Görüntülerle bombardıman edilen bir dünyada anlam avcısı Carla Rippey

▲ Sanatçı Carla Rippey, Chopo Üniversitesi Müzesi'nde *The Intercepted Image* adlı sergisini sunuyor. Fotoğraf: Marco Peláez.

Neşeli MacMasters

La Jornada Gazetesi, 2 Ağustos 2025 Cumartesi, s. 3

Görüntü avcısı olan sanatçı Carla Rippey, çalışma biçiminde, çocukken sürekli okuduğu ve görüntülerin yan yana getirilip edebi bir metinle desteklenerek ona başka bir anlam kazandırıldığı İnsan Ailesi adlı kitabın etkisini fark eder.

Rippey, bir ara kitabın bu kopyasını Kansas City'deki aile evinden kurtarmıştı. Kitap , bugün Chopo Üniversitesi Müzesi'nde açılan son çalışmalarından oluşan The Intercepted Image sergisinde yer alıyor.

Sergilenen 120 parça arasında grafit ve renkli çizimler, baskılar, modifiye edilmiş fotoğraflar, kolaj , sanatçı kitapları, şeffaflıklar, heykeller ve seramikler yer alıyor.

Sanatçı, 2016 yılında Carrillo Gil Sanat Müzesi'nin 1976'dan başlayarak kırk yıla yayılan eserlerini içeren Resguardo y resistencia adlı retrospektif sergisini düzenlemesinden bu yana Mexico City'de bir sergi açmamıştı.

Bir foto muhabirinin kızı ve edebiyata gönül vermiş bir annenin kızı olan Rippey, imgelerle iç içe büyüdü. Kendi ilgisini dış dünyada gördükleriyle, kitaplarla ve dergilerle ilişkilendiriyor: "Basılı imgeler, kolaj ve albüm geleneğine çok benziyor. Akademiden ziyade basılı dünyayla etkileşim geleneğinden gelen sanatçılar var. Bugün bu sanal dünya da olurdu. Ve oradan imgelerini yaratıyorlar."

Eserlerin geri dönüşümü

Rippey, Paris ve New York'ta eğitim gördükten ve Şili'deki birkaç üniversite atölyesinde metal gravürü öğrendikten sonra 1973'te Meksika'ya geldi: "1970'lerin sonu ve 1980'lerde fotoğraflara dayalı çizimler ve baskılar yapmaya başladım. Neofigüratifizm dönemiydi. İnsanlar bana fotoğrafları kopyaladığımı söylediler. Ardından, Amerikalı ressam David Salle gibi sanatçılar tarafından geliştirilen, sahiplenme sanatı (önceden var olan nesnelerin veya imgelerin kullanımı) geldi ."

Geri dönüşüm çalışmaları "1980'lerde gelişmekte olan ülkelerde yaygınlaşmaya başladı. Aniden, pek de hoş karşılanmadığı zamanlarda sezgisel olarak yaptığım şeyin postmodernizm olduğu ortaya çıktı. Bu genellikle fotoğraflar üzerine yorum yapmaktan ibaretti. Örneğin, 1980'lerde erotik fotoğraflarla çok çalıştım, ancak çoğu zaman bu, bir tür imge eleştirisi veya kadını değiştiren ve tanımlayan şeydi. Sanat eleştirmeni Oliver Debroise, onları çarpıttığımı söyledi. Temelde, fotoğrafı orijinal amacından farklı bir konuma yerleştirdim. Bu şekilde, ona farklı anlam ve amaç katmanları ekledim."

Grafik tasarım ona çok uygundu çünkü daha prosedüreldi ; ayrıca, "baskı resim öğrenmek için sadece birkaç ay sanat okuluna gittiğim için ressamlık eğitimi almamıştım. Hayatım boyunca yaptığım gibi kolaj yapmaya veya çizim yapmaya devam edebildim." Molino de Santo Domingo kolektif atölyesinde baskı resim yapıyordu. İlk başta , nereye gitmek istediğimi bilmediğim için figürlerle değil, çiçekler ve bitkilerle çalıştığım uzun bir dönem geçirdim . Onun yolunu keşfettikten sonra, Mexico City'de hizmetçi olarak çalışan yerli kadınlar gibi karmaşık kültürlerden kadınları yeniden yaratmaya başladım .

