İngiltere'de müzik festivalleri büyürken, küçük ve orta ölçekli olanlar ölüyor.
Eşitsizlik, çağımızın bir göstergesi: Yoksul orta sınıfın sırtından giderek daha fazla milyoner doğuyor, ünlü şeflerin çalıştığı restoranlarda aylarca bekleme listeleri ve çift başına bin avronun üzerinde hesaplar varken, geleneksel lokantalar uygun fiyatlı menülerle ayakta kalmaya ve Çin restoranlarına kapılmamaya çalışıyor. Aynı şey müzik dünyasında da yaşanıyor.
Üç hafta önce Glastonbury'nin düzenlendiği Somerset çiftliğini 200.000 kişinin doldurmasının ve geçen yılki hasılatının 2023'ün iki katı olmasının ardından, Birleşik Krallık'taki (ve dolayısıyla dünyadaki) yaz festivalleri çevresinin krizde olduğunu düşünmezsiniz. Madalyonun diğer yüzünde ise 2019'dan bu yana iptal edilen veya ertelenen 200 etkinlik ve yok olma tehlikesiyle karşı karşıya olan çok daha fazlası var.
Ayrıca okuyun Gazze ablukası nedeniyle sanatçı boykotuyla anılan Benicàssim festivali Salvador Enguix
Bunun birçok nedeni var; bunlardan ilki, hem organizatörlerin yatırım kapasitesini hem de hayranların bilet satın alma imkânını azaltan artan yaşam maliyeti (eskiden 75 avro olan iyi bir gösteri artık kolayca 300 avroya çıkıyor, bu da talebi artırıyor ve hayranları daha seçici hale getiriyor). Buna, sahneleri kurmak için gereken malzemelerin tedarik zincirleri üzerindeki etkisi nedeniyle Brexit, sanatçıların talep ettiği daha yüksek fiyatlar, enerji fiyatları, pandemi kapanması (hayatta kalmaya çalışan küçük ve orta ölçekli festivallerin nakit rezervlerini tüketti) ve pazar doygunluğu da ekleniyor.
Ayrıca okuyun Sırp yetkilileri kızdıran Exit festivalinin sürgüne gönderilmesi ihtimali var. Camila Beraldi
Sorun şu ki, müzik dünyası hassas bir ekosistem ve bir Glastonbury'nin gerçekleşmesi için, Taylor Swift, Lady Gaga, Kesha, Ed Sheeran ve daha pek çok sanatçının örnek teşkil ettiği gibi, birkaç bin kişinin katılımıyla, yükselen sanatçıların isimlerini duyurabileceği küçük ve orta ölçekli bağımsız festivallerin de olması gerekiyor. Onların ortadan kaybolması, Barça'nın La Masía'yı kapatması gibi. Lamine Yamal, Pedri veya Gavi nereden çıkacak?
Finansal zorluklara bir de organizasyonel zorluklar ekleniyor; kitleleri cezbedebilecek ve yüzlerce avroluk giriş ücreti talep edebilecek sanatçılar için rekabet çok yoğun. Bazı festivaller, genellikle o an ortaya çıkan sanatçılara güvenerek iki yıla kadar önceden rezervasyon yaptırıyor; ancak bu sanatçılar daha sonra sönüp gidiyor ve zamanı geldiğinde artık pek ilgi görmüyorlar. Bu, kredi kartınızı kullanıp kullanamayacağınızı bilmeden bir restoran masasına bırakmak gibi bir şey.
Son Glastonbury Festivali'ne katılanlar
Scott A. Garfitt / Ap-LaPresseGlastonbury gibi büyük festivaller giderek daha başarılı olurken, diğerleri zayıflıyor veya yok oluyor ve aynı şey sanatçılar için de geçerli. Köklü isimler istedikleri yerde ve istedikleri parayla sahne alabilirken, orta düzey festivaller (programlarını doldururken katkıları hayati önem taşıyor) giderek zorlanıyor. Acentelere, müşterilerini düşük fiyatlı bir sözleşmeyi kabul etmeye ikna etmeleri için 48 saatlik ültimatomlar veriliyor.
Ünlü sanatçıların stadyum turları veya memleketlerindeki konserler hala önemli bir gelir kaynağı olmaya devam ediyor, ancak müzik dünyasının orta sınıfının festivallere yaptığı turlar, ABD'ye girmek için gereken vizelerin ek maliyeti ve İngiltere ile AB arasında serbest dolaşımın ortadan kalkması, bunun getirdiği ek formaliteler ve masraflar nedeniyle daha da karmaşık hale geldi.
Dünya giderek zenginler için daha fazla, orta sınıflar içinse daha az popüler hale geliyor. Bu durum müzikte de geçerli.
lavanguardia
%3Aformat(jpg)%3Aquality(99)%3Awatermark(f.elconfidencial.com%2Ffile%2Fbae%2Feea%2Ffde%2Fbaeeeafde1b3229287b0c008f7602058.png%2C0%2C275%2C1)%2Ff.elconfidencial.com%2Foriginal%2Fcf1%2F83f%2Fae3%2Fcf183fae3f2f271677f08837f0f81a7e.jpg&w=1280&q=100)
