Erkek arkadaşın veya kız arkadaşın var mı? Bu soruyu bir çocuğa sormaktan neden kaçınmalısınız?

Annesi bir gün okuldan sonra ona kız arkadaşı olup olmadığını sorduğunda, 4 yaşındaki Nicholas babasına garip garip bakarak, "Baba, kız arkadaşın olması gerekiyor mu?" dedi.

7 yaşındaki Olivia'ya gelince, bir doğum günü partisinde bir ebeveyn ona konuklardan hangisinin erkek arkadaşı olduğunu sorduğunda, hemen başını eğdi ve oynadığı çocuk grubundan utanarak uzaklaştı. Ertesi gün okulda, birisinin arkadaşlarından birinin erkek arkadaşı olduğunu düşünmesinden utandığı için onlarla takılmaktan kaçındı.

Bu iki durum muhtemelen size tanıdık geliyordur, çünkü yetişkinlerin çocuklara bu tür sorular sorması yaygındır. Çocuğun nasıl tepki vereceğini görmeye çalıştıkları açık olsa da, bu masum görünen soru çocuğun başkalarının yanında nasıl davrandığı konusunda sonuçlar doğurabilir.

Akran etkileşimi güçlü bir öğrenme aracıdır. Arkadaşlık kavramı gelişim boyunca gelişir ve bu nedenle çocuğun yaşına göre farklılık gösterir. Harvard Üniversitesi'nde profesör olan Robert Selman , arkadaşlığın evrimi üzerine en bilinen teorilerden birini önermiştir.

Okul öncesi çocukların arkadaşlığa dair benmerkezci bir bakış açısı sürdürdüğünü ve arkadaşları oyun ve fiziksel alanı paylaştıkları kişiler olarak gördüklerini öne sürerken, okul çağındaki çocuklar için paylaşılan tercihler ve işbirliği daha önemli hale gelir. Ergenlikte karşılıklı destek daha fazla değer kazanır.

Ayrıca şunu da okuyun : Çocuklar arkadaşlarını nasıl seçerler?

Akran ilişkileri, bir gruba ait olma duygusunu besleyerek herkesin duygusal ve sosyal gelişimine katkıda bulunur. Çocuklukta, kişinin kendi bedeni ve başkalarının bedenleri hakkında merak duyması normaldir, ergenlik öncesinde ise cinsel keşif yaygındır.

Ergenlik döneminde akran ilişkilerinin doğası, artan cinsel ilgiyle değişir. Ancak o zaman arkadaşlıklar daha duygusal bir bağa dönüşür.

Yetişkinlerin etkisi

Çok erken yaşlardan itibaren, ergenliğe kadar devam eden aynı cinsiyetten akranlarla ilişkilere yönelik bir tercih vardır. Çocukların kendi cinsiyetlerinden akranlarıyla oynamayı tercih etmeleri yaygın olsa da, bu ayrım başkalarıyla ilişkilerini etkiler.

Yetişkinler, yorumları aracılığıyla çocukların akranlarıyla olan ilişkilerini onaylar veya onaylamazlar, onları şartlandırırlar. Belki de safça ve kötü niyet olmadan, erkek ve kız çocukları arasındaki ilişkileri etkileriz.

Ayrıca şunu da okuyun: İlkokul: Bir Çocuğun Arkadaş Edinmesine Nasıl Yardımcı Olunur

Eşcinsel arkadaşlıklara yönelik kanıtlanmış bir tercih olmasına rağmen, çocuklar küçük yaşlardan itibaren başkalarıyla ilişkilerini arkadaşlıktan başka bir şeye bağlamazlar. Aslında, 4 yaşındaki bir çocuk erkek arkadaşın veya kız arkadaşın ne olduğunu pek açıklayamaz; hatta bu kavramı en iyi arkadaşlarla bile eş tutabilir. Bir yetişkin, çocuğunun iyi bir arkadaşından bahsederken "erkek arkadaş" veya "kız arkadaş" terimlerini kullandığında, bu, bu küçük yaşta kendi duygularını ve başkalarının duygularını tanımlamayı öğrenen çocuk için kafa karışıklığı yaratır.

Çocuklara erkek veya kız arkadaşları olup olmadığını sormak, arkadaşlarıyla ilişkilerini etkileyebilir. Bu tür sorular sorarak, erkek ve kızların arkadaş olamayacağı, ancak karşı cinsten akranlarıyla oynayarak ilişkinin daha fazlasına dönüştüğü fikrini iletiyoruz. Bu şekilde, onları yalnızca aynı cinsten insanlarla ilişki kurmaya teşvik ediyor ve ikisi arasındaki farkları vurguluyoruz.

Ayrıca, grubun geri kalanından aşağılayıcı yorumlar almamak için karşı cinsten arkadaşlardan uzak durmalarını teşvik ediyoruz. "Kız arkadaşın kim?" gibi masum bir soru, 8 yaşındaki bir çocuğun, yakın bir arkadaşlığa sahip olduğu için gruptan dışlanmak istemediği için oynadığı kız arkadaşını reddetmesine neden olabilir; bu, çocukların öpüşmek veya el ele tutuşmak gibi utandıkları davranışlarla ilişkilendirilir.

Ayrıca şunu da okuyun : Çocuk oyunlarının cinsiyeti var mıdır?

Çocuklara erkek veya kız arkadaşları olup olmadığını sorarak, onlara insanlarla ilişki kurmanın farklı bir yolunu gösteriyoruz ve bu da onların arkadaşlarıyla ilişki kurma biçiminde bir değişikliği teşvik ediyor.

Çocuklara hangi çocuğu beğendiklerini veya kız arkadaşlarının kim olduğunu sorduğumuzda, onların yaşlarında yetişkinler gibi yakın bir arkadaşa sahip olabilecekleri fikrini normalleştiriyoruz ve bu da çocukların aşırı cinselleştirilmesini teşvik ediyor. Çocuklukta yeri olmayan davranışları hoş görüyor, yorumlarımızla onaylıyor ve gelişim aşamalarına uygun olmayan roller üstlenmelerini teşvik ediyoruz.

Sonuç olarak yetişkinlerin çocukların arkadaşlık ilişkilerini teşvik etmeleri gerekir çünkü sosyal bağlantılar psikolojik iyilik hali için en güçlü koruyucu faktörlerden biridir.

Ancak çocukların zaman paylaşma ve oyun oynama gibi sosyal davranışlarını romantik ilişki olarak yorumlamak, aralarında farklılıklar yaratır, duygular hakkında öğrenmelerini engeller ve daha çok ilgi ve tercihleri ​​paylaştıkları arkadaşlarından uzaklaşmalarına yol açabilir.