"Futbolcu olmak istiyordum ama bana güldüler." 1997'de yarı finalde oynadı ve İspanya'da finale çıkmayı hayal ediyor.

"Büyüyünce ne olmak istiyorsun?" Barbate'de öğretmenler bu soruyu sorduğunda, küçük bir kız elini kaldırıp " Futbolcu olmak istiyorum" diye cevap verirdi. Gülerlerdi. 1980'lerde, bir kızın top sahibi olmayı hayal etmesi normal değildi. " Erkekler hayal ederdi, ama kızlar hayal etmezdi . İşte o zaman kapıların kapandığını görmeye başladım," diye hatırlıyor , 1990'lar ve 2000'lerde Levante ve milli takımın kilit oyuncularından Rosa Castillo Varó . Ama ne kahkahalar ne de engeller onun arzusunu gölgede bırakıyordu .

Bugün, kadın futbolcuların henüz bir federasyona üye olamadığı yıllarda, erkeklerle açık sahalarda oynayan ve İspanya formasıyla ilk maçına çıkan o kız, kadın milli takımının Almanya'ya karşı oynayacağı Avrupa Kupası yarı finaline hazırlanmasını gururla izliyor. Anıları canlandıran bir sahne: İspanya'nın bu turnuvada bu kadar ileri gittiği tek yıl olan 1997'de, Rosa ve takım arkadaşları İsveç ve Norveç'te zafere çok yaklaşmıştı.

Alıntı yapmak imkansız

Rosa başladığında, İspanya'da kadın futbolu neredeyse yoktu . "Bir erkek kulübünde antrenörlük yapıyordum ama resmi maçlarda oynayamıyordum. Antrenörüm Endülüslü bir antrenörle iletişime geçti ve beni Malaga'ya gönderdiler . Milli takımla ilk maçlarımı orada oynadım. Benim için nasıl bir şey olduğunu hayal edin: Barbate'den Dublin'deki ilk maçıma kadar ... Kendimi bulutların üzerinde hissediyordum."

Rosa: "Ayda en fazla 500 avro kazanıyordum."

Ancak gerçek acıydı. "Milli takımda ve Levante'de oynadım ve ayda en fazla 500 avro kazanabiliyordum . Futbolu bıraktım ve sisteme hiçbir şey yatırmadım. Temsilcimiz veya istikrarlı sözleşmelerimiz yoktu. Bizi en çok destekleyen takımlardan biri olan Levante'de bile sözlü olarak imza atan takım arkadaşlarımız vardı . Aynı zamanda fizyoterapist olan oyuncular vardı... ve bunun için daha fazla ücret almıyorlardı."

Antrenman yapmak için bile savaşmak zorundaydılar: " Levante'de kendimize kolaylık sağlamak için Belediye Binası meydanına gitmek zorundaydık. Herhangi bir boş alanda antrenman yapıyorduk ."

Euro 1997: Büyük Sıçrama

Yine de milli takım büyük bir başarıya imza attı: "Çok güzeldi. Bir buçuk ay öncesinden konsantre olduk, ağırlıkları, yükleri, beslenmeyi kontrol ettik... İlk defa bunun daha profesyonel bir hal almaya başladığını fark ettik. Avrupa üçüncüsü olduk ve federasyon bizi biraz daha ciddiye almaya başladı."

O yıl Avrupa Şampiyonası'ndaki ilk maçına çıkan İspanya, İtalya'ya 2-1 yenildi . İtalyanlar ilk 30 dakikada iki gol öne geçti ve La Roja, tüm çabalarına rağmen o gün elendi. İtalya finalde Almanya ile karşılaştı ve 2-0 mağlup oldu. Almanlar o tarihte dördüncü şampiyonluğunu kazandı. Bugün Almanya önde, ancak Alexia, Aitana, Esther ve arkadaşları sayesinde İspanya favori. Muhtemelen milli takımdaki en iyi oyuncu jenerasyonu .

"Avrupa'da üçüncü olduk ve federasyon bizi daha ciddiye almaya başladı."

Rosa özel bir atmosfer hatırlıyor. " O turnuvada bizi izlemeye gelen çok sayıda taraftar vardı ; farklı bir deneyimdi. Soyunma odasında büyük bir yoldaşlık vardı. Gençtim ve oyuncular bana çok iyi baktılar ."

34 yaşında emekli oldu. Levante'yi "zor durumda" bırakan beklenmedik bir karardı: " Katkıda bulunmaya başlamak, kendi evime, kendi arabama ve maddi bağımsızlığa sahip olmak istiyordum . Oyuncu olmayı çok özlemedim çünkü kulübün kızlarına koçluk yapmaya başladım ve bundan da aynı şekilde keyif aldım." Yıllar içinde, kadın futbolunun önde gelen takımlarından biri olan Levante'nin sportif direktörü oldu, ancak kulübün mali sorunları bu hayali suya düşürdü: " İflasın eşiğindeydi ve personelin büyük bir kısmı işten çıkarıldı ."

İspanya 2025: Hayallerinin bir yansıması

Şimdi 50 yaşında olan Rosa, Euro 2025'i heyecanla bekliyor. " Artık sahip olduğumuz milli takım tüylerimi diken diken ediyor . Maç gününü sabırsızlıkla bekliyorum. Çok istekli oyuncular ve ortada çok güçlü bir Alexia görüyorum. Jenni gibi oyuncuların kadro dışı kalmasına rağmen, bunlar içeriden alınan kararlar."

"Kadın futbolunun erkek futboluna yetişmesini ummuyorum."

Ayrıca yedek kulübesinde oturacak olan eski bir tanıdığını da sevgiyle anıyor: " Montse Tomé takım arkadaşımdı . Çok utangaç, çok sıradan bir kızdı ama her zaman yardım etmeye istekliydi."

Sokakta gördükleri karşısında şaşkına dönüyor. " Kadın futbolcu forması giyen insanları görmek çok hoşuma gidiyor. Eskiden imkansızdı." Bu koşulları yaşamadığı için biraz kıskançlık duyup duymadığı sorulduğunda ikna edici bir şekilde şöyle yanıtlıyor: "Bu kadar erken başladığım için kendimi ayrıcalıklı hissediyorum, ama bugünün koşullarında yaşamak güzel olurdu . Umarım kadın futbolu erkek futbolunu yakalamaz . Sağlıklı, yoldaşlık dolu, şiddetten uzak bir spor olmaya devam eder."

Bugün başkalarının da yolunu açtı. Artık forma giymese de, İspanya'nın önemli maçlarını her izlediğinde, La Roja başarırsa Barbate hayalinin bir parçasının da finalde olacağını hissediyor.

İspanya, finalde yer almak için Almanya ile karşılaşacak . Neredeyse 30 yıldır ilk kez kıtalararası yarı finale yükselecekler. Rosa, sanki hâlâ kadrodaymış gibi hissediyor: "Oyunculara kararlı bir şekilde sahaya çıkmalarını ve pes etmemelerini söylerdim. Kazanacağımıza eminim ."

Zorlu bir mücadele. Almanya sekiz kez Avrupa şampiyonu oldu ve kalecisi Ann-Katrin Berger'in kahramanca performansıyla Fransa'yı eledi . Ancak Rosa, bu neslin son engelleri aşacağından emin. Maç bugün saat 21:00'de. Tarihle buluşma.