Şöyle devam ediyor: İlk başta bitkileri alır, gravür plakasına yerleştirir ve fotoğrafik bir görüntü olmadan onlarla bir tasarım yapar veya kafamdan bir şeyler icat ederdim. Sonra, bulduğum bir görüntüye dayandırmanın daha tatmin edici olduğunu fark ettim. İşte böyle arşivler oluşturmaya başladım. Çoğu eski fotoğraf albümleri veya Viktorya dönemi erotik resim kitapları gibiydi. Her yerden bana hitap eden her şeyi alırdım .

Dijitali dahil etmek

Sonra, lazer fotokopinin icadıyla, sanatçı kitaplarındaki görsellerimi transferlerle destekleyerek çok daha fazla genişletebildim. 2000 civarında bilgisayarla çalışmaya başladım; şu anda yaptığım her şey bile çerçevelemek, renk yönetimi yapmak veya fotokopi makinesi ya da çizeceğim şey için doğru görselleri elde etmek için Photoshop'tan geçiyor. Yine o yıl, internetten görsel indirmeye başladım. Sergilediğim, roketler tarafından parçalanmış ellerin röntgen filmlerinden oluşan eserimi de böyle buldum .

Sanatta ödünç alma yeni bir şey değil; ancak Rippey için değişen şey, çoğaltmanın kolaylığı. Aslında birçok genç sanatçı, görselleri işlemenin daha kolay olması nedeniyle çizim yapma zahmetine girmiyor. Anlamda bir değişiklik olması durumunda başkalarının görsellerini kullanmanın yasal olduğu adil kullanım yasaları mevcut. Bunu kendi konseptinize veya başka bir görselin parçası olarak entegre edebilirsiniz. Genel olarak, artık suç teşkil etmiyor .

Sergi sahibi, fotoğraflarını nerede çektiğini sürekli belirtmeye çalışıyor. Örneğin, savaşta yıkılmış evlerle ilgili yazısında fotoğrafçının adını da eklemeye çalışmış. Bazen onlarla iletişim kurabiliyorum. Nelson Morales, fotoğraflarından birini kullanmama izin verdi. Fotoğrafçılara ve yaptıkları işe büyük saygı duyuyorum .

Görüntülerle dolu bir dünyada, Rippey'in bir şekilde yaptığı şey, benim o bombardımanı benim için tutarlı hale getirme yolumdur .

Serginin küratörü Tania Ragasol'a göre, Carla grafik sanat ve çizim dünyasıyla ilişkilendirilmişti; ancak aynı zamanda heykel, seramik ve enstalasyon çalışmaları da yapıyor. Çalışmaları, ister kişisel ister küresel düzeyde olsun, her zaman derin bir araştırma ve düşünceden besleniyor .

Carla Rippey : The Intercepted Image bugün saat 12:00'de açılıyor ve saat 13:00'te Santa María la Ribera semtindeki Dr. Enrique González Martínez 10 adresindeki Chopo Üniversitesi Müzesi'nde bir söyleşi düzenlenecek. Giriş ücretsizdir.

▲ Soldan sağa: Sunum sırasında Stefanie Weiss, Julieta Egurrola, Luis ve Marina de Tavira ve Gabriel Pascual. Fotoğraf: Roberto García Ortiz

Daniel López Aguilar

La Jornada Gazetesi, 2 Ağustos 2025 Cumartesi, s. 4

Luis de Tavira, kitabının ve sahne sanatlarına adanmış bir ömrün ruhunu özetlemek için tek bir cümleye ihtiyaç duyuyordu: Seviyorum, ama daha çok sevmek istiyorum .

Övgüler, anılar ve sevgi dolu bir oda arasında dün gece El Milagro Tiyatrosu'nda Ediciones El Milagro tarafından yayımlanan aforizmalardan oluşan Görünmez Gösteri : Oyunculuk Sanatı Üzerine Paradokslar adlı eserin yeni baskısını sundu.

