1 geni, beyinde gerçek bir "elektrik anahtarı" gibi davranır. "Bozulduğunda, tüm nöronal ağ bozulur. Bu, motor gecikmelerine, bilişsel bozukluklara, epilepsiye veya hatta otizm spektrum davranışlarına neden olabilir," diye açıklıyor kızlarının hastalığı konusunda uzman olan Lilas'ın ebeveynleri.
Aileleri ve araştırmacıları en çok şaşırtan şey semptomların aşırı değişkenliğidir. "Aynı mutasyonu taşıyan çocuklar çok farklı klinik profillerle karşımıza çıkar. Hiçbiri birbirine benzemez." Bazıları tekerlekli sandalyeye mahkumdur ve her gün çok sayıda nöbet geçirir; diğerleri yürür ve konuşur ancak önemli öğrenme veya davranış zorlukları yaşar. Geleneksel tanı araçları bile tekdüze bir resim sunmakta zorlanır. " Bu çeşitlilik araştırmayı karmaşıklaştırır, ancak onu daha da önemli hale getirir."
Var-Matin
