Böbrek taşlarını tedavi etmek için tasarlanmış bakteriler: Çalışma, mikrobiyal tedavilerde çığır açan bir gelişmeyi ortaya koyuyor

Bağırsak mikrobiyomunu manipüle etmeye dayalı tedaviler , yapay bakterilerin bağırsakta düzenli olarak kolonileşmesinin sınırlamasıyla karşı karşıyadır ; bu adım, artık böbrek taşlarını tedavi etmek için tasarlanmış bir bakteriyle ilerletilmiştir.

Stanford Üniversitesi'ndeki (ABD) araştırmacılar , Science dergisinde yayınlanan bir çalışmanın sonuçlarının mikrobiyal tedavilere doğru umut verici ancak henüz eksik bir adım olduğunu belirtiyor.

Hayvan modeli denemelerinde ve erken insan denemelerinde, böbrek taşlarını tedavi etmek için tasarlanan yapay bağırsak bakterileri bağırsak mikrobiyomuna başarıyla yerleşti.

Bağırsak mikrobiyomunu terapötik olarak tasarlanmış bakterilerle manipüle etmeye yönelik araştırmalar hayvanlar üzerinde şimdiye kadar umut verici sonuçlar verdi , ancak tutarsız kolonizasyon nedeniyle klinik ortamda sıklıkla başarısızlığa uğradı.

Ekip , deniz yosunundan elde edilen bir besin maddesi olan porfiranı tüketecek şekilde tasarladıkları, yaygın bir bağırsak bakterisi olan Phocaeicola vulgatus'a odaklandı.

Ekip, daha önceki çalışmalarında porfiran prebiyotiğinin diyet seviyelerinin ayarlanmasının , bakterilerin stabil, ayarlanabilir kolonizasyonuna izin veren ve gerektiğinde tersine çevrilebilen kontrol edilebilir bir niş yaratabileceğini göstermişti.

Porfiran, Batı toplumlarındaki mikroplar tarafından nadiren kullanılır, çünkü bunların yalnızca yaklaşık yüzde 2'sinde bu yeteneğe sahip bakteriler bulunur ve bu da tasarlanmış bir türün rekabet olmadan gelişmesi için büyük ölçüde boş bir ekolojik niş yaratır .

Ekip , tekrarlayan böbrek taşlarının bir nedeni olan oksalatı parçalamak için porfiran metabolize eden bir P. vulgatus türü geliştirdi. Hayvan modelleri ve sağlıklı insanlarda yapılan bir Faz 1/2a klinik denemesinde, yazarlar modifiye edilmiş bağırsak bakterilerinin bağırsakta güvenli ve etkili bir şekilde kolonize olabileceğini ve oksalat seviyelerini azaltarak terapötik etkiler üretebileceğini buldular.

Ancak bazı bireylerde genetik mutasyonlar nedeniyle kalıcı kolonizasyon gelişti ve önemli yatay gen transferi olayları suşun terapötik işlevini tehlikeye attı.

Yazarlar, yöntemin oksalat seviyelerini düşürmeye yönelik mütevazı, erken işaretler göstermesine rağmen, suş stabilitesi, biyogüvenlik ve yerel mikroplarla rekabet gibi zorlukların devam ettiğini belirtiyor.