Meksika tiyatrosunun nesiller boyu süren kariyerine sahip yönetmen, deneme yazarı ve eğitimci, sakin ve samimi bir üslupla konuştu. En büyük ayrıcalığının seyirci olmak olduğunu belirtti.

"Hayatımı aktörlerin sanatsal bir gerçeklik yaratma biçimlerine hayran kalarak geçirdim... sanatta yalnızca iki gerçek şey vardır: sanatçı ve eser." Oyunculukta ise ikisinin birleştiğini ekledi: aktris eserdir ve karakter onu aktris yapar .

Yazar, öğleden sonra dinmeyen yağmura rağmen, genç ve yetişkinlerden oluşan kalabalık bir izleyici kitlesi önünde, bu yayının basit bir yeniden basım olmadığını açıkladı. "Bu kopya aynı zamanda onu gerçeğe dönüştürenlere de ait: Bu gece burada bulunan Julieta Egurrola, Marina de Tavira ve Stefanie Weiss. Birlikte yazdık. Birlikte çalıştığım oyuncular tarafından yaratıldı."

Nihayetinde tiyatro tam da budur: karşılaşma. Burada ve şimdi, birlikte hayal kurmaya devam eden bu toplulukta bir araya gelmek.

Editör ve oyuncu Weiss, ilk baskının 1999'da, ikinci baskının ise 2003'te çıktığını hatırlattı. "Bu üçüncü baskı, önceki mirası koruyor ve Juan Antonio Hormigón ile Luis Mario Moncada'nın önsözlerini ekliyor.

“Her güne bir tane olmak üzere, sizi düşüncelere dalmaya, görünmez kapıları açmaya davet eden 365 aforizma var.”

Etkinliğin moderatörü Gabriel Pascal, bu edisyonun kurumsal destek olmadan ortaya çıkmasının değerini vurguladı. Bu, temel unsurlarla gerçekleşti: iş birliği, azim ve tiyatroya duyulan derin bir sevgi .

Marina de Tavira metne olan yakınlığını şöyle dile getirdi: "25 yıldır masamda duruyor. Her karakterin bekleme odasında, prova odasında, koridorlarda, defterlerimde. Her zaman değişiyor, her zaman aynı ." "Görünmez Gösteri... oyunculuk alanının ötesine geçiyor; varoluşun gizemine bir rehber ."

Sahne yaratıcısının pedagojisinin dinamik bir düşünce olduğunu da vurguladı: "Her aforizma bir kıvılcım, bir pusuladır. Bana 'Kulaklarım sende, ben senin labirentinim' diye fısıldıyor." Günümüzü de şöyle değerlendirdi: "Medyanın bizi kendimizin bir gösterisi olmaya zorladığı günümüzde, bu çalışma yeniden aciliyet kazanıyor ."

Julieta Egurrola kısa ve duygusal bir konuşma yaptı. Lisedeyken De Tavira ile tanıştığını hatırladı. Ancak her gösteriden sonra dile getiremediği o sözler hâlâ orada. Onlar bizim .

Ardından izleyicileri en sevdikleri aforizmaları yüksek sesle okumaya davet etti. Yanıt hemen geldi: Çoğu sahne tasarımcısı tarafından eğitilen oyuncular, mezunlar ve öğrenciler, onları birleştiren sanatı etkileyici ve dokunaklı pasajlarla kutladılar.

Weiss, kitabın fikirlerini güncel bağlamlarla ilişkilendirdi: Luis, bir ulusun kendini tiyatrosu aracılığıyla kavradığını savunuyor. Tiyatronun bir hafıza biçimi ve arzulanan bir ufku yansıtmak olduğu Zapatista topraklarını düşünüyorum .

Luis de Tavira, bu cildin ilhamını hayatı boyunca kendisine eşlik eden ortaçağ edebiyatından bir parçadan aldığını itiraf etti: Raimundo Lullio'nun Sevgilinin Kitabı ve Aşk adlı eseri.

