Yente / Del Prete, mistik çift

Yente (Eugenia Crenovich, Buenos Aires, 1905-1990) ve Juan Del Prete'nin (Vasto, 1897 - Buenos Aires, 1987) çalışmalarında, tüm üretimlerini anlamamıza yardımcı olan, sürekli ve merkezi bir bağ vardır; ancak bu bağ yeterince ele alınmamış veya sergilenmemiştir. Bu bağ , Arjantin'de soyut sanatın öncüleri olan bu ikilinin manevi veya mistik bağıdır .

Bu nedenle, Tigre Sanat Müzesi'nin (MAT) zemin katındaki iki odada 60 esere yer veren Mistik Figürasyon: Yente-Del Prete sergisi önemli bir etkinlik. Küratörler Santiago Villanueva ve Roberto Amigo açıkça şöyle diyor: "Juan Del Prete ve Yente'nin eserleri, sanatsal avangard içindeki konumlarını ve çağdaş sanatçılar üzerindeki etkilerini ortaya koymak için yakın zamanda yeniden ele alındı. Ancak bu yeniden canlanma, esas olarak soyut, figüratif olmayan ve gayrıresmi çalışmalara dayanıyordu. Bu sergi, her iki sanatçının da 1947 ile 1985 yılları arasında bireysel olarak ürettiği, soyutlamaya bile yönelen dini ve mistik figüratif resim üzerine bir düşünme öneriyor."

Öneri, her bireyin çalışmalarını ayrı ayrı farklı odalara başarıyla yerleştirerek temalarının ve üslup özelliklerinin hızlı bir şekilde takdir edilmesini sağlıyor. Küratörlerin araştırması, Mahatma Gandhi'den etkilenen şiddetsizlik felsefesini vaaz eden İtalyan Giuseppe Lanza del Vasto'nun düşüncesinin, felsefi bir geçmişe sahip olan Yente ve onun aracılığıyla Del Prete üzerindeki etkisine odaklandı. Yente'nin kütüphanesinde, serginin başındaki bir vitrinde sergilenen Kanıta Dönüşün İlkeleri ve İlkeleri ve Vinoba veya Yeni Hac Yolculuğu (ikisi de Buenos Aires'te Sur tarafından yayımlanmıştır) adlı kitapları vardı. Lanza del Vasto, Ağustos 1957'de Victoria Ocampo'nun daveti üzerine Arjantin'deydi.

Katolik bir ailede doğan Villanueva ve Yahudi bir ailede doğan Villanueva, Ñ ile yaptığı sohbette, her ikisinin de "bir inançtan ziyade bir maneviyatın gelişimi" ile ilgili olduğunu ifade etti. Del Prete'nin resimlerinde, soluk fırça darbelerinden oluşan dokular ve geometrikleşmeye meyilli bir figürasyonla, resmiyetsizlik hakimdir . Ayrıca bolca renk vardır. İsa tasviri, Yeni Ahit'ten sahnelerden baskındır. Calvary Yolu , çarmıha gerilmeler ve etkileyici ve dokunaklı bir Mezara Taşınan İsa (1961) resimlerinin yanı sıra, neredeyse tamamı yağlı boya ile yapılmış birkaç portre de vardır. 1982 tarihli eserlerde, kötülüğe karşı savaşan Tanrı ordularının lideri olarak kabul edilen Başmelek Aziz Mikail yer alır.

Batı sanatında kapsamlı bir ikonografik geçmişe sahip olan çarpıcı Son Akşam Yemeği (1976), bir masa etrafındaki dairesel figür kompozisyonu nedeniyle erken dönem İtalyan Rönesans sanatçısı Giotto da Bondone'yi anımsatır. Bunu Yente'nin yeğeni Liliana Crenovich'e anlattığımda, "1920'lerde La Boca'dayken aldığı bir kitapta Giotto'yu görmüş," dedi ve bu durum onda derin bir iz bıraktı. Ayrıca Yente'nin, İsa'nın hayatından bu önemli sahnenin eserinde yer almamasına dikkat çektiğini de belirtti.

Bu, üç yıl önce Malba'daki Yente-Del Prete. Vida venturosa (Cesur Bir Hayat) sergisinde vurgulandığı gibi, aralarındaki süregelen sanatsal ve entelektüel alışverişi yansıtıyor (mevcut sergiden sadece iki eser diğerindeydi). La Boca'ya gelen ve ünlü semtin ressamları arasında eğitim alan İtalyan bir göçmendi; Buenos Aires'li, felsefe mezunu ve Rus kökenli varlıklı bir aileye mensuptu.

