Covid sonrası yapılan bilimsel bir araştırmaya göre, çocuklar maskeler aracılığıyla konuşulduğunda bile kelimeleri öğreniyor.

Fransa'daki Barselona Özerk Üniversitesi (UAB) ve Grenoble Alpes Üniversitesi - Ulusal Bilimsel Araştırmalar Merkezi'nden (CNRS) oluşan bir araştırma ekibi , iki yaşından itibaren çocukların, kendileriyle konuşan kişinin ağzı veya gözleri kapalı olsa bile yeni kelimeler öğrenebildiğini gösterdi.

Araştırmaya göre bu yaşlarda kelime öğrenimi, muhatabın bakışını takip etme ve yeni kelime telaffuz edilirken gösterilen nesneye odaklanma ile ilişkiliyken, konuşmacının ağzına veya gözlerine seçici dikkat gösterilmesine bağlı değildir.

Bu sonuçlar, COVID salgını sırasında aileler ve erken çocukluk dönemi uzmanları arasında endişe yaratan, maske takmanın çocukların dil gelişimi üzerindeki etkisine dair güven verici veriler sağlıyor.

Developmental Psychology dergisinde yayımlanan araştırma, çocukların iki yaşından itibaren kısa görsel-işitsel etkileşimler yoluyla yeni kelimeler öğrenebildiğini, yani yabancı kelimeler ve nesneler arasında ilişki kurabildiğini gösteren ilk çalışmadır.

Aynı zamanda, yeni kelimeler öğrenmede sosyal referansların (konuşan kişinin tepkisini desteklemek için ona bakmak) ve dikkat kontrolünün önemini vurgular.

Bebeklerin yaşamlarının ilk yılında geliştirdikleri göz takibi ve ağız becerilerine yönelik seçici dikkat , ikinci yılda gerçekleşen kelime edinimindeki çarpıcı iyileşmeyle ilişkilendirilmiştir; bu olguya 'kelime dağarcığı artışı' adı verilir.

Bu, bazı uzmanların her iki dikkat stratejisinin de bebeklerin kelime dağarcığı gelişiminde anahtar rol oynadığını öne sürmesine yol açtı. Ancak, şimdiye kadar bu hipotezi doğrulayacak bir neden-sonuç ilişkisi bulunamamıştı.

"Önceki çalışmalar, konuşmacının ağzına bakmanın çocukların konuşmayı daha iyi işlemesine ve özellikle ağız hareketlerinin sağladığı görsel ipuçları sayesinde yeni kelimeleri daha kolay anlayıp ezberlemesine yardımcı olabileceğini öne sürmüştür. Eğer durum buysa, maske takmak yeni kelimeleri öğrenmeyi daha zor hale getirmelidir," diye açıklıyor UAB'deki Temel, Gelişimsel ve Eğitim Psikolojisi Bölümü'nde araştırmacı ve çalışmanın ilk yazarı olan Joan Birulés.

Bunu öğrenmek için araştırma ekibi, 17 ila 42 aylık Fransız çocukların kelime öğrenme görevi sırasında üç farklı durumda bakışlarını kaydetti: konuşmacının yüzü tamamen görünür haldeyken, gözleri güneş gözlüğüyle kapalıyken ve ağızları cerrahi maskeyle kapalıyken.

Görevde katılımcılara her iki tarafında bir muhatap ve bir nesne bulunan bir ekran gösterildi. Konuşmacı tek heceli bir kelimeyi altı kez söyledi ve aynı anda bakışlarını kelimeyle ilişkilendirilen nesneye iki kez kaydırdı.

Sonuçlar, çocukların 24 aydan itibaren yeni kelimeler öğrendiğini ve şaşırtıcı bir şekilde bu öğrenmenin gözlük veya maskelerden etkilenmediğini gösterdi.

Daha iyi kelime öğrenmenin, bakışı takip etme davranışıyla (bakışları nesneye doğru hareket ettirme ve konuşmacının yüzü ile nesne arasında geçiş yapma) her yaşta ve her koşulda ilişkili olduğu görüldü .

Gözlerin veya ağzın maskelenmesi dikkat örüntülerini değiştirip öğrencilerin daha çok açıktaki yüz bölgelerine odaklanmalarına neden olurken, bu manipülasyon kelime ile nesne arasında yeni ilişkiler kurma yeteneklerini etkilemedi.

Araştırmacı, "Sonuçlar, çocukların en uygun dikkat stratejisinin sosyal anlayışa ve nesnenin görsel keşfine dayandığını ve konuşmacının ağzından gelen görsel-işitsel bilginin, en azından normal gelişim gösteren çocuklarda ve hızlı öğrenme veya haritalama bağlamlarında, kelimeler ve anlamları arasında yeni ilişkiler kurmak için gerekli bir mekanizma olmadığını göstermektedir" diye ekliyor.

Ayrıca, yüzü açık durumda, çocuklar muhatabın yüzünü inceleyen diğer önceki çalışmaların aksine, konuşmacının ağzından ziyade gözlerine bakmayı tercih ettiler.

Bu durum araştırma ekibini , 1,5-3 yaş arası çocukların, görevin gereklerine göre muhatabın gözleri ve ağzı arasında seçici dikkati ayarlayarak görsel dikkati esnek bir şekilde kontrol edebildiği sonucuna götürüyor.

Araştırmacılar, araştırmanın sonuçları ışığında, çocukluk çağında kelime öğrenimini geliştirmek için etkili bir stratejinin, söz konusu nesnenin daha derinlemesine incelenmesi ve nesne ile konuşanın yüzü arasında hızlı görsel hareketlerin birleştirilmesinin olacağını düşünüyor.

Ancak, konuşmanın işlenmesinde daha karmaşık durumlar söz konusu olduğunda, örneğin işitme güçlüğü çeken, dil bozukluğu olan veya otizm spektrumunda olan çocuklarda konuşmacının ağzına dikkat etmenin yararlı olabileceği de göz ardı edilmiyor.

Birulés, "Bu durumlarda ağızdan gelen görsel ipuçları önemli hale gelebilir. Bu soruyu şu anda Grenoble'daki sağlık merkezleriyle iş birliği yaparak araştırıyoruz" diye açıklıyor.

SINC Ajansı'ndan bilgi.