"Âşık ve âşık arasında 365 kısa diyalog var. Açılış sahnesinde âşık o gün ne yapması gerektiğini soruyor. Âşık cevap veriyor: 'Aşk.' Âşık cevap veriyor: 'Ben zaten seviyorum.' Ve âşık bitiriyor: 'Daha fazla sev.' Bu parça, çalışmamın özünü ve bu ortak akşamın anlamını özetliyor.

Tiyatro bizi birleştirir ve topluluk yaratır. Kendimizi burada ve şimdi bulmaya, paylaştıklarımızı keşfetmeye ve bu bağı kurmaya çağırır. Bu düşünceler, sanata ve onu mümkün kılanlara duyulan tutkulu bir sevgiden doğar, çünkü görünmez gösteri dediğimiz şey, özünde, her zaman büyümeyi arzulayan bir sevginin somutlaşmasıdır.

La Jornada Gazetesi, 2 Ağustos 2025 Cumartesi, s. 4

Luis de Tavira'nın Görünmez Gösteri: Oyunculuk Sanatının Paradoksları (Ediciones El Milagro) adlı yeni basımı, korkuyu, kurguyu, kimliği, gençliği, yeteneği ve kendilerini başkalarının önünde teşhir edenlerin kırılganlığını, ama aynı zamanda zamanı, vizyonu, hafızayı ve düşünceyi teatral bir eylem olarak ele alıyor.

Nüshada yer alan bazı özdeyişler şunlardır:

Bu kitap yavaş yavaş okunmak üzere yazılmıştır, çünkü eylemin sanatı olmak isteyen eylemden düşüncenin kovulduğu aceleci bir zamana geç kalmıştır .

Tiyatronun gençleşmesi uzun yıllar alır. Yetişkin hayatının sahtekârlığını ortaya çıkaran gençlik maskesinin sanatı, bir yandan ifadesiz, bir yandan aşılmaz, yalnızca kendine eşit olan o öteki maske: yaşanan her şeyin acı deneyimi .

Dünyaya yer açmak için her şeyi açmak kurgunun gücüdür .

▲ Heykel Vazosu II , yağlı boya. 2023. Fotoğraf sanatçının izniyle kullanılmıştır .

Neşeli MacMasters

La Jornada Gazetesi, 2 Ağustos 2025 Cumartesi, s. 5

Oaxaca şehrindeki Espacio Kültür Galerisi, 49 yıl önce Oaxaca'da Rufino Tamayo Meksika İspanyol Öncesi Sanat Müzesi'nin açılışıyla aynı zamana denk gelen ressam Demián Flores'in eserlerini sergiliyor. Bu eserler, Tamayo tarafından bağışlanan 1.000'den fazla arkeolojik esere gönderme yapan 12 antik Meksika idolü litografisini içeriyor.

Demián, bu litografilerin koleksiyondaki bazı seramiklerin basit çizimlerine dayandığını ve Tamayo'nun daha sonra bunlara renkli bir leke uyguladığını belirtiyor. Müzede bulunan kapların çoğu kendine özgü bir karaktere sahip. Hâlâ korunan orijinal müzeografi, Tamayo'nun resimlerini taklit ettiği ölçüde, müzenin renkli nişleri onları çevreleyen renkleri emerek bakış açımızı değiştiriyor .

Tamayo'nun grafik çalışmalarından etkilenen Flores, "Oaxaca bölgesinden ve Ulusal Antropoloji Müzesi'nden aynı Zapotek heykel kaplarının akademik, hatta neredeyse arkeolojik bir çizimini yapmak için ilham aldı. Bu cenaze külleri arasında, Zapotek panteonundaki en çok temsil edilen ve en önemli tanrılardan biri, şimşek, yağmur, fırtına, dolu, bulut, sis ve çiy tanrısı Cocijo'dur ." Flores her iki yerde de bizzat çizim yaptı.

Cocijo , üç yıldan uzun bir süre önce başladığı Flores serisinin adıdır; serinin bir kısmı Oaxaca Kültür Merkezi'nde sergilenmektedir. Seri, çeşitli formatlarda 14 yağlıboya tablo, sekiz baskı ve bir seramik eserden oluşmaktadır. Sanatçı, 2023'ün sonunda bu eserlerinden bazılarını Galería Casa Lamm tarafından düzenlenen son kişisel sergisi olan A flor de piel'de (Bir Deri Çiçeği) sergilemiştir.