1935'te Amigos del Arte'deki bir Del Prete sergisinde tanıştılar. Paris'te ilk kolajlarını ve soyut yağlıboya resimlerini yapmış, modern bir sanatçıydı ve figüratif olmayan eserler sergileyen ilk sanatçı olarak Arjantin sanat tarihine adını yazdırıyordu. Bu buluşma, Yente'yi önceki çalışmalarını yok edip soyutlama yoluna girmeye karar vermeye itti. 1937'de bu harekete katılan ilk kadın sanatçıydı. Ancak her ikisinde de soyutlama ve figürasyon arasındaki sürekli gidiş gelişin , kariyerleri boyunca çok verimli ve kendi dönemleri için benzersiz olduğunu vurgulamak önemlidir.

Her iki sanatçının da çalışmaları deneysellikle karakterize edilirken, Yente'nin çalışmaları genç nesiller tarafından analiz edilip yeniden değerlendiriliyor. Hatta, sanat tarihçisi María Amalia García'nın da belirttiği gibi, Del Prete'ye bir kez daha Yente'nin gözünden bakıyoruz.

Sanatçının eserlerinde, kocasının piposunu yaktığında geride bıraktığı yanmış kibritler sıklıkla yer alır; sivri kemerli mimari yapıyı sağlamlaştırmak için kullandığı katedral çalışmalarında da bu durum görülür. İplik, figürleri belirginleştirmek ve onlara hacim kazandırmak için kullanılan bir diğer unsurdur ( Cennetten Çıkış , 1966). Mistik Kompozisyon'da (1982), geometrik olarak sentezlenmiş ve kabartmalı silüetlerden oluşan üçleme, strafordan yapılmıştır. Fantastik Son Yargı: Kutsanmışların Cenneti (1964) adlı eserini, etiketlerden ve şeker ambalajlarından aldığı metalik kağıtları kullanarak yaratmıştır.

Assisili Aziz Francis figürü özel bir öneme sahiptir. Liliana Crenovich, "Hayatı her zaman çok sade, mütevazı ve sanata adanmıştı, bu yüzden eserlerinde Gandhi (1976 tarihli bir resim ve kolaj) ve Aziz Francis (dua eden, kuşlarla birlikte, stigmata alan, 1950'lerin sonlarından) figürleri yer alıyor," diye belirtiyor. Ayrıca, "İyi Papa" olarak bilinen XXIII. Yuhanna'ya Saygı: Konsey (1963) adlı eser de var. Ayrıca, hem Yahudi hem de Hristiyan kanonlarında yer alan Çıkış Kitabı ve Makabiler'in I. Kitabı ile bağlantılı eserler de mevcut.

Sanatçının yeğeni duygu dolu bir şekilde sözlerini şöyle tamamladı: "İnsanların birbirini öldürdüğü bu zamanda, sanat aracılığıyla bir arada yaşayabileceğimizi görmek, ışık ve farkındalık demektir." Eserleri hâlâ kalıcı olan ve bize seslenen bu sanatçı çiftinden bir başka büyük miras .

Sergide, MAT'ın mirası olan Del Prete'nin iki eseri yer alıyor. Bunlar, Annelik (1959) ve İsa'nın ete kemiğe bürünmesi (1963) adlı yağlı boya tablolar. Bu, sanatçının ülkedeki en çok eserine sahip kurum, toplam 13 eser. Müzenin şu anki müdürü Graciela Arbolave , Ñ'ye koleksiyonu şöyle anlattı: İlk eser olan Riachuelo (1920), MAT'ın kurucusu ve o zamanki belediye başkanı Ricardo Ubieto tarafından 2005 yılında açık artırmada satın alındı; farklı teknikler kullanan natürmortlar, figürler ve kolajlar dahil olmak üzere dokuz eser 2019'da Isabel Capelli'nin bağışıyla eklendi; iki yağlı boya tablo 2020'de Carlos Franck tarafından miras bırakıldı ve son Del Prete tablosu, küçük bir erken dönem tablosu, yakın zamanda Dr. Guillermo Jaim Etcheverry'nin yaşamı boyunca yapılan bir bağış sayesinde eklendi .

Doktor, bilim insanı ve Buenos Aires Üniversitesi'nin eski rektörü tarafından bağışlanan 238 eser (resim, baskı, çizim ve heykel) gelecek yılın 29 Mart'ına kadar sergilenecek ve müzenin koleksiyonunu artırmakla kalmayıp tamamlayacak. Emilio Pettoruti , Roberto Aizenberg, Juan Carlos Castagnino, Enio Iommi, Noemí Gerstein , Carlos Alonso , Josefina Robirosa, Pablo Suárez , Alicia Penalba, Alfredo Londaibere ve daha birçok sanatçının eserleri, gelecek yıl yirminci yılını kutlayacak olan bu genç ve enerjik müzenin 19. yüzyıl sonlarından 20. yüzyıl ortalarına kadar olan figüratif Arjantin sanatı koleksiyonunun ve günümüze uzanan koleksiyonunun bir parçası.