Yeni harcamalara rağmen, hükümetin 2027 yılına kadar IMF ile 7,2 milyar dolarlık negatif bakiyesi olacak.
Uluslararası Para Fonu (IMF) ile yapılan anlaşmanın ilk revizyonunun yakın zamanda onaylanması, Arjantin'e 2,1 milyar ABD doları tutarında yeni bir ödeme yapılacağını doğruladı . Ancak, bu döviz enjeksiyonunun ötesinde, çok taraflı kuruluşa olan net akış yön değiştirecek ve negatife dönecek: Javier Milei'nin görev süresinin sonunda ülke, IMF'ye faiz ve anapara olarak 7,2 milyar ABD dolarından fazla net ödeme yapacak.
Ekonomik programın 3. aşaması, Nisan ayında Fon'dan 12,396 milyar ABD doları tutarında bir fon alımıyla başladı . Bu hafta onaylanan yeni ödeme, kısa vadedeki son önemli ödeme olacak. Bundan sonra ödemeler, gelirleri aşmaya başlayacak.
Nitekim, Marina dal Poggetto liderliğindeki danışmanlık firması Eco Go'nun tahminlerine göre, onaylanan 2,1 milyar ABD dolarının 800 milyon ABD dolarından fazlası Ağustos ayı faiz ödemeleri için derhal tahsis edilecek. Gelecekteki ödemelerin daha küçük ve daha aralıklı olması, faizin tahakkuk etmeye devam etmesi ve anapara ödemelerinin de Eylül 2026'da başlaması nedeniyle net bakiye daha sonra negatife dönmeye başlayacak .
#Not | Milei'nin ilk IMF muafiyeti
Programın başlamasından üç ay sonra, IMF bu hafta, kuruluşun Yönetim Kurulu tarafından onaylanması halinde 2,1 milyar ABD dolarının serbest bırakılmasına olanak sağlayacak personel düzeyinde bir anlaşmaya varıldığını duyurdu. pic.twitter.com/LtLHXFQsge
Eco Go projeksiyonlarına göre, Arjantin, mevcut başkanlık döneminin sona ereceği Aralık 2027'ye kadar IMF'ye net 7,2 milyar ABD doları ödemiş olacak. Teknik olarak bu, ülkenin aldığından fazlasını geri ödediğini gösteren "negatif net akış" anlamına geliyor.
Fona olan toplam borç şu anda 48 milyar ABD doları olup, yeni ödeme sonrasında bu rakam 50 milyar ABD dolarının biraz üzerine çıkacaktır . Ancak, sonraki ödemeler daha küçük olacaktır: Bu yılın Kasım ayında 1 milyar ABD doları ve 2026-2027 yılları arasında 700 milyon ABD doları tutarında dört taksit halinde.
Nisan ayında varılan anlaşma, hükümeti döviz kuru stratejisini değiştirmeye zorladı: %1'lik aylık sabit kur uygulaması kaldırıldı ve hükümet, döviz kuru için geniş bir aralık (1.000 ila 1.400 dolar arasında) korumayı tercih etti . Amaç, rezerv biriktirmek, ülke riskini kontrol altında tutmak ve gönüllü piyasalarda nihai borç yeniden finansmanını mümkün kılmaktı.
Ancak hükümet, bant aralığının dışında kalan döviz alımlarını durdurarak, yerleşik olmayanlara dolar karşılığında peso cinsinden tahvil ihraç etmeye odaklandı . Bu karar, daha sonra sıkılaşan uluslararası finansal koşullar ve artan faiz oranları zemininde ortaya çıktı.
IMF ve diğer çok taraflı kuruluşlardan gelen fon akışına rağmen, rezerv birikimi hala bir zorluk teşkil ediyor. Hatta Fon bile, anlaşmayı incelerken, gözlemlenen zorluklar nedeniyle bu hedefi gevşetmeyi kabul etti.
Bu gerginliği açıklayan faktörler arasında özel sektörün güçlü dolar talebi de yer alıyor. Eco Go'ya göre, bu yıl şimdiye kadar dış varlık oluşumu (uçuş veya stokçuluk) ve yurtdışı turizmi 14,69 milyar ABD doları tutarında bir çıkışa yol açtı. Bu talebin büyük bir kısmı, özellikle tarım ihracatı olmak üzere rekor düzeydeki ihracat satışları ve özel sektörün dış finansmanıyla karşılandı.
Bu bağlamda, biriktirilen dolarların sistem içinde kalacağı yönündeki ilk beklentiler zayıfladı . Aynı zamanda, "yastık" para birimlerinin kullanımına ilişkin duyurular da önemli bir katkı sağlamadı.
Bu arada, Yabancı Doğrudan Yatırım (FDI) toparlanmakta zorlanmaya devam ediyor . Nitekim, Büyük Yatırım Teşvik Rejimi (YTE) ile ilişkili yeni sermaye vaatlerine rağmen, yerel şirketler yabancı şirketlerden varlık satın aldığından, net akış negatif seyrediyor.
Hükümet döviz kurunu istikrara kavuşturmayı, enflasyonu düşürmeyi ve bazı finansal göstergeleri iyileştirmeyi başarmış olsa da, önümüzdeki yıllara ilişkin görünüm rezervler üzerindeki baskının arttığını gösteriyor . IMF'ye olan negatif net akış, özel sektörün döviz talebi ve gerçek dolar girişlerinin kırılganlığıyla bir araya geldiğinde, Milei'nin görev süresinin ikinci yarısı için karmaşık bir senaryo ortaya çıkıyor.
Temel zorluk, bu olumsuz akışı sürdürülebilir bir finansman stratejisiyle dengelemek, döviz kuru gerginliğinin yeniden ortaya çıkmasını önlemek ve ekonomik politikalara olan güveni korumak olacaktır.
elintransigente