Flores daha önce, Fransız sanatçı Orlán'ın 2024'te Museo de Arte Popular'da sergilenen aynı temayı işleyen bir eseriyle diyaloğa giren bir eser olan Cocijo'nun Maya versiyonu olan Chaac figürü üzerinde çalışmıştı. Buradan, ikonografik niteliklerinin çoğu yarasa, dünya, gökyüzü, jaguar ve yılanla ilgili olan bu parçaların çizimiyle neredeyse arkeolojik bir çalışma gerektiren Cocijo serisi doğdu. Bu imgeleri bir araya getirip bir tür palimpsest yaratırken -hepsi Cocijo'nun kukla kapları değildi- Flores, bu ikonografilerin birleşiminin yeni anlamlar yarattığını fark etti.

Yeni göstergeler yaratın

O noktada, çizim serisini resme kaydırmaya karar verdi. Bu, onu çağdaş bir sanat pratiği olarak resimde yapmakla ilgilendiğim şeyi düşünmeye yöneltti. Bunun , resmi kendi unsurlarından anlamlı bir biçim olarak yeniden ele almayı içereceğine karar verdi. Böylece bu küçük çizgisel çizimleri bir resimsel yapı biçimi olarak yerinden etti ve bu çizgiler, resim üzerine düşünmek için bir sebep haline geldi: çizginin resimsel alanı nasıl belirleyebileceği .

Flores'e göre Cocijo , en resimsel serisidir; ancak resimlere baktığınızda, aslında görsel alanı oluşturan çizgiler olduğunu görürsünüz . Flores ayrıca, "sanki resmin unsurlarını -çizgi, renk, mekan- parçalayıp neredeyse temel formlara ulaşıyormuş gibi bir tür antipalimpsest" yaratmakla da ilgileniyordu.

Serinin bir kısmı, Tlalpan şehir merkezindeki La Imagen del Rinoceronte Atölyesi'nde yaratılan grafik parçaların bir kısmıyla Mexico City'de de sergileniyor.

Baskı sanatçısı Humberto Valdez liderliğindeki atölye, orada çalışan ve grafik tasarım öğrenen gençlere ücretsiz olarak açık. Her gün 50 ila 60 gencin katıldığını belirten Flores, altı baskıdan oluşan bir portföy oluşturdu ve toplanan bağışlarla malzeme satın alımını destekledi.

Cocijo sergisi 15 Ağustos'a kadar Oaxaca Şehri, Crespo 114 adresindeki Espacio Cultural de Oaxaca'da açık kalacak.

Editör Ekibinden

La Jornada Gazetesi, 2 Ağustos 2025 Cumartesi, s. 5

Baja California, bugün ve yarın Los Pinos Kültür Merkezi'nde gerçekleşecek bir kutlamanın onur konuğu olacak. Sınır eyaleti, ülkenin kuzeyindeki deniz, dağlar ve çölün ifadelerini yansıtan müzik, dans, hikaye anlatıcılığı, edebiyat, gastronomi ve el sanatları sergisini sergileyecek.

Meksika tarafında beş yerli gruptan oluşan Yuman halkı, füme mutfakların lezzetlerinin yanı sıra el sanatları sergisiyle de temsil edilecek ve saat 10:00'da başlayacak etkinliklere katılacak. Aynı zamanda, dağ yerlilerinin yaşamlarını ve ölümlerini yansıtan Jaspuypaim: Hiç Vaftiz Edilmemişler fotoğraf sergisi de halka açılacak .

Yaklaşık 4.500 yıldır varlığını sürdüren bu yerli gruplar, Avrupalı sömürgecilerle temas kuran ve günümüze kadar varlığını sürdüren tek tarih öncesi topluluktur. Ensenada, Tecate, Rosarito ve Mexicali belediyelerindeki yerleşimlerde yaşamaktadırlar.

Lizeth Marcela bugün ve yarın Baja California'dan temsili sözlü hikaye anlatıcılığı yapmanın yanı sıra çocuklara yönelik atölyeler düzenleyecek.

Dansçı Alejandro Chávez, Manuel koreografisiyle çağdaş dans performansları sergileyecek, Jesús Bautista ise rock-pop konseri Me verás subir'i seslendirecek.

Saat 13:00 ile 15:00 arasında Nortestación istasyonu gelecek ve burada Baja California yazarlarının kitapları hediye edilecek. Minerva Velasco ayrıca Frida Kahlo: Viva la Vida'nın dramatize edilmiş bir okumasını gerçekleştirecek.

Pazar günü saat 15:20'de Ulusal Folklorik Dans Topluluğu Okulu, kökeni kuzeydeki hayvancılık faaliyetlerine dayanan calabaceado dansını sahneleyecek. Calabaceado dansı, 2022 yılında Baja California'nın Kültürel Mirası ilan edildi.

Los Pinos'taki Plaza de las Jacarandas'ta düzenlenecek Baja California kültür festivalinin açılışı saat 11:00'de gerçekleşecek ve açılışa Los Pinos Kültür Kompleksi Müdürü Elisa Lemus ve Baja California Kültür Sekreteri Alma Delia Ábrego'nun yanı sıra diğer konuklar katılacak.

Meksika Los Pinos girişimi kapsamında 30 sanatçı, şef, zanaatkar ve kültür destekçisinin yer alacağı etkinlikler, her iki gün de saat 10.00-17.00 arasında Chapultepec Parkı'nın birinci bölümündeki Molino del Rey 252 adresindeki alanda gerçekleşecek.

Latin Basını

La Jornada Gazetesi, 2 Ağustos 2025 Cumartesi, s. 5

New York. Metropolitan Sanat Müzesi (Met), aralarında Antik Mısır tanrılarının tasvirlerinin de bulunduğu 200'den fazla orijinal eserin, heykellerin ve eserlerin de bulunduğu müzede sergileneceğini duyurdu.

12 Ekim'den itibaren başlayacak olan İlahi Mısır sergisi, bu uzak ama bir o kadar da çekici ve gizemli medeniyetin maneviyatını ve dini sanatını inceleyecek.

Bu tanrıların tapınaklarda, kutsal alanlarda ve mezarlarda manevi temsillerinin yanı sıra, günlük ibadetlerde onlara hayat veren enstrümanlar da sergilenecek ve gerçek ve ilahi dünyalar arasında bir bağ kurulacak. Sergilenen eserler arasında anıtsal heykellerden, şahin başlı tanrı Horus, aslan başlı Sakhmet ve Mısırlıların büyük yaratıcısı Ra gibi dönemin 25 büyük putunu simgeleyen küçük ve zarif figürinlere kadar uzanan eserler yer alıyor.

Müzenin İcra Direktörü Max Hollein, sergide Boston Güzel Sanatlar Müzesi, Paris Louvre Müzesi ve Kopenhag Ny Carlsberg Glyptotek gibi dünyanın önde gelen kurumlarından ödünç alınan en iyi eserlerin bir araya getirildiğini, ancak bu eserlerin 140'tan fazlasının Met'e ait olduğunu belirtti.

Galeri, en önemli parçalarından birinin, tapınağın ana tanrısını taşıyan bir tür gemi olan ilahi bir kayığın yeniden canlandırılmasıyla süslenecek olan Tanrı Amun'un som altın heykeli olduğunu vurguladı.

Antik Mısır krallarının ve halkının tanrılarını tanıma ve onlarla etkileşim kurma biçimlerini incelemeyi amaçlayan her sergi bölümü, tarihin en kalıcı ve gelişmiş medeniyetlerinden birinin düşünce ve maneviyatına bir pencere açmak için sürükleyici bir fırsat sunacak.

Met, serginin Mısırlıların yaşam ve ölümün büyük gizemlerini ele alırken gösterdikleri derin süreklilik ve yenilenme duygusunu vurguladığını ve cevaplarını dini sanatlarının görsel ve sembolik zenginliğinde bulduğunu belirtti.